همیشه در فیلم ها و داستان ها مکان های اسرارآمیزی را می بینید که قانع کننده نیستند، اما شاید این گونه داستان ها و فیلم ها از مکان های واقعی مانند دهکده ساکن گرفته شده باشند. روستایی در ایران که هیچکس همسرانشان را ندیده است، نه تنها شب ها جلوی تلویزیون نمی نشینند، بلکه به شب نشینی هم اعتقادی ندارند. آنها هیچ عروسی و عزا و مراسمی مانند تولد، سالگرد ازدواج و مانند آن ندارند. آنها برایشان اهمیتی ندارند، مهمان نواز هستند، مشروط بر اینکه هیچ یک از زنان قصد ورود به روستای خود را نداشته باشند. همانطور که هیچ کس از دنیای بیرون تا به حال زنان را ندیده است. آنها ثروتمند هستند و با فروش زمین پدری در تبریز زندگی می کنند، شناسنامه ندارند و جزو جمعیت ایران نیستند. آنها هیچ خدمات دولتی دریافت نمی کنند، جایی که آنها هیچ گونه تسهیلات دنیای جدید را نمی پذیرند. اینجا ثابت است. مرموزترین روستای ایران! جایی که هیچ چیز دنیای جدید را نمی پذیرند و بدون آب، گاز، برق، درمانگاه، ماشین آلات، تجهیزات ارتباطی و غیره زندگی می کنند. جمعی از پیروان میرزا سده مجتهدی تبریزی، وکیل سرشناس مشروطه که الهام گرفته از دیدگاه های تجدد ستیز او بود، در دوران سیطره مدرنیته، چنین زندگی را سامان دادند. میرزا صادق مجتهدی تبریزی از جمله فقیهانی بود که در هر دو حوزه فکری و عملی بر نفی مطلق اندیشه مدرنیته و دستاوردهای آن و تا پایان عمر خود تأکید فراوان داشت. آنها تبلیغات نمی کنند، روستاییان کارت شناسایی ندارند. اهالی روستای ایستا فاقد شناسنامه هستند و از امکانات رفاهی جدید مانند آب، گاز، برق، تلفن، رادیو و تلویزیون و … استفاده نمی کنند. خوشنویسی و اصول ایده باسواد است.
در محل سکونت «اهالی موضع» ساعت و ساعتی وجود ندارد و در معماری خانه هایشان از سیمان و آهن استفاده نشده است.
آنها به طور مرموزی از مردم فاصله می گیرند و افراد کمتری را به خانه هایشان راه می دهند.
آنها از هر گونه مدرنیته و تکنولوژی دوری می کنند و با این انزوا و انتخاب زندگی رهبانی، هاله ای از شایعات و سخنان عجیب را در اطراف خود پراکنده کردند.
بومیان طالقان که دقیقاً نمی دانند از کجا آمده اند و چه دین و مسلکی دارند، گاه آنها را اسماعیلی و گاه درویشان ترک منتظر ورود امام مهدی (عج) (آخرین پیشوای شیعیان) می دانند.
گردآوری: مجله اینترنتی دلگرم