رضا ذبیحی در گفت وگو با ایسنا ، در مورد علل و عواقب تأخیر در مذاکرات در وین اظهار داشت: در حال حاضر شاهد تاخیر بین دور ششم مذاکرات و شروع دور هفتم مذاکرات هستیم که البته حداقل در شرایط فعلی نگران کننده نیست.
وی افزود: به نظر می رسد با وجود فاصله ایجاد شده در مذاکرات ، طرفین در ارتباط کامل با یکدیگر بوده و شرایط را برای مرحله بعدی مذاکرات آماده می کنند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: اگرچه تاریخ جدیدی برای تمدید توافق ایران و آژانس بین المللی انرژی هسته ای اعلام نشده است ، اما در شرایط فعلی طرفین ترجیح می دهند شرایط جدید را در فضایی آرام و صلح آمیز مدیریت کنند.
وی گفت: “نظارت بر وضعیت فعلی مذاکرات نشان می دهد که احتمال دستیابی به توافق در مذاکرات وین تا قبل از 12 آگوست کاهش یافته است ، هرچند این به این معنی نیست که امکان دستیابی به توافق کاملاً منتفی است.” بودن. اما هنوز امید زیادی به توافق طرفین وجود دارد. بعلاوه ، اگر توافق قبل از انتقال دولت وجود نداشته باشد ، احتمال دور جدید مذاکرات وجود دارد.
ذبیحی گفت: موضوع انتقال قدرت و گفتگوهای داخلی یکی از دلایل تأخیر در مذاکرات بود. “همزمان با موضوع انتقال قدرت ، كه معمولاً از دولت دوازدهم به سیزدهم منتقل می شود ، رئیس جمهور منتخب جدید وزارت امور خارجه بررسی و تبادل اطلاعات با كارمندان فعلی انجام می دهد تا نتایج اقدامات انجام شده را بدست آورد ، و این فقط موضوع زمان.
وی افزود: البته موضوع انتقال قدرت در همه سیستم های سیاسی موضوعی حساس و زمان بر است و به نظر می رسد طرف دیگر مذاکرات نیز اهمیت این موضوع را درک کرده است.
وی گفت: دلیل دیگر تأخیر در شروع دور جدید گفتگوها ذهنیت طرف های دیگر به ویژه احزاب غربی در موضوع انتقال قدرت به ایران و عواقب آن است.
این کارشناس روابط بین الملل افزود: از آنجا که این کشورها این ذهنیت را دارند که ممکن است اراده و روش دولت سیزدهم برای اجرای و اجرای توافق نامه با اراده و روش دولت فعلی متفاوت باشد ، بنابراین آنها می خواهند با دولت جدید “آنها را بیاور.
ذبیحی ادامه داد: در واقع آنها نگران هستند که ممکن است دولت سیزدهم برخی از تعهدات یا توافق های به دست آمده را نپذیرد و بنابراین ترجیح می دهند که در مورد احیای برجام سرانجام در دولت جدید مذاکره شود.
وی افزود: در حالی که این نگرانی قابل درک است ، زیرا بدون شک انتقال به سیستم های سیاسی منجر به تغییر خواهد شد ، روشن است که دولت جمهوری اسلامی ایران علی رغم تغییر دولت به تعهدات بین المللی خود پایبند خواهد بود. برخلاف آنچه در مورد ایالات متحده دیدیم ، این اتفاق با ترامپ در خروج از شورای امنیت سازمان ملل رخ داد.
این استاد دانشگاه افزود: با توجه به مواضعی که رئیس جمهور منتخب تاکنون داشته است ، وی همچنین بر لزوم لغو تحریم ها ، احیای مجدد شورای امنیت سازمان ملل و انجام تعهدات ایران در صورت پایبندی طرف مقابل به تعهدات خود و از این رو در مورد از این مفاد کلی “هیچ تفاوتی اساسی بین دیدگاه های دو دولت وجود ندارد. با این حال ، ممکن است در روش ها و برخی جزئیات تفاوت وجود داشته باشد.
این کارشناس روابط بین الملل ادامه داد: در حالی که شش دور مذاکره ای که تاکنون انجام شده است ، دیدگاه های طرفین را به یکدیگر نزدیک کرده است و به دلیل سنگینی تفاهمات ایجاد شده ، راه پیش رو دشوار است. ” کمتر است.
وی افزود: البته وقتی صحبت از تحریم های غیر هسته ای اعمال شده در دوران ترامپ می شود ، به دلیل فشارهای داخلی در خود ایالات متحده ، ایالات متحده تاکنون انعطاف پذیری زیادی نشان نداده است. زیرا جمهوری خواهانی مانند ترامپ ، حتی در حد مذاکره ، دولت بایدن را به تسلیم کامل در برابر ایران متهم می کنند.
ذبیحی در پایان خاطرنشان کرد: با وجود همه این فراز و نشیب ها ، انتظار برای توافق یک انتظار منطقی است زیرا این امر به نفع ایران و کل جامعه بین المللی است. با این حال ، طرفین نیز باید اهمیت عامل زمان را در نظر بگیرند ، زیرا در نهایت این روند به نفع هیچ یک از طرفین نیست.