دین زرتشتی، زرتشتی، زرتشتی یا زرتشتی (در اوستا زرتشت به معنی «دارنده نور طلایی» و به عبارت دیگر «دارنده شتر زرد» است و سرنجان به معنای ستاره طلایی است).
برخی از محققان معتقدند زرتشت در ششم فروردین به دنیا آمده است، اما در مورد تاریخ تولد او نظرات متعددی وجود دارد. تخمین ها از ششصد تا چند هزار سال قبل از میلاد است. زرتشت در شمال غربی ایران در نزدیکی دریاچه چیچست (ارومیه) در روستای انبی به دنیا آمد. زرتشت پس از اعلان پیامبری در 30 سالگی زندگی سختی را در منطقه شمال غرب ایران به خود اختصاص داد و سپس مجبور شد به شمال شرق ایران یعنی منطقه بالک برود. زرتشت در آنجا از حمایت شاه مهمان برخوردار شد و توانست دین خود را گسترش دهد. زرتشت در سن 77 سالگی در 5 ژانویه در پناهگاه تورانک بلخ به نام توربراتور کشته شد.
خاستگاه و خاندان زرتشت
نام خانوادگی زرتشتی اسپنتمن بود. مادرش داگدو و پدرش پوروشاب نام داشت. پوروشاس اسپنتمن مردی دانشمند و صادق بود. دوگدو دختر فراهیمیر از خانواده ای اصیل و دینور بود. حاصل ازدواج پوروشاسب و داغدو پنج پسر بود که زرتشت سومین آنهاست. زرتشت از همسرش هائویی شش فرزند داشت. سه پسر آنها استوسترا، اوروتنرا و هوریچیکا و سه دخترشان فرینی، تاریتی و پوروچیستا نام داشتند. یکی از هفت شاگرد اصلی زرتشت، میدیوم، پسر عموی پیامبر نام داشت.
پیدایش و اندیشه زرتشت
از این پیامبر ایرانی در جاستی باستان یاد شده است که در (آریان و یوچه) در کرانه رود (دایتی) در سرزمین اقوام ایرانی به دنیا آمد. دریاچه هامون دارد. اما منطقه (آریایی و دیروز) را گاهی حرازم می‌دانند و گاهی آذربایجان را می‌گویند و گاهی به دلیل برگزاری مراسم مذهبی که در سیستان از آن ستایش می‌شود (آردوسورآنااهیتا) یاد می‌شود. امروزه بر این باوریم که گاهی نخستین آثار زرتشت پیامبران هستند.تاریخ وجود زرتشتیان را که احتمالاً از 1400 قبل از میلاد تا 630 قبل از میلاد بازمی‌گردد، نمی‌توان با قطعیت مشخص کرد. زرتشت از سرزمینی باستانی سرچشمه گرفت که مردم آن آریایی بودند و به پرستش چهار خدا از آن نوع (آسورا) یا اهورا و خدایان (دیوان) معروف بودند. اقوام ایرانی باستان به نام های مدج یا مادها و همچنین اقوام پارسوا یا پاراسیکا شناخته می شوند. بنابراین، منشأ الهی (کاتاها) همان سوریه (آسوره)، شکل آریایی خورشید است، بنابراین (سوریا) توسط جنگجویان آریایی که اعمالشان در قرن هجدهم قبل از میلاد باقی مانده است، پرستش می شد. سوره خدایان آریایی یا سوره که در اوستا (HVER) HVER ذکر شده است، در قرن چهاردهم قبل از میلاد در نوشته‌های میتانی، خدایان آریایی باستانی وداها، یعنی ورونا، میترا، آندره و ناسیت یافت می‌شود. ) DAVA که به معنای خدای شیطان است.
تقابل میان آنها را در دوره‌های هند و ایرانی، چگونگی تبدیل شدن آنها به مفاهیم متناقض برای دو قوم هند و ایرانی، قبلاً شرح داده‌ایم. (Spantaminio) نمادی از اهورا، گوهر ناب نیکی و نیکی و نور مقدس ایرانیان بود و (Angerminio) نماد شیطان و شیطان و ویرانگر است که هر دو جنبه خلاق دارد، یکی سازنده و دیگری سازنده. مخرب. در نگرش زرتشتی، جاودانگی جستجوی بعد مادی آفرینش است. در فلسفه زرتشتی (اشا) قانون طبیعی و شریعت الهی است و ازلی و ابدی (آشا) قانون حقیقت و درستی و عدالت است، هر عمل و هر عملی اگر مطابق قانون (اشا) و حقیقت آن نباشد. و عدالت مبتنی بر عدالت و انصاف است و از شریعت (اشا) نشأت نمی گیرد، آن (اشا) پویایی و پویایی بیرونی تکامل را به جهان عرضه می کند. گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک سه اصل اهورایی است که در ساختار قوانین زندگی انسان موهبتی جز جاودانگی ندارد. دین زرتشت آزادی و قدرت را انتخابی برای مردم می داند. سود کار هرکس به اندازه کاری است که انجام می دهد. عدالت اهورایی خدشه ناپذیر است و خیر و شر اصالت دارد.
منبع: bitrin