عسگر فرهادی و عباس کیارستمی به یک کار مشترک علاقه مند هستند

در همین راستا تصمیم گرفتیم در مورد نحوه ساخت این ترانه و موسیقی فیلم با بیژنی که خواننده این اثر بود صحبت کنیم.

بیژن بیژنی درباره چگونگی شکل گیری فیلم راز قلب در سال 1969 می گوید: “قبل از ایجاد همکاری بین من و آقای روشن روان ، من همیشه به موسیقی او علاقه داشتم. بعد از اولین پروژه ای که با آرسلان کامکار در آلبوم افسانه سرزمین پدری داشتم ، کار روشن روان را ارائه دادم. از آنجا که به نوع موسیقی او علاقه مند بودم ، مشتاق همکاری با یکدیگر بودم. او پس از گوش دادن به “افسانه میهن” روشن روان ، از صدای من خوشش آمد و تصمیم گرفتیم با هم همکاری کنیم که در نهایت منجر به تولید این اثر شد. معلم روشن روان برای این کار موسیقی درخشان خلق کرد که تا آن زمان بسیار محبوب بود. این اثر یکی از کارهای خوبی است که در حافظه شنیداری افراد باقی می ماند و برای آنها بسیار محبوب است.

این خواننده درباره چگونگی انتخاب قلب پنهان توسط فرهادی به عنوان عنوان آخر فیلم خود گفت: آقای فرهادی در آن سال ها این اثر را گوش داده بود و همانطور که خودش گفت یکی از کارهای موسیقی مورد علاقه او بود. البته آقای کیارستمی بارها به من گفته بود که علاقه زیادی به این کار دارد. من هنوز فیلم را ندیده ام اما آقای فرهادی از انتخاب این اثر برای عناوین نهایی فیلم خود بسیار خوشحال شد.

وی درباره استفاده از موسیقی قدیمی در فیلم ها می گوید: بسیاری از کارگردانان ایرانی فیلم می سازند و از قطعه موسیقی که قبلاً ساخته شده و با فیلم آنها همخوانی دارد استفاده می کنند. به عنوان مثال آقای کیارستمی در فیلم “خانه دوست شما کجاست؟” از موسیقی امینولا حسین ، که ملیت ایرانی-فرانسوی دارد استفاده می کند. تا اینکه امینولا حسین این موسیقی را برای فیلم آقای کیارستمی ساخت.

ما از بیژن بیژنی می خواهیم که بسیاری از اوقات فیلم های ایرانی عاری از موسیقی خاص آنها هستند. وی توضیح می دهد: آقای کیارستمی چنین بود و وقتی کارهایش بسیار دیده و مورد توجه قرار گرفت ، بیشتر کارهای او موسیقی نداشت. البته بسیاری از کارگردانان این کار را انجام می دهند. به عنوان مثال ، فیلم “جدایی نادر از سیمین” موسیقی فیلم خاصی برای آن ساخته نشده است و موسیقی آن به گونه ای است که سیمین از خانه خارج می شود و تنها چیزی که با خود می برد کمبود استاد شجریان است که صدای استاد پهش همزمان. با این سکانس. این هم دلبستگی کارگردان به شجریان و هم ادای احترام به او را نشان می دهد.

وی ادامه می دهد: ممکن است گاهی اوقات نیازی به موسیقی در فیلم نباشد ، اما گاهی اوقات موسیقی به گونه ای زنده می شود که می تواند م thanثرتر از گفتگو باشد. به عنوان مثال ، مردی مانند جان ویلیامز ، موسیقی متن فیلم او آنقدر قوی است که من خودم موسیقی او را گوش می دهم ، حتی اگر آن را تماشا نکرده باشم. اما در آثار ایرانی ، به ویژه سریال های تلویزیونی ، خوانندگان درباره تیتراژ خود آواز می خوانند که تبدیل به بازاری شده و در نهایت فاقد ویژگی های یک قطعه موسیقی است.

انتهای پیام