دانستنی های بسیار جالب کره زمین:
خورشید را 9 سیاره احاطه كرده‌اند كه در بین آنها كره زمین از نظر فاصله با خورشید، سومین كره است و از چهار سیاره داخلی بزرگ‌تر است.
از پنج سیاره بیرونی، چهار تای آنها از كره زمین بزرگ‌تر هستند. زمین در مداری گردش می‌كند كه هیچ وقت از 5/91 میلیون مایل به خورشید نزدیك‌تر نمی‌شود و از 5/94 میلیون مایل دورتر نمی‌شود.
جالب‌تر اینجا است كه این مدار تقریباً دایره مانند است و اگر غیر از این بود زندگی روی كره زمین غیر ممكن می‌شد زیرا حیوانات و گیاهان در زمستان از سرما یخ می‌زنند و در تابستان از گرما كباب می‌شدند.
زمین در مقایسه با كائنات یك كره جوان و جدید است با این حال زمین حدود 5/4 هزار میلیون سال عمر دارد. كشف این موضوع از بررسی‌های انجام شده توسط رادیواكتیو كه در تعیین عمر سنگ‌ها از آن استفاده می‌شود، به دست آمده است.
تمامی عناصر رادیواكتیو همانند اورانیوم كه برای عكس العمل تعیین شده به كار می‌رود، به عناصر مختلف در میزان ثابتی، تغییر شكل می‌دهند.
به وسیله اندازه گرفتن این دو، یعنی مقدار عنصر رادیواكتیو اصلی و عنصر رادیواكتیو تغییر شكل یافته، می‌توان عمر تشكیل سنگ را حساب كرد. قدیمی‌ترین سنگ‌هایی كه تا كنون به دست آمده‌اند حدود 3 هزار میلیون سال عمر داشته‌اند ولی به طور یقین زمین سال‌های طولانی قبل از این كه سطح سنگ‌ها شروع به تشكیل یافتن كنند، وجود داشته است.
اگر چه ستاره شناسان و سیاره شناسان چندین تئوری درباره چگونگی بوجود آمدن زمین و بقیه سیارات منظومه شمسی ارائه داده‌اند ولی هنوز شك و تردید فراوانی در رابطه با مبدأ تشكیل زمین وجود دارد.
هر كدام از این تئوری‌ها باید شامل این واقعیت باشد كه تمامی سیاره‌های بزرگ‌تر در مدار دایره مانندی در اطراف خورشید گردش می‌كنند و این مدارها تقریباً در یك سطح نزدیك هم قرار می‌گیرند. حقیقت دیگری كه باید توضیح داده شود این است كه تمامی كرات در یك جهت به دور خورشید می‌چرخند و آن در جهتی است كه خورشید به تناوب دور می‌زند.
حتی عجیب‌تر این كه فاصله كرات مختلف از خورشید از نظر ریاضی به وسیله یك معادله ساده با هم نسبت دارند و به نام قانون «باد» نامیده می‌شود. البته ممكن است این فقط یك تصادف و اتفاق باشد یا احتمال دارد رابطه با مبدأ اصلی منظومه شمسی داشته باشد.
در اینجا دو تئوری اصلی به وجود می‌آید یكی این كه یك رشته طولانی از بخار داغ به وسیله نیروی جاذبه سیاره دیگری كه از نزدیكی خورشید می‌گذشته از خورشید جدا شده و پایین افتاده است سپس به تدریج بخار داغ، خنك و منقبض شده و تبدیل به گلوله‌های جامدی شده است كه همان كرات هستند.
تئوری دیگر كه احتمال بیشتری دارد عبارت است از این كه در اصل یك توده بخار و غبار وجود داشته كه در حال چرخش دایره مانند بوده است.
چرخش‌ها و گردبادهای این توده تكامل حاصل كرده و هسته‌های مركزی كرات ایجاد شده است. هر كدام از این هسته‌ها به تدریج بزرگ‌تر شدند زیرا نیروی جاذبه آنها هر زمان بیشتر و بیشتر اجسامی را كه در فضای لایتناهی اطرافشان پراكنده بودند به طرف خود جذب می‌كردند.
خورشید در مركز این دایره‌ای كه بخار و غبار به صورت ابر تیره در آمده واقع شده بود، زمین یكی از گرد بادها بوده است.
كره زمین با سرعت 5/18 مایل در ثانیه به دور خورشید در حال حركت است. همانند تمامی اجسام دیگری كه در مدارهای هیأت، حركت و راهشان از قوه میل به مركز پیروی می‌كنند درست همانند پوست حلزون بسیار بزرگی كه روی یك نخ نامریی قرار داشته باشد.
همان طور كه كره دور می‌شود نیروی میل به مركز به وسیله كشش نیروی جاذبه زمین بین خورشید و كره زمین ایجاد می‌شود. اگر كره زمین از دور زدن باز بایستد روی خورشید سقوط خواهد كرد.
خوشبختانه در فضا بخار آن قدر وجود ندارد كه گردش زمین را آهسته كند و فقط از اندازه مدار زمین به طور بسیار ملایمی كاسته می‌شود.
زمین در فضا به شكل مارپیچ در حال حركت است به علاوه این كه كره زمین از مغرب به مشرق روی محور خودش هر بیست و چهار ساعت یك بار می‌چرخد. اندازه گیری‌های جدید صورت گرفته نشان می‌دهند كه محور شمالی جنوبی كره زمین جنبش نسبتاً مختصر و نامنظمی دارد. همچنین ساعت‌های بسیار دقیق نشان می‌دهند كه طول روزها به طور بسیار ملایمی تغییر می‌كند.
البته به عقیده بسیاری از صاحب نظران این طولانی شدن ملایم روزها به دلیل زیاد شدن جزر و مدهای انرژی محرك گردش زمین است. البته اساس جزر و مدهای دریا به واسطه كشش نیروی جاذبه ماه است.
خوشبختی بشری كه روی زمین زندگی می‌كند در این است كه زمین تندتر نمی‌چرخد وگرنه وقتی كه نیروی گریز از مركز از نیروی جاذبه بیشتر می‌شد زمین و تمامی متعلقاتش در فضا پخش می‌شدند.
یك نكته جالب در مورد زمین این است كسی كه روی خط استوا زندگی می‌كند در واقع از كسی كه در هر یك از قطب‌های زمین است تندتر حركت می‌كند. حركت زمین در خط استوا تندتر از دو قطب است.
اندازه گیری‌هایی كه روی حركت و جنبش ستاره‌های كوچك مصنوعی كه به وسیله راكت به فضا پرتاب شده‌اند نشان می‌دهند كه نه فقط زمین در دو قطب كمی پهن‌تر است بلكه كمی هم به شكل گلابی است.
زمین یگانه كره‌ای است كه روی آن اقیانوس وجود دارد و دارای هوایی به نسبت چهار پنجم ازت و یك پنجم اكسیژن است. همچنین زمین شامل هسته مركزی مذابی است به قطر 3 هزار مایل و به طور قطع حرارت مركز آن چندین هزار درجه سانتی گراد است.
به احتمال زیاد قسمت بزرگی از این حرارت از رادیواكتیو معادن داخل زمین حاصل می‌شود.
قشر زمین یا ورقه رویی آن حدود 25 مایل ضخامت دارد. فاصله بین قله اورست تا «ماریاناز ترانش» گودترین نقطه اقیانوس آرام، حدود 12 مایل است و نیز تقریباً 78 درصد سطح زمین از آب پوشیده شده است.
گردآوری:مجله اینترنتی دلگرم