مهسا بهادری: وقتی نام این هنرمند به ذهن خطور کرد ، شخصیت پدر امیر جمالی از مجموعه “زی زی گولو” به ذهن خطور کرد. رضا فیاضی با بازی زیبای خود در این نقش یکی از به یاد ماندنی ترین شخصیت های زندگی خود را خلق کرد. اگرچه نقش او در سریال های بزرگسالان مانند معمای شاه را نیز به یاد داریم ، اما توجه ویژه او به کودکان ، او را بیشتر به عنوان یک هنرمند در زمینه کودک و نوجوان معرفی می کند. وی علاوه بر بازیگری ، کارگردانی صحنه ، تئاتر عروسکی ، نویسندگی و کارگردانی نمایش عروسکی و کارهای رادیویی را نیز بر عهده دارد.
به بهانه بازی وی در سریال “خوشبرگ” گفتگویی با این هنرمند داشتم که در ادامه می خوانید.
همه ما وقتی صدای شما را می شنویم پدر جمالی را به یاد می آوریم. هنر شما در سایر طراحی ها غیرقابل انکار است ، اما پدر جمالی در کودکی خالق یک نسل بود. چرا فرزندان ما دیگر پدر زی زی گولو و جمالی را ندارند؟
نمی دانم چرا دیگر برنامه های دیگری مانند “کلاه قرمزی” ، “داستانهای زی زی گولو” یا “مدرسه موش ها” ساخته نمی شوند. در آن زمان تلویزیون فقط دو یا سه کانال داشت و برنامه های آموزشی برای سرگرمی مخاطبان پخش می شد. برنامه هایی که از کودکان و تحصیلات آنها مراقبت می کنند. اما اکنون با این تعداد شبکه در تلویزیون فقط تلویزیون ، تعدادی از خاله ها و عموها هستند.
من معتقدم که این برنامه باید دارای یک رویکرد و هدف باشد ، خصوصاً برای کودکان امروزی که با یک کلیک به برنامه های سراسر دنیا دسترسی دارند. فکر می کنید اگر یک برنامه جذاب ساخته شود ، بچه ها به شبکه های ماهواره ای و کارتون های خارجی می روند؟ قطعا نه.
هیچ توجهی به حوزه کودکان نمی شود ، به عنوان مثال ، بعد از این همه مدت که برنامه “خوشبرگ” هنوز به من خطاب نکرده است ، زیرا تهیه کننده می گوید سازمان با این پیشرفت موافقت نکرده است.
باید به حوزه کودکان توجه کنیم و برای آن کار ایجاد کنیم. البته گاهی کارهای خوبی انجام می شود که مورد توجه قرار نمی گیرد. مانند برنامه خوشبرگ ، این برنامه نیز بسیار افتخارآمیز است و ما برای آن زحمت کشیده ایم. اما بسیار مورد بی مهری ، نامرئی بودن بود و حتی برخی از بینندگان از پخش آن بی اطلاع بودند.
خوشبرگ یک برنامه قدرتمند و مفید بود ، فکر می کنید چرا از آن غفلت شد؟
این بدان دلیل است که نوجوان یا کودکی که قرار بود در آن زمان امید را تماشا کند ، نمی دانست چنین چیزی از تلویزیون پخش می شود. من همچنین بسیار خوشحال شدم و امیدوارم که یک کار فرهنگی و آموزشی از تلویزیون پخش شود. اما با گذشت زمان ، فهمیدم که برای هیچ کس مهم نیست. اگر بگویم که این مجموعه ایجاد ، پخش و پخش شده است ، ممکن است باور نکنید. اما من هنوز توسط عوامل دیگر پرداخت نشده ام. پول که بسیار ناچیز بود.
خوشبرگ برنامه ای نبود که فقط برای کسب درآمد ساخته شود ، این یک برنامه صادقانه بود که رویکرد فرهنگی آن بیش از هر چیز دیگری برای ما مهم بود. اما وقتی تهیه کننده به من و عوامل دیگر می گوید که صدا و سیما هنوز با او کنار نیامده است. این بدان معناست که هیچ توجهی به این برنامه نشده است.
فصل دوم “خوشبرگ” باید ساخته می شد ، آیا با این شرایط مالی امکان حضور در فصل دوم وجود دارد؟
بله ، فصل دوم باید ساخته می شد. اما در این شرایط نمی دانم که ساخته خواهد شد. ما خوشحال بودیم که نوجوانان این برنامه را تماشا می کنند و این برای آنها چیزی به ارمغان می آورد. اما وقتی برای کسی مهم نیست ، سرانجام آنها به ما پول نمی دهند ، چرا باید برنامه ای تنظیم کنیم؟
آنها به من می گویند که چرا سریع صحبت می کنی یا بعضی اوقات به من نسبت می دهند اما من سریع صحبت نمی کنم. من ضد انقلاب نیستم. من فقط نگران فرهنگ و آینده کودکان روی این زمین هستم. به همین دلیل این مسائل را مطرح می کنم. به عنوان مثال ، اکنون می توان برنامه های خوبی برای کودکان ساخت ، زیرا هنوز خانم برومند ، آقای جبلی ، آقای طهماسب و سایر هنرمندان در این زمینه وجود دارند که می توانند مانند گذشته برنامه های جذاب کودک بسازند ، اما در دسترس نیستند. چون برای هیچکس مهم نیست.
بیایید ببینیم آیا تلویزیون با ساختن برنامه می تواند کودکان را به خواندن کتاب ترغیب کند یا خیر. وقتی فضای مجازی رنگ ، لعاب و درخشش بیشتری دارد؟
چرا این کار انجام نمی شود؟ دشوار است ، اما این هدف ما از برنامه خوشبرگ بود. اگرچه ما به حمایت بیشتری نیاز داشتیم ، تعداد معدودی که این برنامه را دیدند از آن بهره مند شدند.
