یادداشت محمدهادی جعفرپور، وکیل دادگستری، عضو کانون وکلای دادگستری استان فارس: موازی بودن چقدر است. کمپین metoo در فضای سینمای اروپا و… برخی از زنان سینمای ایران با انتشار بیانیه ای در خصوص اتفاقات و اتفاقات پشت صحنه سینمای ایران مدعی شدند برخی مردان فعال در عرصه سینمای ایران از موقعیت خود سوء استفاده کرده اند. به شیوه های مختلف به زنان و بانوان سینما حمله کرد.
البته این حق طبیعی و قانونی دختران و زنان سینمای ایران است که در برابر چنین اقدام شنیع واکنش نشان داده و حقوق پایمال شده خود را مطالبه کنند.
مراجع ذی صلاح از جمله اتحادیه های صنفی و دادگاه های انتظامی نیز موظف به بررسی صحت ادعاهای منتسب هستند و عاملان تجاوز وظیفه رسیدگی به این موضوع را دارند.
اما آنچه از منظر قضایی و اجتماعی سینماگران و عوامل سینما باید مورد توجه قرار گیرد دوری از پرده های درب منزل است تا چنین امر مهمی دچار افراط و تفریط نشود که همیشه مانع تحقق هدف اصلی می شود. و دستیابی به یک نتیجه منطقی.متأسفانه مثال افتادن از پشت بام نمونه ای از این گونه اعمال و حرکاتی است که همواره به فراموشی هدف اصلی می انجامد، حاشیه جایگزین متن می شود و حقیقت را در نطفه خفه می کند.
در ادامه این سوال باید به اظهارات اخیر خانم کتایون ریاحی مبنی بر اینکه به موازات انتشار تصاویر آقای سعید پورصمیمی در جشنواره کن، این خانم مدعی شدند 25 سال پیش، زمانی که در سینما فعالیت می کردند، مورد توجه قرار گرفت. او مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفت. ادعای لادن طباطبایی درباره خانم کتایون ریاحی تایید کرده اند
طرح چنین موضوعی این سوال را ایجاد می کند که این دو بانوی بزرگوار پس از 25 سال چگونه به فکر طرح این موضوع بوده اند؟ اگر پاسخ در پیگیری و ربط دادن این موضوع به کمپین metoo نهفته است، باید اذعان داشت که این کمپین سال ها است که اجرا می شود و می توانسته باشد. پیشکسوتان زن سینمای ایران باید قبل از چنین ادعایی به دنبال سایر بازیگران و عوامل جوان سینمای ایران باشند..
اما اگر خدای ناکرده طرح این ادعاها به جای ایجاد فضای مناسب برای جستجوی حقوق پایمال شده زنان در سینمای ایران باعث آلودگی محتوا شود، فضای حق خواهی به سمت توهین و تهمت سوق داده می شود، باید پذیرفت که نتیجه چیزی جز حقیقت نخواهد بود.بنابراین به نظر می رسد بهتر است قبل از انتشار مطلبی در رسانه ها با کارشناسان مشورت شود و شواهد و شواهد را سنجیده و پس از طی مراحل تشریفات لازم بدون توجه به موضوع از طریق مراجع ذیصلاح بررسی شود. وی بر اساس مقررات نسبت به انتشار و اطلاع رسانی به منظور جلوگیری از بروز و تکرار چنین مشکلاتی اقدام کرد.
البته هر زنی مثل خانم ریاحی حق دارد از آنچه ناعادلانه به او تحمیل شده شکایت کند و در مقام اعاده حیثیت درخواست خود را مطرح کند اما راهش این نیست که موضوع را در فضای رسانه ای تبلیغ و مطرح کند. زیرا آنچه در رسانه ها ارائه می شود خروجی نخواهد داشت جز حاشیه های پررنگ که متن و اصل ماجرا را پوشش می دهد.
پیش از این نیز به موازات مطالبات زنان در سینمای ایران، جامعه حقوقی کشور و به ویژه اعضای محترم کانون وکلا برای مطالبه حقوق بانوان محترم و رسیدگی به موضوع اعلام آمادگی کرده بودند. نفی حق مسلم زن، اما هجمه به رعایت حقوق صنفی خانواده، مصداق بارز سینما و یادآوری این است که برای هر موضوعی باید به قانون احترام گذاشت تا از برخی خبر نداشته باشند. چیزها، و برای برخی دیگر جایی برای سوء استفاده وجود ندارد.
به همین دلیل بهتر است پیش از نقل قول در رسانه ها و صفحات مجازی، مسیر قانونی و شرایط حقوقی چنین موضوعی را بررسی و تحلیل کنیم و سپس زبان باز کنیم.