ماه های پایانی سال برای بسیاری از کارگران قراردادی، روزهای آمیخته با بیم و امید است.کارگران قراردادی مطابق آیین نامه تبصره یک ماده ۷ قانون کار،که به مدت ۴ سال در کارهای با ماهیت موقت حضور دارند باید قرارداد کارشان دائم شود و موعد اجرای این قانون بهمن ماه ۱۴۰۲ است.
براساس آیین‌نامه فعالیت‌های غیر مستمر که در سال ۹۸ مصوب شد اگر افرادی بودند که آن زمان در فعالیت‌هایی به شکل قراردادی حضور داشتند و چهار سال از زمان همکاری‌شان در آن پیمان گذشته باشد چون مدت چهار سال منقضی شده طبیعتاً قرارداد آنها از حالت موقت خارج شده و نهایتاً تا هر زمانی‌که کار و پروژه تمام شود رابطه کارگری و کارفرمایی ادامه دارد و پس‌از آن منقضی خواهد شد.
بنابراین بهمن ماه امسال ۱۴۰۲ تمام کسانی که به‌مدت ۴ سال در کار موقت حضور داشتند باید قراردادشان به قرارداد دائم تبدیل شود.
رئیس اتحادیه کارگران پیمانی گفت : طبق مصوبه هیأت وزیران دولت قبل نیز طبق ماده هفت قانون کار، سقف کارهای موقت چهار سال تعیین شد. طبق قاعده آخرین فرصت دولت فعلی برای اجرا و ابلاغ این مصوبه همین بهمن‌ماه سال جاری است. چهار سال از تصویب این مطلب گذشته و سقف قانونی زمانی برای ابلاغ مصوبه دولت قبل پر شده است.
در حال حاضر بیش از ۹۶ درصد جامعه ۱۵ میلیونی کارگران کشور، با قرارداد موقت کوتاه مدت حتی با قراردادهای سفید امضا، مشغول به کارند.
آنطور که ناصر چمنی، فعال کارگری می گوید: مطابق آیین نامه تبصره یک ماده ۷ قانون کار، تمام کسانی که به مدت ۴ سال در کارهای با ماهیت موقت حضور دارند باید قرارداد کارشان دائم شود و موعد اجرای این قانون بهمن ماه ۱۴۰۲ است.
ماه های پایانی سال برای بسیاری از کارگران قراردادی، روزهای آمیخته با بیم و امید است. خیلی از آنها این روزها دغدغه تمدید یا پایان قرارداد کاری خود را دارند؛ کارگرانی که نبود ثبات در قراردادهای کاری شان باعث می شود همیشه با نگرانی کار کنند. قراردادهای کوتاه مدت و تهدید به عدم تمدید قرارداد و اخراج، از عوامل مهمی هستند که باعث شده نسل جوان کمتر به کار کردن در مراکز تولیدی و کارخانه ها تمایلی نشان بدهند.