یکی از راه های بهبود بیماری ها توکل به خدا و خواندن دعای شفای مریض است که در آیات و روایات آمده است. در این میان برخی از افراد برای شفای مریض دعای چهل کلید را خوانده و برخی ختم سوره یس یا ختم انعام می‌گیرند.
بروز بیماری ها سخت است چه در انسان‌ها و چه در حیوان‌ها، بیشتر بیماری‌ها با اینکه روش درمانی دارند ولی سختی هایی را به بیمار تحمیل می کند، در این مواقع یکی از بهترین راههای شفای بیماری و کسب بهبودی، توکل به خداوند و خواندن دعاهای مخصوص شفای بیمار است. در ادامه با دعای شفای حیوان همراه ما باشید.
دعای شفای حیوان بیمار با سوره نور
مرحوم كفعمی در مصباح خود آورده است:
اگر سوره نور را در طشت بنویسند و آن را با آب بشویند و حیوان بیمار از آن بنوشد و كمی از آن آب بر حیوان بپاشند بهبود می یابد. (از المصباح كفعمی، ص۴۵۶)
هر کس سوره نور را در ظرف مس بنویسید و آن را با آب محو کند(بشوید) و آبش را به حیوان بیمار بدهد و بر مقداری هم بر او بپاشد، ان حیوان از بیماری رهایی یابد.
دعای حفظ حیوان از چشم زخم
أَحْمَدُ بْنُ الْحَارِثِ از مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ الصَّادِقِ (ع):
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ خَرَجَ عَيْنُ السَّوْءِ مِنْ بَيْنِ لَحْمِهِ وَ جِلْدِهِ وَ عَظْمِهِ وَ عَصَبِهِ وَ عُرُوقِهِ فَلَقِيَهَا جَبْرَئِيلُ وَ مِيكَائِيلُ ص فَقَالا أَيْنَ تَذْهَبِينَ أَيَّتُهَا الْعَيْنَةُ؟ قَالَتْ أَذْهَبُ إِلَى الْجَمَلِ فَأَطْرَحُهُ مِنْ قِطَارِهِ وَ الدَّابَّةَ مِنْ مِقْوَدِهَا وَ الْحِمَارَ مِنْ آكَامِهِ وَ الصَّبِيَّ مِنْ حَجْرِ أُمِّهِ وَ أُلْقِي الرَّجُلَ الثياب [الشَّابَ] الْمُمْتَلِئَ منْ قَدَمَيْهِ فَقَالا لَهَا اذْهَبِي أَيَّتُهَا الْعَيْنَةُ إِلَى الْبَرِّيَّةِ فَثَمَّ حَيَّةٌ لَهَا عَيْنَانِ عَيْنٌ مِنْ مَاءٍ وَ عَيْنٌ مِنْ نَارٍ وَ كَذَلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى عَيْنِ السَّوْءِ وَ عَبَسِ حابس [عَابِسٍ] وَ حَجَرٍ يَابِسٍ وَ نَفْسٍ نَافِسٍ وَ نَارٍ قَابِسٍ رَدَدْتُ بِعَوْنِ اللَّهِ عَيْنَ السَّوْءِ إِلَى أَهْلِهِ وَ فِي جَنْبَيْهِ وَ كَشْحَيْهِ وَ فِي أَحَبِّ خُلَّانِهِ إِلَيْهِ بِعَزِيمَةِ اللَّهِ وَ قَوْلِهِ أَ وَ لَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ كانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ أَ فَلا يُؤْمِنُونَ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرى مِنْ فُطُورٍ ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خاسِئاً وَ هُوَ حَسِيرٌ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ. (ابنا بسطام، عبد الله و حسين، طبّ الأئمة عليهم السلام – قم: دار ا لشریف الرضی، دوم، ۱۴۱۱، ص۱۳۳-۱۳۴.)