به گزارش خبرنگار ورزشی آژانس فارس ، دوچرخه سواری در کشور ما در سال های اخیر به دلیل مشکلات اقتصادی ، افزایش نرخ ارز و البته ضعف حاکمیت ، روزها حالت خوبه رد نمی شود اگرچه انتظار می رفت با تغییر رهبری اوضاع بهبود یابد ، اما این اتفاق نیفتاد و با توجه به اقدامات انجام شده توسط اتحادیه جهانی تا مرز تعلیق پیش رفت و اگر اقدامی به موقع انجام نشود ، قطعاً دود به سمت چشم سواران با کمترین امکانات. و معاهدات در تلاشند تا پرچم کشور ما را به اهتزاز درآورند.
برای بررسی وضعیت موجود و مشکلاتی که دوچرخه سواری با آن روبرو است ، به سراغ امیررضا واعظ آشتیانی ، رئیس سابق فدراسیون رفتیم. آشتیانی از سال 1984 تا 1988 رئیس فدراسیون بود و همانطور که خودش می گوید ، مشکل در این زمینه در دهه گذشته کمبود اسپانسر است.
* نگاه تلخی به درون منصفانه نیست
* اتحادیه جهانی برای توجه به هر ایمیل خالی نیست
سرزنش یکدیگر حساسیت اتحادیه جهانی را بیشتر می کند
* مشکل فدراسیون در چند سال گذشته نه جذب اسپانسر
* ما ظرف دو سال 33 نفر را فرستادیم
* دود اختلافات فقط از نظر دوچرخه سوار می رود
* جلسه باید به گونه ای تشکیل شود که اقبال نسبی به رئیس داشته باشد
* انتقاد پس از انتخابات تصحیحی «تحریک کننده» است
* فروش ساختمانهای قبلی برای ساختن ساختمان جدید هیچ فایده ای نداشت
* دوچرخه سواری در برزخ است
* در سالهای اخیر آنها از من کمکی و مشورتی نخواسته اند
مشروح گفتگوی فارس با واعظ آشتیانی را می توانید در زیر بخوانید:
فرس: بیایید با مهمترین بحث در این روزهای دوچرخه سواری شروع کنیم. گفته می شود فدراسیون به دلیل وضعیت انتخابات در آستانه تعطیلی قرار دارد. شما چی فکر میکنید؟
من برخی از این استدلال ها را که گفته می شود اطلاعات از داخل به اتحادیه جهانی داده شده ، قبول نمی کنم. که ما فقط می خواهیم صورت تلخ به درون نگاه کردن ، خیلی صادقانه نیست. البته ، من نمی خواهم انکار این اطلاعات را تکذیب کنم ، اما ایرانیانی در خارج از کشور هستند که این کار را انجام می دهند ، چه در دوچرخه سواری و چه در سایر رشته ها. اطلاعات از داخل جمع می شود و اینکه چقدر اعتبار آنها اکنون است ، مسئله دیگری است.
فارس: آیا این بدان معناست که اتحادیه جهانی اطلاعاتی را که از هر کجا داده شده ردیابی می کند؟
نکته این است که نمی توان کارهای زیادی برای آنها انجام داد. نباید فکر کنیم که آنها نشسته اند و به هر ایمیلی که می آید توجه می کنند. من این را خیلی رنگارنگ نمی بینم.
فرس: برخی معتقدند که این از مدیران گذشته است اطلاعات به اتحادیه جهانی
نمی دانم. باید عینک بدبینی را نسبت به همدیگر داشته باشیم. یکی از کمبودهای ما این است که نسبت به یکدیگر نگاه بدبینانه داریم. به نظر من ، این نوع نگاه و اتهام متقابل ، فدراسیون جهانی را عصبانی و حساس می کند.
فرس: آیا قبول دارید که امروز دوچرخه سواری خوب نیست؟
بله ، درست است. از 2066 تا 2010 روزهای خوبی داشتیم و همه دوستان دور هم جمع شدند و اتفاقات خوبی در مطالب مختلف افتاد. البته در بعضی مناطق دیگر به تدریج بهبود یافتیم. همه نگاه ها نباید به سمت منفی باشد. کارهای خوبی انجام شده است که باید منصفانه نگاه کنیم. وضعیت ما در بخش کوه و بانوان بهتر شده است ، اما مشکلات اقتصادی گریبان فدراسیون های ورزشی را گرفته است. یکی بیا دیگه آنچه در دوچرخه سواری وجود داشت این بود که مردم “کسب و کار من برای جذب اسپانسر با او نبودم. دوستان باید داخل باشند چندتایی این جاست آنها سالهاست که تلاش می کنند این بخش را فعالتر کنند. با توجه به اینکه مصادف با تلویزیون باید پخش می شد ، آنها باید از فرصت استفاده می كردند و اسپانسرها را جذب می كردند.
