توضیح مختصر در مورد تریکودینا انگل پوستی در آبزیان
تاریخچه زندگی تریکودینا تریکودینا دارای چرخه زندگی ساده ای است. این به معنی است که تریکودینا دارای یک میزبان واحد هست و نوع تولید مثلش نیز تناوب نسل یا تولید مثل توده ای نیست.
تولید مثل در تریکودینا به شکل غیر جنسی و با تقسیم دوتایی انجام می شود. سلول های تازه ساخته شده اندامک های مورد نیاز خود و ردیف های مژک ها و زواید هایشان را می سازند و بالغ می شوند.
تریکودینا ها به طور معمول روی پوست – آبشش ها و باله های ماهی ها یافت می شوند. البته برخی از گونه ها نیز دستگاه ادراری تناسلی را درگیر می کنند.
برخی از بی مهرگان مثل حلزونیان و صدف ها نیز می توانندمیزبانی برای تریکودینا باشند. انتقال تریکودینا ها از یک میزبان به میزبان دیگر نیز با تماس فیزیکی مستقیم بین جاندار آلوده و جاندار سالم اتفاق می افتد.
همچنین خود تریکودینا هم بعضی مواقع می توانند فعالانه شنا کرده و میزبان خود را تغییر دهند. سطح پشتی تریکودینا ها ( سطح مقابل سطح دهانی ) سطحی که وقتی تریکو دینا شنا می کند روبه جلو قرار می گیرد.
وقتی تریکودینا روی یک سطح حرکت می کند نیز این سطح سلولی به سمت ماده زمینه ای است.
شکل ظاهری انگل تریکودینا در ماهی ها
اغلب به شکل دیسک مانند یا کروی دیده می‌شوند. سیتوزوم (دهان سلولی) به سمت دورتر از میزبان قرار می‌گیرد. این سطح از سلول تریکودینا سطح دهانی نامیده می‌شود.
سطح دیگر تریکودینا محکم به میزبان متصل می‌شود. یک ردیف مژک مارپیچی وجود دارد که به سیتوزوم یا همان دهان سلولی منتهی می‌شود و در لبه‌ی نیم دایره نیز ردیف‌هایی از مژک‌ها وجود دارند.
این مژک‌های حاشیه‌ای مسئول حرکت تریکودینا و همچنین ایجاد نیروی مکش برای اتصال به سطح هستند.
در گروه تاکسونومیک تریکودینا‌ها شکل و آرایش مژک‌ها و اسکلت سلولی یکی از موارد گروه‌بندی به شمار می‌رود.
این الگو‌ها اغلب با میکروسکوپ‌ها و تحت رنگ‌آمیزی اختصاصی نقره نیترات انجام می‌شود. این نوع رنگ‌آمیزی باعث سیاه دیده شدن سیتوپلاسم شده ولی زوائد اسکلت سلولی سفید رنگ باقی می‌مانند.
شکل ظاهری انگل ( Tricodina ) در آبزیان
علائم انگل تریکودینا در آکواریم
بیشتر تریکودینا‌ها هم‌سفره هستند به این معنی که وجود آن‌ها بر روی بدن ماهی آسیبی به ماهی وارد نمی‌کند و آن‌ها فقط از ماهی به عنوان یک سطح اتصال استفاده می‌کنند و غذایشان از باکتری‌ها تامین می‌شود. ولی برخی از گونه‌ها می‌توانند باعث ایجاد بیماری‌هایی شود.
بیشتر ترکودینا‌های بیماری‌زا سلول‌هایی هستند که در مناطق فاقد باکتری بدن مثل بخش‌های داخلی بدن از جمله دستگاه ادراری تناسلی زندگی می‌کنند و ممکن است سبب پریدن ماهی به خارج از آب و یا موجب ترشح موکوس از پوست و آبشش شود.
درمان بیماری ترکودینا ( Tricodina ) در ماهی آکواریم
تریکودینه ها با یکبار بکارگیری از یک درمان مناسب به آسانی از بین می روند. در صورتی که کیفیت آب بهبود یابد، ماهی ها اغلب به طور خود به خود بهبود می یابند.
برخی از گونه های تریکودینه می توانند هم ماهی های دریایی و هم آب شیرین را بیمار کنند، اما تقریباً همه ی گونه های بیماری زای رایج به یکی از محیط های آب شیرین یا آب شور محدود شده اند.
-
حمام فرمالین -
غوطه وری طولانی مدت با فرمالین -
غوطه وری طولانی مدت با پتاسیم پرمنگنات -
حمام با اسید استیک (برای ماهی های آب شیرین) -
حمام نمک (برای ماهی های آب شیرین) -
حمام آب شیرین (برای ماهی های دریایی) -
غوطه وری طولانی مدت با مس
بیشتر بخوانید::
۶ راه درمان و پیشگیری بیماری سفیدک در ماهی و آکواریم
جدول انگلهای پوستی و بیماری های آبزیان و علائم این بیماری ها ( Protozoan )
دلایل استفاده از نور uv برای ، خزندگان و آبزیان