به گزارش سلام نو، هوش مصنوعی نوشت: مطالعه اخیر روی یک فسیل 250 میلیون ساله که قبلاً از صحرای کارو در آفریقای جنوبی حفاری شده بود، چندین راز را در مورد بیل خزنده که به نام مارمولک بیل نیز شناخته می شود، فاش کرد. جانور عجیبی که در دوره پرمین و تریاس در زمین پرسه می زد و از بزرگترین حادثه فاجعه بار آن زمان جان سالم به در برد.
دانشمندان می گویند جالب است که بیل خزنده شبیه خزنده بود اما ویژگی های یک پستاندار را داشت.
این حیوان گیاهخوار بود و بدنی شبیه به خوک امروزی داشت. مانند گرازهای وحشی امروزی، بیل خزنده دارای دو عاج کوچک بود که احتمالاً برای شکافتن و بریدن گیاهان سخت استفاده می شد. بعلاوه، این شپشک خزنده به جای دهان، پوزه‌ای بدون دندان داشت که عاج‌هایی از کناره‌هایش بیرون زده بودند، اما نه کاملاً در جهت عاج‌هایی که در گراز دیده می‌شود.
به گفته محققان، فسیل های کشف شده در صحرای کارو نشان دهنده یک کشف بسیار نادر است، زیرا آنها بخش هایی از پوست این خزندگان حفاری را حفظ کردند.
بیل خزنده به طرز شگفت انگیزی زنده مانده است
11 سال از کشف اولین فسیل کاترپیلار پوزه بیل در صحرای کارو می گذرد. از آن زمان تا کنون، در مجموع 170 نمونه ماقبل تاریخ از جمله بقایای 8 خزنده در این مکان پیدا شده است و در کمال تعجب، دو مورد از این حیوانات حتی پس از یک میلیون سال مرگ، با قسمت هایی از پوست سالم دفن شدند.
اعتقاد بر این است که شرایط بسیار خشک مانند خشکسالی باعث مرگ سریع و فسیل شدن این خزندگان بیلچه ای کشف شده شده است و به دلیل خشکی برخی از قسمت های پوست آنها به حدی خشک شده که همراه با استخوان هایشان مومیایی شده اند.
فسیل‌های صحرای کارو نشان می‌دهد که بسیاری از خزندگان حفاری قبل از مرگ در جستجوی غذا و آب در اینجا جمع شده‌اند.
یکی از جذاب ترین چیزها در مورد دو لپه ها به عنوان یک گونه این است که آنها ویژگی های مشترک پستانداران و خزندگان را دارند. به همین دلیل، آنها را به عنوان therapsids، که اجداد مستقیم پستانداران هستند، و همچنین به عنوان پستانداران خوک طبقه بندی می کنند.
جالب است که این گونه در طول زندگی خود توانسته از یک رویداد فاجعه بار بزرگ جان سالم به در ببرد. به عنوان مثال، محققان ادعا می کنند که 252 میلیون سال پیش، بیش از 70 درصد از حیوانات خشکی زمین به دلیل رویدادهای انقراض دسته جمعی از بین رفتند که عمدتاً ناشی از فوران آتشفشان های بزرگ در سیبری بود.
این یک انقراض دسته جمعی نبود، اما گرسنگی و تشنگی خزندگان را از بین برد
حفاری‌ها پس از آن رویدادها برای مدت طولانی زنده ماندند، احتمالاً به این دلیل که در طول انقراض دسته جمعی به خواب زمستانی می‌روند. آنها همچنین یکی از اولین حیواناتی هستند که به خواب زمستانی می روند. علاوه بر این، خزندگان پوسته پوسته نه تنها در آفریقا، بلکه در بخش هایی از آسیا (هند و چین) و قطب جنوب نیز زندگی می کردند.
در سال های پس از انقراض دسته جمعی، زمین مراحل مختلفی از تغییرات آب و هوایی را پشت سر گذاشت و خزندگان حفاری بیشتر تحت تأثیر خشکسالی قرار گرفتند که منجر به کمبود آب و غذا شد. وقوع مکرر خشکسالی بر جمعیت آنها تأثیر منفی گذاشته و در نهایت باعث انقراض آنها شده است.
پیا ویگلیتی، دیرینه شناس در موزه فیلد در شیکاگو و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: همانطور که امروزه با گرم شدن کره زمین می بینیم، به نظر می رسد گرمایش زمین احتمال وقوع رویدادهای شدید را افزایش می دهد. این ممکن است در اوایل تریاس اتفاق افتاده باشد و این خشکسالی های مکرر بیشتر رایج بوده است.
این مطالعه در مجلات علمی Palaeogeographi، Palaeoclimatologi، Palaeoecologi منتشر شده است.
منبع: ایسنا