عاشق گل از هزار سنگ دشمن می سوزد (داستان اول)
او مردی با دو دختر بود، از بسیاری از آنها به خوبی مراقبت می کرد، وسواس زیادی داشت که دختران کمتر از خانه بیرون می رفتند زیرا زیبا بودند تا افراد اشتباه آنها را نبینند. دختران به فرمان پدر عمل کردند، اما در خانه، نشسته در خانه خفه شدند. از قضا روزی پادشاه و خدمتکارانش از جلوی خانه شان گذشتند، چشمش به دختران افتاد، از دختر کوچکتر خوشش آمد و عاشق او شد. چون به قصر رسید او را فرستادند و دختر را آوردند و با اجازه پدرش ازدواج کرد. بهترین کاخ هایش را به او داد این دختر بانوی اول شهر و کشور بود. خواهرش چطور بود؟
آیا می توانست تمام شکوه خواهرش را ببیند و چیزی نگوید؟ نه، او هرگز خیلی حسود نبود. خیلی ناراحت بود. نمیدونستی چیکار کنی؟ در نهایت به فکر انتقام افتاد. به خواهرش پیغام داد که زیاد به خودش مغرور نباشد. میدونم که منتظری مادر پرنسس بشی ولی من این کار رو به خودت میسپارم. من چیکار کردم و تو چی؟ چرا شما ملکه می شوید و من دختر یک مرد فقیر هستم؟ خواهر که همسر شاه بود به همان اندازه که به خواهرش محبت می کرد تعارف و هدایایی می فرستاد. من دیگر نمی توانم این را تحمل کنم. مدت زیادی گذشت تا او اولین خواهر مادر شاهزاده شد. خداوند پسر بسیار زیبایی به او داد. آنها با خوشحالی شاه را خبر کردند. روز بعد، پادشاه قرار بود برای دیدن پسر تمساح به قصر همسر جدیدش برود. غافل از اینکه پسر را نخواهد دید زیرا می تواند به هر طریقی خواهر دختر سیاه پوست را بدزدد و توله سگ را به جای او بگذارد. تصادفاً پادشاه از راه رسید و به جای پسری خوش تیپ یک توله سگ را دید. او چنان با عصبانیت فریاد زد که می خواست همسرش را بکشد. هر وقت زنی گریه می کرد و دعا می کرد قسم می خورد که من پسر بچه ام. سرانجام به زن دستور داد که به کیفر توله زایی به پشت او بچسبد و او را در جایی که مردم از آن عبور می کنند نگه دارند تا مردم ببینند و عبرت بگیرند. آنها چنین کردند. بزرگترها سالها برای دختر نگون بخت سوگواری کردند و بچه های گستاخ او را مسخره کردند و سنگ و چوب پرتاب کردند و او که عادت داشت و چاره ای نداشت تحمل کرد و چیزی نگفت. یک روز یک پسر هشت نه ساله بسیار باوقار آمد، از نزدیک نگاه کرد، گلی را به سمت او پرتاب کرد و او آن را نگه داشت و رفت. زن، برخلاف همیشه، چنان شروع به گریه کرد که همه مردم نمی دانستند باید چه کنند. بالاخره به شاه خبر دادند. شاه که تقریباً موضوع را فراموش کرده بود، با مهربانی خطاب به او گفت: «تو سالهاست که به این وضع عادت کرده ای. حالا چرا گریه می کنی؟ سنگسار شدی نگفتی اما در این گل چه بود. که ناگهان تغییر کردی ؟؟ “زن بیشتر و بیشتر گریه می کرد و می گفت: “مردم با من بدتر رفتار کردند. من چیزی برای گفتن نداشتم. نمی توانستم تحمل کنم زیرا از آنها انتظار نداشتم ، اما پسر خودم پرتاب کرد. گل به من. قلبم شکست. گریه کردم.نمیتونم آروم بشم. شاه واقعاً حرف او را باور کرد. در هر صورت بچه را پیدا کرد و مادرش را رها کرد و به جایش او را به قصر خود برد. او مادر و پسر را جمع کرد و عذرخواهی کرد و دستور داد خواهر سیاهپوست مصیبت دیده را به دم اسبی دیوانه ببندند و از شهر بیرون کنند و این کار را کردند.
دوست گل از هزار سنگ دشمن می سوزد: (روایت دوم)
عاشق راک کشنده است
در زمان های قدیم زنبوری را سنگسار می کردند و طبق شرع هرکس از آنجا می گذشت سنگی به آن پرتاب می کرد. اما او اصلاً دردی را ابراز نکرد. تا اینکه یکی از دوستان بسیار نزدیکش از کنارش گذشت و طبق شرع، سنگریزه ای به سمتش پرتاب کرد. مرد فریاد زد و گفت: آه، مردم! مردم از این موضوع تعجب کردند و دلیل می خواستند. مرد پاسخ داد: دوس داشی یامان اولی.
آنها داستان شوخ طبع دیگری برای این تمثیل ارائه کردند که در زیر آمده است.
گفته می شود که آن دو نفر دیگر در مکه ملاقات کردند. اولی گفت: حاج کاسیما تو واقعا جای بهشت داری چقدر مرد خوبی! حاج قاسم که انتظار نداشت دوستش اینطور از او تعریف کند، پرسید: «از کجا می گویی؟» دوستش پاسخ داد: «دیروز که داشتیم سنگ می انداختیم، به چشم خودم دیدم که همه سنگ ها اصابت کردند. شیطان، اما ابرو خم نکرد، تا اینکه نوبت تو رسید و چند سنگ به سوی شیطان پرتاب کردی. سپس «شیطان از دل فریاد زد، همه از این کار او تعجب کردیم و از شیطان پرسیدیم که چرا از سنگ حاج قاسم فریاد زدی؟» ابلیس جواب داد: بالاخره نمی دانی دوشی داشی جمان اولی! (کامن دوست مرگبار است).
در
در
ضرب المثل های زیبا در مورد شهر و کشور خود را در قسمت نظرات بنویسید ….
ممنون از دنیا…
مجموعه: مجله اینترنتی تشویقی
ضرب المثل های ایرانی ضرب المثل های باستانی ایرانی گنجینه ضرب المثل های ایرانی ضرب المثل های قدیمی آشنایی با تمام ضرب المثل های ایرانی ضرب المثل های ایرانی ضرب المثل های ایرانی داستان ضرب المثل های معروف ضرب المثل های ایرانی با خط فارسی