لیوس ، در دهستان سید ولی‌الدین قرار دارد و بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۰۲ نفر (۴۱خانوار) بوده‌است. طی سالیان اخیر بسیاری از اهالی این روستا برای یافتن شغل مناسب به شهر مهاجرت کرده‌اند.
قدمت تاریخی، بافت سنگی و معماری خانه‌ها، نزدیکی به روستاهای گردشگری سزار و گوشه، طبیعت بکر، باغ‌های انار و نخلستان، دامنه لنگرکوه، قدمگاه مشهور به امام رضا و نیز جاده ماشین‌رو آسفالته از جمله ویژگی‌های این روستا است.
بافت کنونی روستای لیوس سابقه‌ای بیش از ۷۰۰ سال دارد و وجود آسیاب‌هایی با قدمت دوره ساسانی پیشینه این منطقه به دوره جنگ ایران و روم باز می‌گردد. به استناد تحقیقات گروه محقق ایتالیایی، ˈ لیوس ˈ قسمتی از نام یک سردار رومی است که نامگذاری روستای همجوار آن به اسم سزار نیز با این موضوع همخوانی دارد. مقبره سید ولی‌الدین گوشه نیز از جمله ابنیه‌های تاریخی و مذهبی لیوس به شمار می‌آید.
گیاهان گل گاوزبان، بابونه، باغ‌های انار، بادام کوهی، انجیر، درختان کنار، کوه لنگر، جنگل‌های بلوط و کلخنگ در اطراف این روستا می‌روید. گونه‌های جانوری آن نیز شغال، گرگ، روباه، خرگوش، آهو، قوچ، میش، بزکوهی، گراز، خرس، پلنگ، کفتار، کبک و قرقاول است. کپو، قالی، سیاه‌چادر و حصیر از مهم‌ترین صنایع دستی مردم این روستا و ترشی انار و صنایع دستی از جمله سوغاتی‌های این منطقه‌اند.
تصاویر روستا لیوس (بهار 1400)
عکسها از محمدابراهیم یوسفی (خبرگزاری مهر)
عکس های روستای سنگی لیوس دزفول
روستای لیوس
