خطرات پروتز لب
متخصصان زیبایی، لب های توپر همراه با کناره های برجسته و واضح را از معیارهای زیبایی لب می دانند.
یکی از آثار گذشت زمان در صورت، آتروفی و تحلیل چربی صورت و از جمله تحلیل چربی لب هاست که از زیبایی لب می کاهد. به همین بهانه با دکتر علیرضا فدایی نائینی متخصص جراحی پلاستیک درباره برجسته سازی لب، یکی از مُدهای طبی این روزها، گفتگو کرده ایم…
▪ اصلا چه نواحی ای از لب ها قابل برجسته سازی هستند؟
ـ شایع ترین قسمت هایی که تحت برجسته کردن قرار می گیرد قسمت ورمیلون لب، یعنی قسمت مرزی بین حواشی لب ها و قسمت قرمز لب هاست. این کار سبب می شود تا قسمت خارجی لب ها بیشتر نمایان شود. گوشه های لب ها نیز می تواند تحت پرکردن قرارگیرد. گوشه های لب به مرور زمان و در اثر سن و نیروی جاذبه به سمت پایین جابه جا می شوند که با تزریق می توان آنها را به حالت اولیه برگرداند. می توان دو خط برجسته مابین سوراخ بینی و لب فوقانی را نیز که به مرور زمان برجستگی خود را از دست می دهند، مجددا با تزریق به حالت جوان برگرداند بنابراین تمامی قسمت های لب امکان برجسته سازی و برگرداندن به حالت جوانی را دارند.
▪ از چه موادی برای برجسته سازی لب ها استفاده می شود؟
ـ از اواخر سال ۱۹۹۰ میلادی همراه با افزایش جهانی درخواست برای اقدامات زیباسازی صورت و افزایش اعمال جراحی زیبایی، استفاده از مواد مختلفی که سازگاری بافتی تقریبا مناسبی داشته باشند، جهت برجسته سازی لب ها بیشتر شد. با تزریق این مواد، جراحان زیبایی سعی می کردند تا لب های نازک تغییر شکل داده را مجددا به صورت برجسته وجذاب درآورند. به طور خلاصه می توان مواد را که به صورت گسترده در برجسته سازی لب ها به کار می روند به موارد زیر تقسیم بندی کرد:
۱) اتولیفن: مواد قابل تزریق که از قسمت درم پوست خود شخص تهیه می شوند، خطر حساسیت ندارند و نتایج آنها موقت است چرا که بدن به سرعت آنها را جذب می کند.
۲) کلاژن: نیاز به تست حساسیت قبل از تزریق دارند، چرا که از بافت های گاوی استخراج می شوند و حدود از ۴ هفته تا ۳ ماه دوام دارند.
۳) درمالوژن: از پوست بیمار تهیه می گردد و تا حدودی دوام و ماندگاری بیشتر از کلاژن گاوی دارد. این مواد ساختار سنگینی دارند و از خلال پوست ظریف لب ها به صورت رگه های سفید و دانه های سفید تا آخر عمر بیمار را اذیت می کند اما این ماده برای پر کردن خطوط و چین و چروک های اطراف لب ها به کار رفته اند که با ریسک بالای ایجاد ناهمواری و پستی و بلندی در اطراف لب ها همراه است و گاه بیمار مجبور می شود که برای خارج کردن آنها مجددا تحت جراحی قرار گیرد.
▪ روش تزریق این مواد چگونه است؟
ـ در صورت استفاده از هیالورونیک اسیدها جهت برجسته سازی لب پس از ضدعفونی کردن لب ها و اطراف آنها به صورت دقیق، با استفاده از سوزن های بسیار ظریف به اندازه ۳۰ تا ۳۱ (که ضخامت حدود ۶ تا ۱۲ تار موی انسان را دارند) این مواد در زیر مخاط و پوست و بالای عضله لب تزریق می گردند. هر چند در لب های حساس می توان از پمادهای بی حس کننده موضعی حدود ۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل از تزریق استفاده کرد.
