کارگردانی که روزگاری تصور می شد ایده و دیدگاهی متفاوت با دیگر مدیران تجاری و گیشه دارد و حالا با بازی مشکوک خود بسیاری را ناامید می کند.
شاید اصلی ترین نقطه ضعف گیزو را باید در فیلمنامه او جستجو کرد. فیلمنامه ای که توسط علیرضا کاظمی پور و سعید جلالی نوشته شده و نه تنها فاقد داستان ثابت و درگیرکننده است بلکه حتی در شخصیت پردازی نیز به شدت عقب است و شخصیت های گمنامی با عملکردی معمولی را به مخاطب ارائه می دهد. شخصیت های معرفی شده در “عاشقانه” نیز بدون تغییر در “گیزو” حضور دارند و برخی از شخصیت های جدید جای خالی نقش ها را پر می کنند ، که به هر دلیلی ادامه ندارد. بنابراین ، با عدم توانایی در بازی مهناز افشار و پانته آ بهرام ، هانیه توسلی و سانیا سالاری به ترتیب جایگزین شدند ، اما این تغییرات نه تنها هیچ تاثیری در بهبود روایت و روند خلق شخصیت های سریال نداشت ، بلکه با معرفی سطحی و شگفت انگیز داستانها همچنین توجه عموم را به خود جلب می کند. مخاطباني كه به نظر مي رسد آقاي هادي بسيار دست كم گرفته شده و معتقدند كه هنوز هم مي تواند او را با ساختاري كم و بيش شبيه سريال هاي تركي راضي كند. شاید به همین دلیل است که او از حضور چهره هایی مانند محمدرضا گلزار ، هومن سیدی ، سارا بیات و حتی جولیا پانلی سو and استفاده می کند و تمام وقت توجه می کند تا تصویری زیبا و جذاب از آنها ارائه دهد. در چنین شرایطی حتی بازیگری مثل بهاره رهنما نیز با سبک جدید خود به داستان اضافه می شود ، بنابراین شاید یکی از داستان های فرعی سریال جذابیت های بصری مد نظر کارگردان را داشته باشد.
بدیهی است که با چنین نگرش و رویکردی ، داستان و فیلمنامه ، که باید سنگ بنای هر نمایشنامه باشد ، در اولویت نیست. اینگونه است که داستان سریال “گیسو” با پایین و پایین و سرعت کم از مخاطب دقیق و وقت شناس امروز به سرعت خسته می شود. مخاطبی که همزمان هر دو سریال جهانی را تماشا می کند و مدت هاست که چنین کارهای سطحی و دنیوی را تماشا نمی کند. چنین کاری سطحی ، که به گفته مهناز افشار کوچ ، ناگزیر کلیشه ها و جراحی های پلاستیکی شخصیت گیزو را توجیه می کند. عذرخواهی که در سریال های مختلف شاهد آن بوده ایم و این بار به ابتدایی ترین و مشکوک ترین شکل ممکن با آن روبرو هستیم. سوالی که بیشتر ذهن را به خود مشغول می کند این است که چرا و با چه هزینه ای بازیگرانی مانند هومن سیدی ، حسین یاری و چانیا توسلی آماده بازی در چنین سریال های بی دفاع هستند؟
حقیقت این است که اگر روزی یک سریال به عنوان “عاشقانه” دیده می شد ، به این دلیل بود که سری جدید شبکه خانگی فاصله زیادی داشت و سیستم عامل ها کمتر توسعه یافته و گسترده بودند. در آن زمان تازه فصل اول سریال “شهرزاد” اکران شده بود و دیگر خبری از سریال های موفقی نبود که بعداً تولید و نمایش داده شوند. علاوه بر این ، به نظر می رسد گذشته زمانی است که حضور بازیگران ، اغلب سینمایی ، در قالب یک سریال خوش فرم می تواند توجه مخاطبان گسترده ای را به خود جلب کند. به راحتی می توان حدس زد که مخاطب امروز همان مخاطب پنج سال پیش است و می توان از همان فرمول های منتشر نشده برای جلب رضایت آن استفاده کرد. تجربه نشان داده است که با نشان دادن جذابیت فیزیکی بازیگران و استفاده از لوکیشن های لوکس ، ممکن است یک فیلم 90 دقیقه ای ساخته و منتشر شود و فقط در گیشه به فروش برسد ، اما اگر از همین فرمول برای چند منظوره استفاده شود -سریالها ، نتیجه چیزی است. این چیزی جز شکست نخواهد بود. شکست مانند شکست کارگردانی که نمی خواهد دانش هنری و خلاقیت خود را فدای منافع مادی چنین پروژه های شناخته شده ای کند!
۵۸۵۸