طبق اخبار شما:نسرین موکانلو او بازیگری را با فیلم امید در سینما آغاز کرد و با بازی در فیلم زن بیشتر مورد توجه قرار گرفت. نسرین موکانلو یکم تیرماه 1347 در تهران به دنیا آمد. نسرین موکانلو او پس از بازی در فیلم Unforgiven چندین سال را در خارج از کشور گذراند. نسرین موکانلو سپس به ایران بازگشت و به بازیگری در سینما و تلویزیون ادامه داد. پسر نسرین موکانلو بر اثر ایست قلبی درگذشت. عکسی از خانه نسرین موکانلو پس از مرگ پسرش منتشر شد که حاشیه ایجاد کرد. دور خانه نسرین موکانلو در مراسم خاکسپاری عزیزش خط کشیده شد.
در ادامه بخشی از گفتگوی نسرین موکانلو در مورد پسرش را بخوانید.
چند وقت پیش عکسی از شباهت پسرتان به کریستیانو رونالدو در اینستاگرام منتشر کردید…
وای خدای من نمیدونستم کارم اینقدر تاثیر داره. من یک عکس در اینستاگرامم گذاشتم اما همه آن را گذاشتند!
سایت های زیادی منتشر کرده اند…
بله میدانم!
همه علاقه مند بودند و می خواستند بدانند پسر شما کجا بازی می کند؟
او اینجا نیست، او در آمریکا است و برای تیم دانشگاهش بازی می کند. چون پدرش هم آنجا مربی است و تیم هایی دارند که فرزندشان است و هفته ای یکی دو روز به تمرین می روند.
آیا او می خواهد یک فوتبالیست حرفه ای شود؟
به خواست خدا! او باید ببیند چه می خواهد و من نمی توانم نظر بدهم. او در حال حاضر بازیگری است اما هنر را ترجیح می دهد.
خانواده شما هم ورزشی هستند؟
بله، اما او نام تیم خود را مانند برادرش می داند …
چند سالشه؟
بیمه سامان تنها شرکتی است که بیمه مسافت پیموده شده را ارائه می کند
بیمه سامان تنها شرکتی است که بیمه مسافت پیموده شده را ارائه می کند
او در 14 سپتامبر 19 ساله می شود.
اگر ایران می توانست با سبک خودش یک فوتبالیست حرفه ای شود؟
وقتی اینجا بود با پدرش برای تمرین رفت. او از ده سالگی فوتبال را در آمریکا آغاز کرد و سپس در ایران تمرین کرد. و اکنون او با تیم مدرسه خود کار می کند، زیرا در آنجا ورزش مورد نظر خود را انتخاب می کنند و او فوتبال را انتخاب کرد.
خیلی بازیکن فوتبال نیستی؟
من زیاد به فوتبال علاقه ندارم و تخصص خاصی در این ورزش ندارم. چون رشته ام والیبال و شنا است و تکواندو کار می کردم اما از فوتبال چیزی نمی دانم.
شما آنقدر فوتبالیست نیستید که حتی بازیکنان معروف رئال مادرید و بارسلونا را ندیده باشید؟
من مخصوصا تو ایران چون به همدیگه توهین میکنن اگه این همه دوست بچه این مملکت هستن و با هم سر و کله میزنن الان استقلالی یا پیریز یا هر تیم دیگه ای ولی نمیدونم چرا وقتی مسابقه هست برگزار شد، برخی از آنها نمی توانند رفتار خوب را ببینند و این من را بسیار آزار می دهد. برای همین همه به من می گویند آبی یا قرمز هستی، من نمی گویم هیچ کدام! من طرفدار تیم ملی کشورم هستم و هر تیم ورزشی کشورم که به هر جایی برود و موفق شود مایه مباهات من و همه هموطنانم است. بنابراین من هیچ تعصبی نسبت به تیم خاصی ندارم. اینطور نیست که بگویم مسابقات تیم ها را می بینم، چون درگیر کار هستم و وقت ندارم و فقط بازی های تیم ملی را می بینم، به خاطر عرق ملی است که دارم.
اما پسر شما واقعا شبیه کریستیانو رونالدو است.
بله، بسیار شبیه است. اما خوب نگاه کنید بچه من زیباتر است. او چشم های بزرگتر و پوست سبزتری دارد، اما بسیار شبیه است. در آمریکا هم او را به مدرسه می خوانند.
در آن عکس نوشته بودید که نمی دانستید اینقدر شبیه هم هستند.
او این عکس را برای من در واتس اپ فرستاد. چون فکر می کنم این عکس در مدرسه او گرفته شده است. گفت ببین میگن شبیه رونالدو هستم. من خودم خیلی تعجب کردم. البته بهش گفتم تو خوشگل تري چی میگی این یک قهرمان است! گفتم یه روز با تلاشت قهرمان میشی و… یه کم باهاش شوخی کردم و بعد گفتم این عکس رو بذارم تو اینستاگرام و فرداش تو روزنامه دیدم و تلویزیون حرف زد و. .. گفتم ارشایا تو اینجا دنیا شدی! گفت چرا این کار را کردی؟ گفتم برای دلم این کار را کردم و نمی دانستم اینطور می شود.
اما همه خوش آمدید.
بله، من به او توضیح دادم که همه آن را دوست داشتند و گفتند که اینجا به شما نمی گویند ارشیا خلیلیان، به کریستیانو موکانلو گفتند، او خندید. اما او هم خوشحال شد و گفت اگر دوستان ورزشی را دیدید از آنها تشکر کنید.
اما سبکش خوب بود و همه می گفتند چرا نمی آید برای تیم اول تست بزند؟
قبلا اینجا بود و حالا نمی دانم. من هیچ اجباری برای بچه ها ندارم، خودشان باید انتخاب کنند. حالا او یک قرارداد هنری بیشتر در لس آنجلس دارد، می دانم که او فوتبال را کمی از دست داده است. اما او آنقدر بازیکن خوبی است که همه مربیان و معلمانش گفتند حیف است و نباید فوتبال را کنار بگذارد. اما چون کار هنری را ترجیح می دهد و به آن می پردازد…
آیا در تجارت موسیقی است؟
بله، خودش می نویسد و آهنگ ها را می خواند. برای همین کار هنری را بیشتر دوست دارد. ژن های من در این زمینه قوی تر است. من هم به او گفتم حیف است. اما او گفت که الان خیلی سرم شلوغ است، آنها به کشورها و ایالت های مختلف سفر می کنند. اما سال گذشته که آنجا بودم، مربیان او گفتند حیف است که او فوتبال را کنار بگذارد. چیزهایی هم از پدرش گرفت. اما اینجا ژن من چاق است و هنر را ترجیح می دهد و آن را به حال خود واگذار کردیم.
برادر شما در سال آینده امید زیادی به او دارد و آنها تیم خوبی دارند.
بله درست است.
چقدر امیدوارید که او حداقل دو طلای المپیک را کسب کند؟
انشالله موفق باشند خیلی دلم می خواهد هر کدام از دوستانمان در هر رشته ای، والیبال، تکواندو، شنا و فوتبال به خارج از کشور بروند و با دست پر برگردند و باعث افتخار ما شوند.