زاوش محمدی: چند هفته از آغاز مسابقات یورو 2020 می گذرد و این مسابقات تا هفته آینده ادامه دارد. به همین دلیل ، این مسابقات زمان زیادی را در تلویزیون شبانه سپری می کنند و این بازی ها به صورت زنده از شبکه های سه یا ورزش پخش می شوند. مسابقاتی که مردم سراسر دنیا را به تماشای این بازی ها از تلویزیون جلب کرده است ، اما مخاطبان ایرانی ترجیح می دهند این بازی را از طریق اینترنت یا بعضی اوقات از شبکه های ماهواره ای تماشا کنند و اگر در شبکه 3 قرار بگیرد ، صدا را قطع می کند ، بنابراین آنها خیالی تماشای مسابقات گزارش های غیرضروری ، آمارهای اشتباه و استفاده از کلمات عجیب توسط خبرنگاران ، فوتبال دوستان را به جایی رسانده است که ترجیح می دهند بازی تیم محبوب خود را در سکوت تماشا کنند ، تا صدای خبرنگاران روح آنها را آرام نکند!
آمار اشتباه و خوابیدن در وسط گزارش
اکثر گزارشگران کنونی تلویزیون کنترل کافی بر مسابقه ندارند و بیشتر در لحظات حساس نیستند. من این را بارها در گزارشات جواد حیابانی و آخرین بار در گزارش بازی پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا دیدم ، وقتی عیسی القاطر موفق شد برای سرخپوشان گلزنی کند ، در طول بازی اصلا حضور نداشت و متوجه پرسپولیس شد گل از صحنه های آهسته.
علاوه بر این ، خبرنگاران امروز به جای مرور روزنامه ها و مجلات خارجی و مرور وب سایت های مسابقات مختلف ، ترجیح می دهند از ویکی پدیا کمک بگیرند و نتیجه این یک شاهکار توسط سرهنگ آلیفر در گزارش بازی لهستان و ایرلند شمالی در یورو 2016. و مگیار “دولاب امیر”.
تلفظ های اشتباه
علاوه بر این ، تلفظ نام بازیکنان یکی از مشکلات خبرنگاران فوتبال ایران است و نمونه واحدی در این مورد وجود ندارد. یکی می گوید “هندرسون” و دیگری اندرسون انگلیس را صدا می کند. اگر بارها گزارش های سرهنگ علیفر را دنبال کرده باشید ، متوجه خواهید شد که وی اصرار دارد بازیکنان را به روشی خاص نامگذاری کند و می خواهد با دیگر خبرنگاران متفاوت باشد. او همچنین چنان بر تلفظ خودم تأکید دارد که به نظر می رسد گزارشگران خارجی اشتباه می کنند و حق با اوست.
نقل قول ها
اما بدتر اینکه خبرنگاران باتجربه ای که آداب هیجان را نمی دانند از عباراتی استفاده می کنند که هنگام گزارش بازی های سطح پایین از آنها استفاده نمی شود. در مسابقه اسپانیا و سوئیس هنگام حمله ماتادوری ، جواد هیابانی دروازه بان سوئیسی را چنین توصیف کرد: “سامر درش را قفل کرد و کلیدش مشخص نیست. کجا آن را انداخت؟” شاید در بلندی های سوئیس! “استفاده از چنین چیزهایی بسیار عجیب است. شوخی در مورد مردی که بیش از 30 سال در جعبه گزارش رادیویی بوده است و البته تعجب آور نیست که او جواد هیابانی و خالق جملات کوتاه است!
به چند خبرنگار خوب تبریک می گویم
جدا از آن ، در روزهایی که خبرنگاران جوان به صورت وزنی به سازمان صدا و سیما پیوستند ، افرادی مانند جواد کیبانی ، پیمان یوسفی و عباس گین ، به جای تقلید از جوانان ، بیشتر شوخ طبع شدند و اغلب فیلم هایی از گزارش های خود در فضای مجازی داشتند. او دست به دست هم می دهد. اما گزارشگرانی نیز هستند که دوست دارند با گزارش های خود فوتبال را تماشا کنند. محمدرضا احمدی و فرشاد محمدی مرام از جمله خبرنگارانی هستند که بیان خوب و جذابی دارند و قوانین و مقررات گزارشگری را می دانند. مهمترین عامل در گزارش ، سکوت است. در حال حاضر ، این دو به یک سکوت منطقی پایبند هستند ، اما خبرنگاران دیگر اجازه نمی دهند بیننده نفس بکشد و صحبت کند. حال باید ببینیم که یک سری افراد ناآگاه و بی تجربه تا کی باید فوتبال زنده پخش کنند و هر روز تعداد بینندگان رادیو و تلویزیون کاهش می یابد؟
۲۵۶ ۲۵۱