حدود یک سال پس از انقلاب اسلامی در ایران ، شوروی به افغانستان حمله کرد و رژیم وابسته ای را به رهبری ببرک کارمل تأسیس کرد. ابرقدرت اشغالگر شرق با تمام عظمتش بیش از یک دهه در افغانستان نتوانست دوام بیاورد و با خاطره ای تلخ از انتقام و عقب نشینی توسط مجاهدین اخراج شد. آنها افغان شدند و نزدیک به سه میلیون پناهنده را اخراج کردند. در آن روزها در برخی حومه شهرهای مشهد ، وقتی پیاده روی می کردید ، نمی دانستید که در افغانستان یا ایران است.
یادم نمی آید اولین باری که بعداً به افغانستان رفتم ، وقتی به شوخی چک مسافرتی را به پسری موم کنار هتل در هرات نشان دادم تا پول او را بدهم. او نه تنها آنچه تازه در ایران منتشر شده را دید. او می دانست که می تواند بقیه را به راحتی با پول به کشور من برگرداند.
در آنجا ، هرکسی که با او صحبت کردید یا مدتی را در ایران گذراند و ایران را به خوبی می شناخت ، یا کسی را هنوز در ایران داشت. اگر به آنجا بروید ، آنها هنوز با زبان خود شما صحبت می کنند ، خاطرات زیبا از طرف شما. شما آنقدر با شما مشترک است که اصلاً احساس نمی کنید خارج از ایران هستید. کدام کشور همسایه دیگر این ویژگی را دارد؟
در سالهای پس از آن ، سایه جنگ و درگیری در افغانستان باقی ماند ، درگیری بین رهبران نظامی به دنبال قدرت و حکمرانی ، افراد بی دفاع را ناامید و خسته در غیاب امنیت و صلح ، و این توجیهی برای این باور شد که طالبان جدید با تکیه بر قدرت قرار دادن همه در جای خود ، به همین دلیل مقاومت چندانی در برابر او نکردند.
اما طالبان که از دولت اطلاعی نداشتند و اعتقادی به صدای مردم نداشتند و آمدند تا مردم را به روش خود به بهشت برسانند و می خواستند از طریق تکفیرها بر اسلام حکومت کنند ، به بن بست سیاسی رسیدند و از ائتلاف جهانی
با سرنگونی دولت طالبان (یا به قول امارت اسلامی) امید در قلب افغانستان احیا شد و شور بازسازی کشور آغاز شد. بسیاری از کشورها به بازسازی آن کمک کردند و نیم میلیارد دلار کمک به ایران یکی از چشمگیرترین کمک ها بود. جاده احداث شده توسط ایران ، خط ریلی ساخته شده توسط ایران و شبکه انتقال و توزیع نیرو که ایران از آن مکان ساخته است ، هنوز هم توسط تعداد زیادی از مردم افغانستان استفاده می شود.
اما دیری نپایید که از یک سو بحران های سیاسی و فساد سازمان یافته ، و از سوی دیگر ، ادامه حضور نیروهای خارجی برای خفه کردن امید ، سرنوشت مردم مظلوم در افغانستان دوباره به خطر افتاد و تلفات شد.
صرف نظر از اینکه چرا نیروهای خارجی مستقر در افغانستان قبل از کمک به تحکیم دولت مرکزی افغانستان را ترک کرده اند ، و خروج چه اثرات طولانی مدت به سود طالبان بوده است ، و صرف نظر از نقش سایر کشورها در مذاکرات بین افغان ها ، اکنون کشور چگونه بود؟ با تسلط بر خلأ قدرت در جبهه های جنگ در افغانستان ، ما صمیمانه امیدواریم که دستگاه های دیپلماتیک ما مانند گذشته به طور فعال و ماهرانه به مسئله افغانستان بپردازند. بگذارید مردم رنج دیده و مظلوم افغانستان در اسرع وقت صلح و یک دولت قدرتمند با رأی مستقل و مستقیم را ببینند.
درست است که گاهی اوقات می توان صفحات یک کتاب تاریخ را خودسرانه تغییر داد تا اشغالگر را توجیه کند ، اما تاریخ نشان می دهد که حقایق با گذشت زمان از ابرها بیرون می آیند ، ملت ها می مانند و روزهای سخت می گذرد و سرانجام سرنوشت مردم. آن را در دستان خود نگه دارید
موقعیت امروز ما – ما که در سالهای دشوار مردم کشور همسایه رفیق بودیم – برای آن روزها مهم است ، بگذارید از این موضوع آگاه باشیم و پاداش این همه دوستی را از دست ندهیم.
1717