درمان دررفتگی و نیمه دررفتگی و بی ثباتی مچ دست با ورزش

درمان دررفتگی مفصل مچ دست با فیزیوتراپی

دررفتگی مچ دست شامل جابجا شدن هر یک از استخوان‌های مچ دست از جمله استخوان اولنا، رادیوس یا استخوان‌های کارپال می‌باشد. معمولاً این اتفاق در هنگامی رخ می‌دهد که با دست باز و کشیده زمین بخورید، در هنگام افتادن معمولاً برای پیشگیری از زمین خوردن دست‌های خود را باز می‌کنیم. این ضربه باعث فشار بر استخوان مچ دست و دررفتگی آن می‌شود.

دررفتگی مچ دست در ورزش‌هایی مثل فوتبال، کشتی، بسکتبال، راگبی و… بسیار شایع است اما دررفتگی مچ دست ممکن است در هنگام انجام فعالیت‌های تفریحی مثل اسکیت یا اسکی نیز رخ دهد.

انواع نیمه دررفتگی مفصل مچ دست

دو نوع دررفتگی مفصل مچ وجود دارد:

• 
  دررفتگی ساده : ماهیت این نوع دررفتگی بسیار ساده است. این دررفتگی ساده می‌تواند خودبه‌خود و یا با بستن مچ، طی دوره کوتاهی، ترمیم شود.
• 
  دررفتگی پیچیده: ماهیت این نوع دررفتگی بسیار پیچیده است. در دررفتگی پیچیده ممکن است، اجزاء مختلف مفصل مچ آسیب‌دیده باشند، ازجمله؛ تاندون اکستانسور مچ دست در طرف اولنا، پارگی رباط‌های غضروف مثلثی، ماهیچه‌های حلقوی و ماهیچه‌های انگشتان، تاندون‌های خم کننده انگشتان. بیشتر دررفتگی‌های پیچیده مفصل مچ در اثر شکستگی استخوان زند زیرین و ضربه‌های شدید اتفاق می‌افتد.

علل نیمه دررفتگی مفصل مچ دست

• 
  دررفتگی مفصل در اثر افتادن، هنگامی‌که دستان باز باشند.
• 
  دررفتگی مفصل در اثر افتادن، هنگامی‌که نیرو مستقیماً به مچ و دست وارد ‌شود. اورساپنیشن (oversupination): زمانی که هنگام ضربه، کف دست به سمت بالا باشد.
• 
  اورپرونیشن (overpronation): زمانی که هنگام ضربه، کف دست رو به پایین باشد.
• 
  ممکن است در اثر ضربه و یا با انجام حرکات تکراری در ورزش‌هایی مانند گلف، ورزش‌های راکتی و ژیمناستیک، دررفتگی مفصل رادیونار تحتانی (DRUJ)، پارگی توأمان تاندون‌های غضروف مثلثی (TFCC)، بی‌ثباتی مفصل میدکارپال نیز رخ دهد.
• 
  صدماتی مانند پیچ‌خوردگی به داخل و یا خارج مچ دست نیز ممکن است باعث نیمه دررفتگی و بی‌ثباتی مفصل شود.

علائم و نشانه‌های نیمه دررفتگی مچ دست

• 
  درد مچ دست پس از ضربه یا آسیب.
• 
  تورم.
• 
  بی‌حسی هنگام لمس مچ دست. احساس درد هنگام چرخش مچ.
• 
  احساس درد هنگام حرکات دست‌ها.
• 
  تغییر شکل مچ دست.
• 
  برجستگی بیش‌ازاندازه سر استخوان زند زیرین.
• 
  باریک شدن مچ دست در مقایسه با مچ سالم.
• 
  عدم توانایی حرکت مچ دست.

درمان نیمه دررفتگی مچ دست ، درمان‌های غیر جراحی

نیمه دررفتگی ساده را با درمان‌های محافظتی درمان می‌کنند، که شامل مواردی همچون ثابت کردن مچ در گچ به مدت 6 هفته می‌باشد. موقعیت ساعد در گچ به نوع دررفتگی بستگی دارد، به‌عنوان‌مثال، دررفتگی خلفی یا قدامی زند زیرین. در مواردی که مفصل از وضعیت طبیعی خود خارج ‌شود و حرکت مچ یا دست دچار اختلال گردد، ممکن است به جااندازی بسته نیاز باشد.

جااندازی بسته روشی غیر جراحی است که تحت بی‌حسی موضعی، پزشک مفصل بی‌ثبات را با حرکات خاص جا می‌اندازد. برای ثبات مفصل ممکن است پس از جااندازی از آتل یا گچ استفاده گردد. اگر پس از جااندازی، مفصل در محل طبیعی خود قرار نگیرد، ممکن است پزشک از پین‌های تثبیت‌کننده زیرپوستی استفاده نماید.

• 
  فیزیوتراپی (PT)

درمان فیزیکی برای بهبود سریع‌تر و بازگرداندن عملکرد مچ دست ضروری می‌باشد، مانند:

1. 
   حرکت دادن مفصل.
2. 
   ماساژ بافت‌های نرم مچ.
3. 
   سوزن خشک.
4. 
   الکتروتراپی.
5. 
   مهاربند.
6. 
   سرما/گرما درمانی.
7. 
   بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری از طریق تمرینات ویژه.
8. 
   آموزش روش انجام فعالیت‌ها روزمره.
9. 
   برنامه‌ای برای بازگشت به فعالیت‌های طبیعی افراد.

• 
  تمرینات مفید برای نیمه دررفتگی مچ

در طول دوره نقاهت ورزش برای تقویت مفاصل مفید است، از این طریق مفصل می‌تواند دامنه حرکتی کامل خود را به دست آورد.