داستان این کار درباره آقای حکمت است که یک رستوران افتتاح کرد و در رستوران خود کتاب ارائه می دهد و من در نقش این پیرمرد بازی کردم که این دختر را با دختران و نوه های خود راه اندازی کرد. در واقع این مجموعه سعی داشت با بیان شوخ طبعی علاقه کودکان به مطالعه را برانگیزد.
خانم برومند سعی در تحقق ایده خود در شبکه سینمای خانگی داشت. چرا این کار را نکردی؟
تاکنون من خیلی حرکت نکردم زیرا برنامه نویسی برای کودک هزینه دارد و هیچ کس نمی خواهد برنامه کودک را حمایت کند.
آیا شما تجربه ای در این زمینه دارید؟
بله ، چند سال پیش ، من و مجید کاناد قرار بود یک برنامه کودک انجام دهیم. وقتی ما برای اولین بار آن را معرفی کردیم ، آنها گفتند که این طرح فقط برای کودکان نیست ، مربوط به بخشی برای بزرگسالان است. وقتی به قسمت رفتیم ، آنها به ما گفتند اسپانسر بیاورید. هر چقدر هم که تلاش کردیم ، هیچ کس نمی خواست اسپانسر این برنامه شود زیرا معتقد بودند این برنامه به درد آنها نمی خورد.
س Theال این است که کودکان آینده سازان یک کشور هستند ، پس چرا به ساختن برنامه برای آنها توجه ویژه ای نمی شود؟
نمی دانم تا آنجا که توانستم در این زمینه کار کردم یا خیر. اگر شرایط پیش بیاید دوباره این کار را انجام می دهم ، اما دلیل اصلی این است که از نمایندگان فرهنگی س askال کنم چرا آنها چندان علاقه ای به این زمینه ندارند.
بنابراین نتیجه این بی توجهی به کودکان و تأثیر آنها در کاریکاتورهای ساخته شده توسط کشورهای دیگر چیست؟
قطعاً نتیجه خوبی نیست. بهتر است هر فردی با فرهنگ خود رشد کند. اگر این اتفاق نیفتد ، کودک گیج می شود و ممکن است با دوگانگی فرهنگی روبرو شود. البته محققان باید نتایج بیشتری را بررسی کنند.
به عنوان مثال ، من کتابی نوشتم به نام “خال کوبی” که در آن قهرمان داستان یک دختر دبیرستانی است که یک خال کوبی پروانه دارد ، یکی از دختران کلاس خود که دختر خوبی است و بسیار تحصیل کرده ، این پروانه را می بیند و عاشق او می شود. با گذشت زمان ، این یک فاجعه شد. در برنامه هوشبرگ ، من پیشنهاد کردم که این کتاب که توسط وزارت فرهنگ و جهت گیری اسلامی منتشر و تأیید شده است ، در برنامه باشد ، اما او مخالف بود.
تأثیر فرزندان نتیجه مطلوبی ندارد ، زیرا بهتر است هر شخصی با فرهنگ خود رشد کند. اگر این اتفاق نیفتد ، کودک گیج می شود و ممکن است با دوگانگی فرهنگی روبرو شود
چه اشکالی دارد که پسر و دختر نوجوان من به جای اشتباهات معقول ، ببینند در جامعه چه می گذرد و عواقب آن را می بینند؟ هدف ما از معرفی کتاب و مطالعه کتاب ، آگاهی بخشی از آنچه در جامعه اتفاق می افتد است.
این برنامه باید جذاب باشد ، از کجا می توان این جذابیت را در برنامه های آینده شناسایی و ایجاد کرد؟
بعضی اوقات مجموعه های تلویزیونی پخش می شوند که مخاطبان زیادی را به خود جلب می کنند ، علاقه مند می شوند و دنبال می کنند. می توان با مدل سازی و نظرسنجی دقیق این تعداد مخاطب را افزایش داد و در مورد سلیقه افراد شناخت بیشتری داشت.
شما خود چندین سال است که در تلویزیون نیستید. چرا این اتفاق افتاد؟
من چندین سال با خانواده ام در کیش زندگی کردم و در آنجا کتابفروشی داشتم ، اما اکنون به دلیل شرایط بسیار نامناسب خرید کتاب ، تصمیم گرفتم آن را تعطیل کنم زیرا توانایی مالی آن را ندارم. از آنجا که روند مطالعه کتاب بسیار کم است ، می توان گفت به دلیل قیمت کتاب است ، اما برخی از کتاب های خاص قیمت بالایی دارند ، بیشتر کتاب ها نیز یک فنجان قهوه دارند. اما هنوز هیچ کس به آنها توجه نمی کند. بدتر از همه ، کتاب های کودکان نادیده گرفته می شوند زیرا کودکان به اندازه بزرگسالان درگیر فضای مجازی و زندگی نیستند ، بنابراین نشان دادن راه و یافتن علاقه و استعداد آنها آسان تر است.
توجه به کودکان در هر موضوعی در اولویت است. قبل از ورود کرونا به کشور ، ما در همان کتابفروشی کودکان یک تئاتر عروسکی داشتیم و بسیار محبوب بود ، اما به دلیل کرونا و بعد از افسردگی من یک هفته تعطیل بود.
در این باره بیشتر بخوانید:
◾️ رضا فیاضی: در این شرایط سخت من در 4 شغل بازی کردم ، اما آنها به من پول ندادند
۵۸۲۴۵