سندرم گیلن باره

سندرم گیلن یک اختلال نادر است که در اثر حمله سیستم ایمنی بدن به اعصاب محیطی ایجاد می شود این حمله با احساس ضعف عضلانی، بی حسی، گزگز و گاهی اوقات فلج همراه است.

علل و عوامل:
علت این بیماری هنوز مشخص نیست، اما معمولاً پس از یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا رخ می دهد. همچنین ممکن است پس از عفونت با یک باکتری به نام کمپیلوباکتر رخ دهد. عفونت کمپیلوباکتر ممکن است پس از نوشیدن آب یا غذای آلوده رخ دهد. نپخته (مخصوصا مرغ، ماهی و …).

در برخی موارد، علائم گیلن باره ممکن است پس از جراحی رخ دهد. گاهی اوقات هیچ علت شناخته شده ای وجود ندارد، اما در همه این موارد قطعا نقص در سیستم ایمنی وجود دارد.

علائم و نشانه ها:
علائم گلنبار معمولاً با بی حسی و ضعف در پاها شروع می شود (شما ممکن است احساس سوزن سوزن شدن داشته باشید). بازوها و اندام های فوقانی ضعیف و بی حس می شوند. گاهی اوقات ضعف آنقدر قوی است که اصلا نمی توانید راه بروید و می تواند منجر به فلج کامل شود.

تشخیص:
هیچ آزمایش قطعی برای تشخیص گیلن باره وجود ندارد، اما تشخیص بر اساس علائمی از جمله ضعف عضلانی و ناتوانی در راه رفتن، آزمایش‌ها و سابقه بیماری است. پزشک یا پرستار از شما در مورد علائم و نشانه های شما سوال می کند و شما را معاینه می کند.

تست های انجام شده برای شما عبارتند از:
1- نوار عصب و عضله
2- گرفتن آب کمر از کانال نخاعی

رفتار:
گلن بار هیچ درمان قطعی ندارد، اما راه هایی برای بهبود علائم وجود دارد:
آ ) IvIg (ایمونوگلوبولین درمانی) این دارو پروتئینی است و از سیستم ایمنی بدن در برابر حملات آنتی بادی های مهاجم محافظت می کند.

ب) انجماد پلاسما یک دستگاه پمپاژ خون به بدن شما متصل است و آنتی بادی هایی که به اعصاب حمله می کنند از خون جدا می شوند. این آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که در خون وجود دارند و به سیستم ایمنی حمله می کنند.

احتمالاً در بیمارستان بستری خواهید شد تا از نظر علائم تحت نظارت و درمان قرار بگیرید.

در موارد پیشرفته، ممکن است نتوانید از طریق دهان که دارای لوله نازوفارنکس است و از طریق لوله تغذیه می کند، غذا بخورید. رژیم غذایی شما باید سرشار از کالری و پروتئین برای حفظ و بازیابی قدرت عضلانی باشد. ممکن است برای شما وعده های غذایی کوچک و با فرکانس بالا تجویز شود.

در حالی که در بیمارستان هستید، اگر ضعف عضلات تنفسی باعث تهویه ضعیف و مشکلات تنفسی شود، ممکن است به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز داشته باشید.

در حالی که در بیمارستان هستید، پزشک و پرستار شما اقداماتی را برای جلوگیری از عواقب بی حرکتی انجام می دهند. ممکن است برای حفظ قدرت و انعطاف عضلانی فیزیوتراپی دریافت کنید.

علاوه بر موارد فوق، در صورت نیاز از داروهای زیر برای تسکین علائم استفاده می شود:
کورتیکواستروئیدها که التهاب و تورم اعصاب را کاهش می دهند.

داروهای سرکوب کننده ایمنی مانند آزارام یا سیتوکسان که در مرحله حاد بیماری تجویز می شوند.

3- مسکن ها و مسکن هایی مانند آسپرین

4- داروهای دیگر مانند کاربامازپین

پیش بینی:
این بیماری دارای سه مرحله حاد، بهبودی و بهبودی است. افراد مبتلا به گیلن باره معمولا بهبود می یابند، اما این ممکن است مدت زیادی طول بکشد. تکمیل می تواند تا 2 سال طول بکشد. برخی از افراد ماه ها ضعیف هستند و در موارد معدودی این ضعف تا سال ها ادامه می یابد، در حالی که برخی دیگر هرگز قدرت عضلانی خود را به دست نمی آورند. گاهی اوقات این سندرم پس از اولین حمله عود می کند

چگونه از خود مراقبت کنیم:
از مصرف سیگار و الکل خودداری کنید.
توصیه های پزشک و پرستار خود را به دقت دنبال کنید.
دارو را به درستی و به موقع مصرف کنید.
اگر به فیزیوتراپی می روید، تمرینات فیزیوتراپی را با دقت انجام دهید تا ماهیچه های شما دوباره انعطاف پذیر و قوی شوند.
مشاوره با روانشناس به شما کمک می کند تا با بیماری و کیفیت زندگی خود سازگار شوید.

منبع: namazi.sums.ac.ir