فارس: منابع شما چگونه استفاده شد؟
من 16 سال پیش رئیس فدراسیون بودم و شروع به جذب اسپانسر کردیم و بخشی از درآمد ما از این بود. به یاد دارم که بودجه اضافی از سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک ما آن را نگرفتیم و هرگز نگفتیم که پول نداریم. ما حتی در سالهای 2006 و 2007 در حدود 33 مسابقه خارجی شرکت کردیم. پیش از آن مسابقات ، رده بندی جاده و استقامت ما 43 جهان بود ، اما پس از آن به 8 جهان رسیدیم و آنها سهمیه المپیک در پکن را به ما دادند.
این نشان داد که ما در بخش باشگاه ها و اردوگاه های خارجی در شرق آسیا و آلمان برگزار کردیم در آن زمان دوچرخه سواری یکی از فدراسیون هایی بود که هرگز نرفت فقر او مخالفتی نکرد. نه اینکه کافی بود ، بلکه معایب آن بود از طریق ما به اسپانسر خسارت دادیم.
فرس: اما در چند سال گذشته همه نگاه ها به سمت وزارت ورزش و کمیته معطوف شده است.
من می خواهم از فرصت پخش مسابقات برای جذب اسپانسرها استفاده کنم. در ابتدای حضورم در فدراسیون ، دفتر 90 متری داشتیم ، اما که ما به سه دفتر رفتیم و 4 ماشین را از اسپانسر گرفتیم و یک تور ریاست جمهوری گرفتیم که جایزه اول آن 50000 دلار بود. به به هر حال تنها مشکلی که می توانم به فدراسیون برسانم ، مشکل اقتصادی است.
فرس: در زمینه استعدادیابی و قهرمان سازی کارهای زیادی انجام نشده است.
روند جایگزینی شخصیت ها در دهه 1990 کند بود. خیلی دیر نشده. ما در قسمت جاده تیم بلامنازع آسیا بودیم و رقیب بزرگی نداشتیم. ما در مسیر خوب بودیم ، اما اکنون در هر دو بخش چالش هایی داریم. امیدوارم جامعه دوچرخه سواری دور هم جمع شود و این مشکلات حل شود.
فرس: یکی از مشکلات دوچرخه سواری این است که تنش زیادی وجود دارد و مردم علیه یکدیگر صحبت می کنند.
دود این اختلافات به چشم دوچرخه سواران می رود. در بعضی جاها ، برای بازیابی جایگاهی که قبلاً داشتیم ، باید شکست بخوریم و مدارا کنیم. اختلافات اندک است ، اما زیاد است و همین مسئله آن را عمیق و خصمانه می کند. من امیدوارم که تلاش شود تا اختلافات ، که به نظر سلیقه ای است برطرف شود. راه برگزاری جلسه است آشتی ملی در میان جامعه دوچرخه سواری است که رئیس فدراسیون ، وزارت ورزش یا کمیته ملی المپیک باید آن را آماده کنند.
فارس: آیا شما فکر می کنید در این شرایط فروش ساختمان هایی در مرکز برای ایجاد ساختمان جدید در ورزشگاه آزادی سودآور است؟
اصلاً فروش آنها توصیه نمی شد. فدراسیون ها NGO های عمومی هستند و شرکت توسعه و تجهیزات می توانند ساختمان را برای فدراسیون بسازند و پس از اتمام ، در مورد ساختمانهای مرکز شهر تصمیم بگیرند. عقلانی نبود که ابتدا بفروشید و سپس به آن فکر کنید. این کاری بود که فدراسیون انجام داد سرگردان بودن. هیچ شخص معقولی نمی آمد که محل زندگی یا کار خود را بفروشد و سپس در جای دیگر ساختمان جدیدی بسازد.
فرس: اکنون خوابگاه تیم های ملی به محل فدراسیون تبدیل شده است.
زیر پله ای بود که 50 سال پیش دوچرخه دور ریخته می شد ، اما در دوره ریاست جمهوری من و سپس انصاری با هزینه شخصی خود به خوابگاه تیم ملی تبدیل شد.
فرس: آیا در شرایط اقتصادی فعلی می توان باشگاه هایی مانند پتروشیمی ، شهرداری تبریز و پیشگامان را حفظ کرد؟
آره. مدیریت باشگاه باید انگیزه داشته باشد و از استعدادهای خوبی برخوردار باشد. باشگاه هایی که نام بردید معاملات خوبی به ورزشکاران پرداخت کردند.
فارس: البته برخی از رقبا می گویند که قرارداد آنها نسبت به چند سال قبل کاهش یافته است.
