هنر خورجین بافی | خورجین بافی
خورجین بافی بافته ای است که در اکثر مناطق روستایی و جوامع عشایری با نقوش هندسی تولید می شود. مواد اولیه آن از پشم های رنگی, نخ پنبه ای و گاه موی بز می باشد که موارد مصرفی نظیر حمل و نقل پشت دوچرخه و موتور و یا چهارپایان را دارد. با دلگرم همراه شوید .
آشنایی با روش و هنر خورجین بافی
خورجین نوعی کیسه است که بر پشت حیوانات باری به منظور قرار دادن بار در آن گذاشته میشود. خورجین ها معمولاً از دو جوال تشکیل شدهاند که که نیمی از دهانه هر دو را به هم میدوزند.
خورجین در حمل و نگهداری اشیاء نفیس و قیمتی به ویژه در مواقع کوچ مورد استفاده عشایر قرار میگیرد و تقریباً حکم صندوقچه را دارد. خورجینها جزو جهیزیه دختر عشایری هم به شمار میآیند.
خورجین بافی بافته ای است که در اکثر مناطق روستایی و جوامع عشایری با نقوش هندسی تولید می شود. مواد اولیه آن از پشم های رنگی, نخ پنبه ای و گاه موی بز می باشد که موارد مصرفی نظیر حمل و نقل پشت دوچرخه و موتور و یا چهارپایان را دارد.
خورجین بافی یکی از شاخصه های هنر فرش بافی است و در گروه تخت بافت ها مانند گلیم، زیلو، جاجیم، پالاس یا پلاس وبه نوعی پالاز می باشد.
در ساختار تخت بافت ها تنها تار وپود وجود دارد که عامل اصلی ایجاد نقش در آنها نیز می باشد به استثنای جاجیم که تار عامل ایجاد نقش در آن است.
در میان گرایش ها و شاخه های هنر فرش بافی گرایشی وجود دارد به نام «لبافی» لبافی یکی از زیر شاخه های تخت بافی می باشد که خود متشکل از خورجین بافی و طناب بافی و پالان دوزی می باشد که امروزه خورجین بافی و طناب بافی کاربرد بیشتری دارد که هر چند تعداد لبافان در اردکان روبه کاهش است که باید همت و حمایت بیشتری در این مورد و دیگر هنرهای صنایع دستی اتخاذ شود.
مصطفی هاتفی کارشناس فرش و صنایع دستی شهرستان اردکان در این باره این هنر میگوید: در بافت خورجین همانند گلیم و زیلو تار و پود نقش اصلی را دارند .
در بافت خورجین اجباری در استفاده از نوعی خاص از مواد اولیه و مصالح نیست ،اما معمولأ از نخ پنبه ای برای بافت خورجین استفاده می شود جدا از الیاف پنبه و پشم در بافت خورجین از تکه های پارچه نیز استفاده می شود به این گونه که :
تکه های پارچه یا به نوعی همان سر قیچی را به صورت نوار در آورده و به عنوان پود استفاده می کنند. خورجین ها در ابعاد متنوع بافته می شوند:
1.خورجین های بزرگ برای حیوانات که پالان دوزی هم یکی از شاخصه های آن است.
2.خورجین های مخصوص موتورسیکلت و دوچرخه که در ابعاد متنوع بافته می شوند.
3.خورجین های مخصوص انسان که این نوع خورجین به دودسته تقسیم می شوند:
الف :خورجین های «یک لت» خورجین یک لت دارای بند مانند کیف که روی شانه می افتد و به این نوع {خورجین جنته }گفته می شود.
ب: خورجین های «دو لت» همانند خورجین های موتور ولی در ابعاد کوچکتر که در روی شانه فرد قرار می گیرد، به این صورت که یک لت روی سینه و لت دیگر آن در پشت فرد می افتد.
در بافت خورجین از ساده ترین دار و ابزار استفاده می شود و معمولا دار از ثابت و گردان است و یکی دیگر از ابزارهای جهت بافت خورجین پنجه یا همین دفتین می باشد که جهت کوبیدن پودها استفاده می شود و یک چوب راست به نام «پهنا» که دو طرف آن سوزن است.
پهنا بعد از اینکه خورجین تا حدی بافته شد برای جلوگیری از لوله شدن لبه های خورجین نصب می شود و پهنای خورجین را حفظ می کند
در پایان پس از پایین آوردن از دار، دو طرف خورجین جهت ایجاد کیسه های دو طرف در اندازه مورد نظر تا زده و دوخته می شود تا شکل خورجین به خود بگیرد و در نهایت بر روی لبه های خورجین با استفاده از نخ های رنگی شیرازه دوزی می شود که علاوه بر محکم تر شدن دوخت زیبایی خاصی به خورجین می دهد.
عرض این دستبافته بین 30 تا 90 بوده و به صورت قواره ای بافته می شود. خورجین هایی که در استان اردبیل بافته می شوند از کیفیت و زیبایی بیشتری برخوردار هستند و عمدتا در مناطق روستایی و عشایری استان اردبیل تولید و عرضه می گردد.
بیشتر بخوانید :
آموزش بافت کوسن با قلاب در منزل ساده و راحت
جا جورابی : آموزش دوخت جا جورابی طرح آویزی
بافت عروسک پلنگ صورتی با هنر قلاب بافی به صورت گام به گام