سلام جدید – خدمات گردشگری: روستای نوکول با طبیعت جذاب و قله هایی که در بیشتر ایام سال پوشیده از برف است و رودخانه ای پر سر و صدا با آب سرد و زلال یکی از روستاهای زیبای اطراف سمیرم است که در 113 کیلومتری جنوب این شهرستان قرار دارد. یکی از جاذبه های این روستا چسمه نول است که در ارتفاع نسبتاً بالایی قرار دارد. آثار تاریخی این منطقه نیز چشمگیر است.
روستای ناکول در استان اصفهان، شهرستان سمیرم، بخش دناکوه واقع شده است. روستای ناکول در عرض جغرافیایی: 30 درجه و 52 دقیقه و 5 ثانیه شمالی و طول جغرافیایی: 51 درجه و 39 دقیقه و 13 ثانیه شرقی قرار دارد و ارتفاع آن از سطح دریا 2276 متر است.
این روستا یکی از آخرین روستاهای جنوب استان اصفهان است. بعد از این روستا روستایی نیست و راه های روستا به بن بست قله «پازن پیر» در کوه دانا می رسد. این روستا از شمال با روستای دنگزلو و «روگذر هنگان»، از جنوب با قله پازن پیر در کوه دنا و همچنین «کوه سیاه»، از غرب با کوه «دنا» (قله نول) و از شرق با کوه «دنا» همسایه است. مزرعه “سرسنگون”. رودخانه سارد مرز ناکول با روستای دنگزلو است. این روستا حدود 73 خانوار و 315 تن سکنه دارد. زبان آنها یکی از لهجه های زبان فارسی است و مذهبشان شیعه دوازده امامی است.
محل
روستای ناکول یا ناکول در استان اصفهان شهرستان سمیرم از توابع دان کوه واقع شده است. این روستا در عرض جغرافیایی 30 درجه و 52 دقیقه و 5 ثانیه شمالی و طول جغرافیایی 51 درجه و 39 دقیقه و 13 ثانیه شرقی قرار دارد و ارتفاع آن از سطح دریا 2276 متر است. این روستا یکی از آخرین روستاهای جنوب استان اصفهان است. بعد از این روستا روستایی نیست و راه های روستا به بن بست قله «پازن پیر» در کوه دانا می رسد. این روستا از شمال به روستاهای «دنگزلو» و «خانگان»، از جنوب به قله پازن پیر در کوه دنا و همچنین «کوه سیاه»، از غرب به کوه «دنا» (قله نول) و از شرق به مزرعه «سرسنگون» می‌رسد. .محدود رودخانه سارد مرز ناکول با روستای دنگزلو است.
دلیل قرار ملاقات
این نقل قول از ترکیب دو کلمه “جدید” و “قلعه” آمده است. از آنجا که هسته اول این روستا قلعه ای بود که در ادامه قلعه قدیمی دیگری ایجاد شد و قلعه قبلی «قلعه ویران» نام داشت، قلعه جدید «قلعه جدید» نام گرفت. که بعدا تبدیل به یک نقل قول شد.
ویژگی تاریخی
در این روستا آثار و نشانه هایی از زندگی افراد ناشناس در گذشته وجود دارد. از جمله وجود گورستانی با سنگ های حجاری شده بزرگ در «لیزراک» و همچنین آثاری مانند کوزه های شکسته در «مرداز» و «قلعه ویران». تنها از نام مرداز و رمان می توان فهمید که زبان آنها یکی از گویش های فارسی نزدیک به پهلوی بوده است.