راه های مناسب برای پیشگیری از عفونت مفاصل

درمان و علائم عفونت مفاصل ساختگی

عفونت اطراف پروتز یکی از چالش برانگیزترین اعمال روی مفصل زانو است. دلگرم کننده با من باش

با روش های پیشگیری از عفونت مفصل مصنوعی آشنا شوید.

جراحی تعویض قلاب و جراحی تعویض زانو

این یکی از موفق ترین عمل هاست و در اکثر بیماران درد پس از آن ناپدید می شود و بیمار می تواند فعالانه به زندگی عادی بازگردد. با این حال، هیچ جراحی بدون خطر نیست و حدود یک درصد از بیمارانی که جراحی تعویض مفصل انجام داده اند ممکن است در محل جراحی دچار عفونت شوند.

عفونت ممکن است در محل زخم جراحی باشد یا ممکن است عمیق تر باشد و در اطراف مفصل مصنوعی ایجاد شود. عفونت زمانی قابل تشخیص است که بیمار پس از جراحی هنوز از بیمارستان ترخیص نشده باشد یا بعد از ترخیص از بیمارستان و رفتن به خانه رخ دهد. عفونت در محل جراحی تعویض مفصل می تواند حتی سال ها پس از جراحی رخ دهد.

علائم عفونت مفصل مصنوعی

• افزایش درد در محل جراحی و عفونت مفصل مصنوعی
• تورم در محل جراحی و عفونت مفصل مصنوعی
• قرمزی و گرمای پوست در محل جراحی
• شروع ترشح از زخم جراحی یا ادامه تخلیه زخم بعد از عمل بیش از یک هفته
• تب و لرز، کاهش وزن یا احساس خستگی

پزشک برای بررسی اینکه آیا بیمار دچار عفونت مفصل مصنوعی در محل تعویض مفصل شده است، آزمایش خون انجام می دهد که مهمترین آنها CRP و ESR هستند. اگر این آزمایشات مشکلی را نشان دهد، شک به عفونت مفصل مصنوعی افزایش می‌یابد و ممکن است پزشک برای تایید تشخیص تصمیم بگیرد از محل جراحی نمونه برداری کند.

رفتار

درمان شکستگی گردن فمور بسته به سن بیمار متفاوت است. در سنین جوانی و میانسالی درمان شامل کاهش شکستگی و رفع آن با پیچ یا صفحه است و در سنین بالا سر استخوان برداشته شده و سر فلزی به نام پروتز جایگزین می شود. دلیل این رویکرد این است که در سنین بالا خطر شکستگی‌های ترمیم‌ناپذیر زیاد است و بسیاری از سالمندانی که از شکستگی‌های گردن فمور رنج می‌برند و شکستگی‌های آن‌ها کاهش یافته و ثابت می‌شود و احتمالاً به دلیل شکستگی‌های بهبود نیافته نیاز به تعویض مفصل دارند. .

به همین دلیل متخصصین ارتوپدی ترجیح می دهند شکستگی های گردن استخوان ران در سالمندان را از همان ابتدا با آرتروپلاستی یعنی استفاده از مفاصل مصنوعی درمان کنند.درمان شکستگی گردن استخوان ران بدون التیام در سالمندان، آرتروپلاستی لگن است. این عمل را می توان به صورت همی آرتروپلاستی (جایگزینی فقط سر استخوان ران) یا آرتروپلاستی کامل هیپ (تعویض سر استخوان ران و سطح داخلی حفره استابولوم) گزارش کرد.

خطر عوارض ناشی از آرتروپلاستی کم است، اما عواملی وجود دارند که احتمال آن را بیشتر می کنند. یکی از این عوامل جراحی قبلی لگن است. تعویض مفصل ران در فردی که قبلاً در آن ناحیه تحت عمل جراحی قرار گرفته است به احتمال زیاد باعث عفونت می شود.

درمان عفونت در محل تعویض مفصل ران بسته به شدت عفونت و وضعیت بالینی بیمار متفاوت است. اگر عفونت سطحی یا زودرس باشد، جراح فقط بافت مرده و عفونی را خارج می کند، اما در مواردی که عفونت در اطراف پروتز گسترش یافته باشد، ممکن است لازم باشد کل پروتز را از لگن بیمار خارج کند.

پس از برداشتن پروتز، بیمار به مدت چند ماه تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار می گیرد. 6-3 ماه بعد می توان مفصل مصنوعی دیگری را در لگن قرار داد.در مواردی که شرایط بالینی بیمار اجازه عمل دیگری را نمی دهد جراح به سادگی می تواند مفصل مصنوعی را خارج کند. در این موارد بیمار می تواند تا چند هفته پس از عمل با کمک واکر راه برود.

عوامل خطر

عواملی مانند سن، بیماری هایی مانند دیابت، آرتریت روماتوئید، جراحی مفاصل، عفونت های پوستی، اعتیاد وریدی به مواد مخدر، اعتیاد به الکل، پروتزهای مفصلی خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند عدم تحمل وزن، درد مفاصل در هنگام حرکت فعال و غیرفعال، گرما و قرمزی مفاصل، تورم و تب از علائم این بیماری است که در آنالیز خون این بیماران افزایش فاکتورهای التهابی مانند CRP و ESR مشهود است.

تشخیص این بیماری مستلزم حذف آب از مفصل و آزمایش آن است که نشان دهنده افزایش گلبول های سفید با نسبت بالای نوتروفیل ها، کاهش قند خون و افزایش پروتئین است. باکتری های عامل بیماری را نیز می توان در مایع مفصلی شناسایی کرد.مطلوب است درمان آنتی بیوتیکی به صورت تجربی به صورت وریدی شروع شود و سپس نتیجه مایع مفصل بسته به نوع پاتوژن تنظیم شود.

گردآوری شده توسط مجله اینترنتی تشویق

مرجان امینی