هنوز مدت زمان نسبا زیادی به شروع کار مدارس باقی مانده است، با این وجود دلهره از مشکلاتی که احتمالا پدیدار خواهند شد بخصوص برای مادران آغاز شده است. آیا کودک ما براحتی به مدرسه می رود؟ آیا در آنجا خوشحال خواهد بود؟ آیا دوری از خانه برای آنان سخت خواهد بود؟ این مقاله شما را برای بهتر آماده نمودن فرزندانتان برای آغاز تجربه زندگی خارج از خانه کمک می نماید.
دلهره جدایی از خانه
با شروع مدرسه بسیاری از مادران با ترس کودکانی که برای اولین بار به مدرسه یا آمادگی می روند مواجه می شوند. این ترس ناشی از اضطراب دور شدن از والدین به خصوص مادر می باشد. این اضطراب خود را به صورت‌های گوناگون نشان می دهد مانند اختلال در هضم غذا، بی اشتهایی، دردهای شکمی، حالت تهوع، بی خوابی، تب، سر درد، گوش درد.
کودکان به دلیل این که از قوانین مدرسه با خبر نیستند و یا این که فکر می کنند وقتی در مدرسه هستند ممکن است برای مادرشان اتفاق بدی بیافتد که دیگر مادرشان را نبینند اضطراب می گیرند و با گریه دوست دارند که در کنار مادر خود بمانند. برای کمک به فرزندان خود به نکات زیر توجه کنید.
– هیچ گاه کودک خود را از مدرسه و معلم نترسانید. تهدید و ترساندن کودک می تواند مشکل آفرین باشد، مانند این سخن که والدین به فرزند خود می گویند:” اگر غذا نخوری به معلم تان خواهم گفت.”
– قبل از شروع مدرسه مثلا موقع ثبت نام کودک خود را به مدرسه ببرید و او را با محیط مدرسه و حتی مسئولان مدرسه آشنا کنید.
– اگر کودک برای رفتن به مدرسه از خود مقاومت نشان داد از زور و تنبیه و تهدید استفاده نکنید چون اضطراب بچه را بیشتر می کند.
– از خاطرات خوش دوران مدرسه خود و یا فرزند بزرگترتان برای کودک خود تعریف کنید.
– کودکتان را با آرامش به مدرسه بفرستید و از امرو نهی پرهیز کنید.
– سعی کنید کودک خود را در راه مدرسه حتما همراهی کنید. این همراهی به او قوت قلب می دهد.
– از سرزنش و تحقیر فرزندمان برای رفتارهای نادرست او، به ویژه در حضور دیگران، خودداری کنیم.
– هیچ گاه فرزندان خود را با دوستان خودشان مقایسه نکنید.
– ارتباط با دوستان مدرسه را به کودک خود بیا موزید.
– هنگامی که کودک به مدرسه می رود او را آراسته و خوش تیپ کنید و اجازه استفاده وسایلی را که دوست دارد مثل کفش مورد علاقه اش را به او بدهید.
– در پایان مدرسه نیز باید سعی کند شرایط کودک را درک نماید. کودک پیش از این در زندگی پر از هیجان و بازی و نشاط به سر برده است و حال نشستن در درس و سکوت ونظم و انضباط دقیق برای او قابل توجیه نیست. باید شرایط بهتری را برای کودک فراهم کرد.