• 
  تمرینات کششی برای نیمه دررفتگی مچ

1. 
   خم کردن: برای انجام این تمرین، مچ دست را تا جایی که درد ایجاد نمی‌شود، به جلو خم‌کنید. 10 ثانیه این حالت را نگه‌داشته و سپس استراحت نمایید. این تمرین را دومرتبه و هر بار 15 مرتبه تکرار نمایید.
2. 
   کشش: برای انجام این تمرین، مچ دست را تا جایی که درد ایجاد نمی‌شود، به عقب خم نمایید. 10 ثانیه این حالت را نگه‌داشته و سپس استراحت نمایید. این تمرین را دومرتبه و هر بار 15 مرتبه تکرار نمایید.
3. 
   حرکت به سمت پهلو: برای انجام این تمرین، مچ دست را تا جایی که درد ایجاد نمی‌شود، به سمت کناره‌های مچ خم نمایید. 10 ثانیه این حالت را نگه‌داشته و سپس استراحت نمایید. این تمرین را دومرتبه و هر بار 15 مرتبه تکرار نمایید.

• 
  

  
  انجام ورزش‌های قدرتی برای مچ

1. 
   خم کردن مچ دست: برای انجام این تمرین، از هر شی‌ء شبیه به دمبل می‌توان استفاده نمود، درحالی‌که کف دست رو به بالا قرار دارد، وزنه را گرفته و درصورتی‌که درد ایجاد نمی‌شود، به سمت بالا خم نمایید. سپس به‌آرامی آن را پایین آورید. دست‌کم دو بار، هر بار 15 مرتبه تکرار نمایید. می‌توانید به‌صورت تدریجی وزن وزنه را افزایش دهید.
2. 
   کشش مچ: برای انجام این تمرین، از هر شی شبیه به دمبل می‌توان استفاده نمود، درحالی‌که کف دست رو به پایین قرار دارد، وزنه را گرفته و درصورتی‌که درد ایجاد نمی‌شود، آرام مچ دست را به سمت پایین خم نمایید. سپس آرام مچ دست را صاف نمایید. دست‌کم دو بار، هر بار 15 مرتبه تکرار نمایید. می‌توانید به‌صورت تدریجی وزن وزنه را افزایش دهید.
3. 
   تقویت مچ از طریق چنگ زدن: برای این کار، یک شیء نرمی را انتخاب کنید، درصورتی‌که درد ایجاد نشود آن را در میان انگشتان خود فشار دهید. این حالت را به مدت 10 ثانیه نگه‌داشته و حداقل 10 بار تکرار نمایید.

• 
  حرکات کششی برای دررفتگی مچ دست

1. 
   حرکات خمش: برای انجام این تمرینات مچ دست را تا جایی که دردی احساس نمی‌کنید به سمت خودتان (پشت دست به طرف خودتان باشد) بکشید. این حالت را شش ثانیه حفظ کرده و در سه ست ۱۰ تایی انجام دهید.
2. 
   حرکت اکستنشن: در این حرکت مچ را به سمت پایین خم کرده (کف دست رو به خودتان باشد) و تا جایی که دردی احساس نمی‌کنید آن را بکشید. این حالت را ۶ ثانیه حفظ کنید و در سه ست ۱۰ تایی انجام دهید
3. 
   حرکت به چپ و راست: در این حرکت مچ را از پهلو خم کرده و تا جایی که دردی احساس نمی‌شود آن را بکشید این حالت را ۵ ثانیه برای هر سمت انجام دهید. این حرکت را در دوست ۱۵ تایی انجام دهید.
4. 
   کشش مچ دست: آرنج خود را صاف و کشیده نگه دارید و انگشتان را روی چیزی قرار دهید به طوری که کف دست رو به پایین باشد. سپس وزن بدن خود را به جلو انداخته و این حالت را برای مدت ۲۰ ثانیه حفظ کنید.
5. 
   کشش فلکسشن مچ دست. آرنج خود را صاف و کشیده نگه دارید و انگشتان خود را روی چیزی قرار دهید به طوری که کف دست رو به بالا باشد. سپس وزن بدن را به سمت جلو روی مچ دست انداخته و برای مدت ۲۰ ثانیه این حالت را حفظ کنید.

درمان‌های جراحی دررفتگی و بی ثباتی مچ دست

• 
  در موارد حاد که درمان‌های متداول اولیه جواب نمی‌دهد و استخوان از شکل طبیعی خود خارج شده است و درمان دستیان امکان‌پذیر نیست باید از عمل جراحی برای درمان کمک گرفت. دررفتگی کارپال ممکن است آسیب شدیدی به رباط‌ها وارد کند.
• 
  در عمل جراحی استخوان‌ها به طور صحیح به هم متصل می‌شوند و هر گونه اختلال و عارضه‌ای که باعث آسیب به رباط‌ها یا قسمت‌های دیگر اسکلت شود ترمیم و اصلاح می‌شود.
• 
  یک شکاف روی دست ایجاد شده تا بتوان به استخوان آسیب‌دیده دسترسی پیدا کرد و آن را در محل صحیح خود قرار داد. در برخی موارد لازم است از وسایل سخت‌افزاری نظیر پین، پیچ، فیکستورهای خارجی و … برای اتصال استخوان استفاده شود. در عمل‌های جراحی احتمال عفونت، خونریزی و کار نکردن سخت‌افزارهای قرار داده شده در استخوان نیز وجود دارد.

همچنین بخوانید:

علت و درمان کیست و قوزک مچ دست

گیر کردن عصب در مچ دست(تونل کارپال)

درمان بیماری دکرون مچ دست

علت و درمان بیماری کین باخ یا سیاه شدن استخوان مچ دست

سندرم کانال کارپ (نشانگان تونل مچ دست)چیست؟