▪ آیا تکنیک های دیگری هم به جز تزریق مواد مختلف برای برجسته سازی لب ها وجود دارد؟
ـ بله، از تکنیک های دیگری نیز جهت برجسته سازی لب ها استفاده شده؛ از جمله، پروتزها که به صورت نوارهایی با عرض ۴/۲ میلی متر و ۴/۳ میلی متر در داخل لب ها استفاده شده است. اخیرا استفاده از پروتزهای سیلیکونی جامد با سایزهای متفاوت و با شکل خود لب ها به صورت دوکی شکل نیز جهت برجسته سازی لب ها، با اقبال روبه رو شده است. از نسوج مختلفی از خود بدن شخص نیز جهت پر کردن لب ها می توان استفاده کرد از جمله ساختارهای تاندونی نظیر بعضی از تاندون های اندام فوقانی و بعضی از ساختارهای فاشیایی بدن. روش جراحی دیگری نیز وجود دارد که طی آن جراح قسمت های کوچکی از پوست نزدیک لب ها یا داخل دهان را برش داده، خارج کرده و آن را به حجم داخل لب ها اضافه می کند اما این تکنیک به لب ها زیاد حجم نمی دهد، بلکه بیشتر لب ها را مقداری به سمت بیرون برجسته می کند.
▪ خطرات و عوارض اعمال جراحی برجسته سازی لب ها چیست؟
ـ ببینید؛ مطالعات متعددی نشان داده اند که برجسته سازی لب ها با چربی به صورت پیوند چربی یکی از بهترین روش های تقریبا دایمی و مناسب است اما باید از برجسته کردن بیشتر از حد با این روش پرهیز کرد، چرا که نتایج ظاهری بسیار ناخوشایندی را ایجاد می کند. از عوارض تزریق چربی می توان به ایجاد برجستگی های دانه دانه و نیز فرورفتگی ها اشاره کرد. عوارض مهم که گاه ممکن است روی دهند شامل قرمزی، تورم، خارش در محل تزریق و یا خون ریزی، حرکت پروتزها یا خارج شدن پروتزها از قسمتی از لب است.
البته در اکثر موارد تورم و کبودی ها ظرف چند روز تا یک هفته بهبود می یابند. بعضی از بیماران به مصرف بی حس کننده های موضعی نظیر لیدوکایین حساسیت دارند. در موارد بروز حساسیت آلرژیک به قسمت های حساسیتی کلاژن، از تزریق کلاژن باید پرهیز کرد. البته احتمال بروز عوارض ناخواسته دیگری نیز وجود دارد که شامل ایجاد زخم، بروز اختلالات انعقادی خون، عفونت و ایجاد بافت اسکار در لب ها است. در بیمارانی که دیابت، لوپوس یا بیماری های بافت هم بند دارند یا در بیمارانی که فشارخون شدید و غیر کنترل شده یا عفونت های راجعه تبخال یا تبخال فعال دارند، برجسته سازی لب ها انجام نمی شود. همین طور در افراد سیگاری به دلیل آنکه روند ترمیم زخم کندتری دارند، انتظار بروز عوارض بیشتر است.
▪ پس از تزریق بیمار باید چه اقداماتی را انجام دهد؟
ـ تورم بلافاصله پس از تزریق را می توان با کمپرس سرد و یخ کاهش داد. می توان از مرطوب کننده های لب برای جلوگیری از خشکی لب بعد از تزریق استفاده کرد و ظرف چند ساعت اول بیمار باید از استفاده از مواد آرایشی برای لب ها پرهیز کرده و حداقل به مدت ۴۸ ساعت از ورزش های سنگین و نور شدید خورشید اجتناب کند. اگر لب در قسمت محدودی بیش از حد برجسته شود، توسط جراح پلاستیک مربوطه آن قسمت ماساژ داده می شود تا یکنواختی لازم به دست آید.