به گفته ویراستارانسفر یک روزه آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا به دهلی نو از جهات مختلف جدید بود ، به ویژه آنکه می تواند آغاز دوران جدیدی بین این کشور و واشنگتن باشد.
بازنگری در سیاست خارجی اجتناب ناپذیر به نظر می رسد ، زیرا حتی زبان بدن دو وزیر خارجه در دهلی نو نشان می دهد. اگرچه روابط ایالات متحده و هند مستدل است ، اما اختلافات عمیقی وجود دارد. اولی ایدئولوژی نومحافظه کارانه دولت جو بایدن است که او را بر تمرکز بر موضوعاتی مانند دموکراسی ، حقوق بشر و حاکمیت قانون سوق داده است. این مسائل بر دولت نارندر مودی فشار می آورد.
دولت مودی در ایالات متحده مورد انتقاد شدید قرار گرفته است و رفتار بلینکن در میزگرد جامعه مدنی به دهلی نو پیام داده است که دولت آمریکا مودی را مانند رجب طیب اردوغان در مسیر اقتدارگرایی می بیند. حتی گفته می شود که بلینکن در دهلی نو آشکارا درباره کمبود و کاهش اصول دموکراسی در هند هشدار داد.
این اختلاف نظر آنقدر آشکار بود که صبرامنجم جایشانکار وزیر خارجه هند اعتراض کرد و به رسانه ها گفت آزادی برای هند مهم و ارزشمند است ، اما دولت او هرگز آزادی را با فقدان قانون یا دولت ضعیف برابر نمی داند.
به گفته رسانه ها ، این یکی از معدود مواردی است که طی سال های اخیر هند مستقیماً به ایالات متحده می رود.
البته هند مزاحمت های دیگری از ایالات متحده دارد. دهلی نو خروج آمریکا از افغانستان را غیرمسئولانه می داند زیرا مانعی برای هند ایجاد کرده و امنیت منطقه را تهدید کرده است. از سوی دیگر دهلی نو نگران است که خروج آمریکا باعث شود سرمایه گذاری های چند میلیارد دلاری در افغانستان به ویژه در زمینه مواد معدنی و مواد طبیعی بی اثر شود ، زیرا دهلی نو به کمک و حمایت واشنگتن متکی است.
اگرچه وزیر امور خارجه آمریکا همچنین در این سفر وعده واکسیناسیون در دهلی نو را داد ، اما کارشناسان معتقدند ماموریت واقعی بلینکن جلوگیری از دور شدن هند از ائتلاف ضد چین به رهبری آمریکا است. دولت آمریکا نگران است که بدون همکاری هند ، ایالات متحده قادر به اجرای استراتژی محدود کردن پکن نخواهد بود. یکی از دلایل بلینکن برای ملاقات با مقامات تبتی در هند جلب توجه به تنش بین هند و چین است.
با این حال ، بلینکن مشکلات روابط ایالات متحده و هند را که شکاف را بیشتر می کند ، کوچک جلوه می دهد ، اما به نظر می رسد مکانیسم منطقه ای را برای محدود کردن و تحت فشار قرار دادن چین تحت برنامه QUAD نهادینه می کند.بستر دیپلماتیک چهارجانبه) او تلاش می کند. با این حال ، چهار کشور عضو این طرح عبارتند از ایالات متحده ، ازبکستان ، افغانستان و پاکستان در بسیاری از زمینه ها ، از جمله مقابله ویروس کرونا تا زمان ابتکار راه ، کمربند چینی تاکنون موفق نبوده است.
تحلیلگران می گویند یکی از دلایل این امر نیاز به همکاری همه کشورهای عضو و حتی ایالات متحده با چین است. بنابراین ، برای اجتناب از پیامدهای سیاست ناپایدار دولت بایدن ، هند باید مذاکرات دو جانبه را با پکن آغاز کند تا الگوی مناسبی برای همزیستی با چین پیدا کند.
پایان /