توس نوذر یکی از تپه های باستانی سنندج است که در سالهای اخیر متروکه شده و بسیاری از اراضی طبیعی و پوشش جنگل در حال خشک شدن است.
توس ، پسر نوذر ، از قهرمانان بزرگ شاهنامه و ژنرالی در ارتش ایران ملقب به زرینه کفش است.
توس نوذر یک قهرمان بزرگ کرد است که در شاهنامه از وی به عنوان یکی از چهره های منطقی ، آرام و قهرمان نیز یاد شده است.
در واقع ، محل داستان در هویت اسطوره ها روشن نیست ، اما شواهد پیش از شاهنامه فردوسی نشان می دهد که حوادث اطراف نوذر در کردستان اتفاق افتاده است.
ظاهر مسئله این است که نام توس نوذر در شاهنامه ذکر شده است و این می تواند پیوندی بین فرهنگ کردی و فارسی باشد و البته قابل احترام است.
تپه توس نوذر سنندج تپه ای قدیمی است که سالهاست در بین مردم این شهر با این نام شناخته می شود.
این تپه یکی از زیبایی های سنندج است و به عنوان یک تپه باستانی شناخته می شود و صدها هکتار از اراضی آن پوشیده از هزاران درخت است.
در حوادث اولیه انقلاب اسلامی در کشور ، ما شاهد اشغال این تپه استراتژیک توسط گروه های ضد انقلاب بودیم که در آن رزمندگانی از سپاه ، ارتش ، ژاندارمری و بسیج ده ها شهید برای بازپس گیری تپه تقدیم کردند. مکاتبات اداری به تپه “الله اکبر” تغییر نام یافت.
به دنبال این حادثه ، شهرداری سنندج این مکان را به تنهایی ترک کرد و بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس کردستان هیچ اقدامی در مورد این بنای تاریخی انجام نداده است.
این تپه با گویش های مختلف از مناطق مختلف سنندج “توش نوذر” یا “توس نوذر” نام دارد و مردم آن را یکی از چشم اندازهای زیبا و چشمگیر سنندج می دانند.