دویدن راه موثری برای کاهش وزن نیست
نتایج تحقیق در فنلاند نشان می‌دهد که برخلاف تصور رایج، دویدن راه موثری برای کاهش وزن نیست. دویدن به کاهش وزن کمکی نمی کند!کسانی که در طول زندگی خود به تمرینات مقاومتی پرداختند نسبت به افرادی که در دوی سرعت و مسافت طولانی شرکت می‌کردند، بهتر توانسته بودند توده عضلانی خود را حفظ کنند.
نتایج یک تحقیق از دانشگاه ایواسکیلا در فنلاند نشان می‌دهد که برخلاف تصور رایج، دویدن راه موثری برای کاهش وزن نیست.
این مطالعه که در نشریه «محدوده‌های ورزش و زندگی فعال » (Frontiers in Sports and Active Living) منتشر شد، نشان داد، در حالی که دویدن تاثیری در کاهش وزن ندارد، اما اگر مداوم باشد می‌تواند از افزایش وزن و کاهش توده عصلانی بدن جلوگیری کند.
در این تحقیق همچنین مشخص شد که دونده‌های مسن‌تر و ورزشکاران استقامتی نسبت به افراد جوان‌تر که ورزشکاران قدرتی بودند یا از نظر بدنی فعال بودند، توده چربی کمتری داشتند. محققان همچنین دریافتند کسانی که در طول زندگی خود به تمرینات مقاومتی پرداختند نسبت به افرادی که در دوی سرعت و مسافت طولانی شرکت می‌کردند، بهتر توانسته بودند توده عضلانی خود را حفظ کنند.
تمرین‌کنندگان قدرتی مسن‌تر علاوه بر این، مقداربه طرز عجیبی توده عضلانی مشابهی با همتایان جوان‌تر خود داشتند. نویسندگان این تحقیق در این باره توضیح دادند که به طور طبیعی هر چه سن بالا می‌رود چربی در بدن افراد افزایش می‌یابد و توده عضلانی بدن کم می‌شود.
از آنجایی که مشخص است ورزش منظم می‌تواند به جلوگیری از این امر کمک کند، محققان تصمیم گرفتند به وضعیت جسمانی و بدنی ورزشکاران رقابتی که با افزایش سن به ورزش ادامه داده اند نگاه کنند. این به آن‌ها اجازه می‌دهد مشاهده کنند چه بخشی از تغییرات در ترکیب بدن مختص پیری است و قابل پیشگیری نیست.
به همین منظور محققان دو گروه سنی را بررسی کردند: جوان (۳۹-۲۰ سال) و مسن تر (۷۰-۸۹ سال). ورزشکاران مرد رقابتی و افراد سالم و هم سن و سال در این مطالعه وارد شدند.
علاوه بر این، ورزشکاران بر اساس نوع فعالیت‌های ورزشی که انجام می‌دهند به گروه‌هایی تقسیم شدند، از جمله قدرتی (وزنه‌برداری، پاورلیفتینگ)، دوی سرعت (دوی سرعت، پرش) و استقامتی (دوی مسافت‌های طولانی، اسکی صحرایی).
برای ارزیابی ترکیب بدن آن‌ها از اسکن جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه (DXA) استفاده شد. سپس از این اسکن‌ها برای تعیین اینکه آیا شرکت کنندگان در مطالعه در دسته‌های توده عضلانی کم، چاقی و چاقی سارکوپنیک (چربی بدن بالا، اما توده عضلانی کم) قرار می‌گیرند یا خیر، استفاده شد.
پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها، آن‌ها دریافتند افرادی که مادام‌العمر ورزشکار بوده‌اند، نسبت به افرادی که فقط به طور تفریحی یا موقت و غیر مداوم به فعالیت ورزشی می‌پردازند، چاقی سارکوپنی کمتری دارند.
با این حال، حتی ورزشکاران مسن‌تر نسبت به افراد جوان‌تر مقداری افزایش در توده چربی داشتند، که باعث شد محققان به این نتیجه برسند که ورزش نمی‌تواند به طور کامل اثرات پیری بر چربی و توده عضلانی را کاهش دهد اما افرادی که ورزش می‌کنند به نسبت افراد غیر ورزشکار در سنین پیری توده عضلانی کمتری از دست می‌دهند و حجم کمتری از چربی خواهند داشت.
دکتر سیمون واکر، نویسنده اصلی این مطالعه، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت که این یافته‌ها به او کاملا برای ادامه دویدن انگیزه می‌دهد. او گفت: مطمئنا زمانی که ۷۰ یا ۸۰ سالگی برسم. به دلیل دودن و انجام فعالیت‌های ورزشی استقامتی چربی کمتری به بدنم افزوده خواهد شد و توده عضلانی کمتری نیز از دست خواهم داد و با ۱۶ تا ۱۸ درصد چربی فردی خوشحال خواهم بود.