حق با آن هاست. این نشان می دهد که او دوچرخه سواری را دوست ندارد. به جرات می توانم بگویم این یکی از سخت ترین استاکثر این رشته ها دوچرخه سواری هستند و ورزشکاران آن از مظلومین هستندحداکثر هستند. البته نگاه خوبی به دوچرخه سواری در دنیا وجود دارد اما در کشور ما اینگونه نیست و یک سرکوب مضاعف است که وارد این رشته می شود. اگر در آن زمان به تقویم مسابقات نگاه کنید ، چه تورهای داخلی و چه تورهای داخلی ، همه چیز در جای خود قرار داشت و تنوع زیادی وجود داشت.
متأسفانه دوچرخه سواری در حال حاضر در باتلاق است و این خوب نیست. وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک برای برون رفت از این شرایط باید به فکر شرایط باشند. بودن. چون شخصیت های او تاسف برانگیز هستند. ما قبلاً در آسیا حرفی برای گفتن داشتیم ، اما اکنون رقبای ما از آن راضی هستند.
فرس: نظر شما در مورد برگزاری انتخابات و زمینه های آنها چیست؟ برخی گفتند از آنجا که هیچ یک از نامزدها سابقه دوچرخه سواری نداشته اند ، نوعی جلسه مهندسی بوده است.
در این صورت ، از آنجا که من هیچ اطلاعاتی ندارم ، توضیحی نمی دهم ، اما دوست دارم شرایط به گونه ای باشد که رئیس جمهور منتخب نسبتاً خوش شانس باشد که جو را نرم می کند. همان رئیس فعلی باید کارهایی انجام دهد که باعث ایجاد اعتماد شود خانواده یک چرخ و ساکنان آن ایجاد کنید.
فرس: راه حل چیست؟
این همان چیزی است که خود رئیس باید به دنبال آن باشد.
فرس: این رئیس فعلی است تو گفتی در جلسه فدراسیون ، او علیه رئیس قبلی صحبت کرده بود. چگونه می توان در این شرایط اصلاحات را انتظار داشت؟
این گفتگو خوب نیست شایعات درباره اولی نتیجه ای جز برهم زدن فضای تفاهم و همکاری ندارد. هر آنچه مورد انتقاد قرار گیرد نتیجه عکس دارد. آنها باید به سمت وحدت بیشتر حرکت کنند.
فرس: رئیس جمهور فعلی طوری صحبت می کند که گویی از مشکلات نمی داند.
هرکسی که وارد یک مجموعه شود قطعاً با دانش این کار را انجام داده است. اگر کلمه ای بعد از انتخاب گفته شود ، آن را “شیشه” می نامند. شما با چشمان باز آمده اید و باید همه چیز را بپذیرید. یک روز به فدراسیون آمدم و مردم می دانند اوضاع چگونه است ، اما ما کار خود را انجام دادیم و حالا آنها باید خودشان قضاوت کنند. حال این دوستان به جای تهمت و انتقاد باید به دنبال راهی برای بهبود اوضاع باشند. تعاملات و میانبرها می توانند به خارج شدن از این رکود کمک کنند.
فرس: این شرایط باعث شد که به سهمیه سهمیه کامل برسیم.
درست است. من به خاطر دارم نامم را برای المپیک پکن رد کردند ، اما من از کمیته ملی المپیک خواستم مجید ناصری را آزاد کند. در آن زمان ، او تازه وارد عرصه مربیگری شده بود. من گفتم که این مرد یک پایتخت دوچرخه سواری است و اگر برود یک پشتوانه برای کشور خواهد بود. گاهی مشاهده می شود که برخی از روسای فدراسیون ها در خط پیشروی فرستاده شده است. اگر من رئیس فدراسیون نشوم ، هیچ اتفاقی نمی افتد ، زیرا ما 4 یا 8 ساله هستیم و سپس می رویم. به به هر حال خوشحالیم که تصمیمی که در آن زمان گرفتیم تصمیم درستی بود.
فرس: حدود 12 سال پیش مال شما انجام شد ، آیا از آن زمان تاکنون مشورت کرده اید؟
نه ، از من كمك و مشاوره نخواسته اند. شاید دوستان فهمیدند که آنها مسائل را بهتر درک کرده اند. همانطور که گفتم ، تیم ملی طی دو سال 33 سفر خارجی برای دریافت سهمیه المپیک ارسال کرده است و اکنون ، در مقایسه با یک دهه پیش ، این قطعاً کمتر از این تعداد است.
فرس: و حرف آخر؟
اوضاع نه تنها بهبود نخواهد یافت ، بلکه تا زمان حل اختلافات و تحقق وحدت بدتر خواهد شد.
آخر پیام /