در جهان امروز ، جنگ ها نه تنها جنبه نظامی دارند ، بلکه جنبه های دیگری از جمله جنگ اقتصادی را نیز در بر می گیرند. در طول یک جنگ اقتصادی ، هدف این کشورها تجارت اسلحه با تحریم ها برای به حداقل رساندن نیرو است.
بر این اساس ، به نظر می رسد که تحریم های اقتصادی به طور فزاینده ای به یکی از بارزترین جنبه های سیاست خارجی و اقتصادی ایالات متحده در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده است. ایالات متحده بیش از هر کشور دیگری در دهه 1990 از تحریم های اقتصادی به عنوان ابزاری برای سیاست خارجی استفاده کرد. آنها برای سیاستمداران آمریکایی بسیار جذاب هستند زیرا تحریم های یک جانبه اقتصادی ابزاری نسبتاً ارزان را در مقایسه با ابزارهای نظامی برای سیاستمداران آمریکایی فراهم می کند. در سالهای اخیر ، کشور به دلایل مختلف بارها از این حربه علیه دیگران استفاده کرده است.
ایالات متحده از تحریم های اقتصادی برای پیگیری اهداف سیاست خارجی خود در سراسر جهان استفاده می کند. این کشور به دلایل مختلف در زمان های مختلف از این ابزار استفاده کرده است. دلایلی که ایالات متحده برای توجیه تحریم ها استفاده کرده است شامل تعدادی از مفاهیم کلی است که گسترده هستند و بنابراین استناد به آنها آسان است. این توجیهات شامل مواردی در رابطه با حقوق بشر ، مبارزه با تروریسم ، مبارزه با مواد مخدر یا حتی حفاظت از محیط زیست است. این عناوین قانونی بودن سیاست ایالات متحده را به دست می آورند. اما یکی از اهدافی که اغلب برای توجیه تحریم ها مورد استفاده قرار می گیرد ، تغییر سیاست های کشور هدف است ، بازدارندگی یکی دیگر از اهداف تحریم ها است ، در این صورت هدف از تحریم ها هشدار دادن به کشور تحریم شده برای پیگیری برخی سیاست های ناخوشایند در آینده است. ، منطق دیگر در اعمال تحریم ها نشان دادن عزم و اراده برای اقدام است که اغلب به تحریم تبدیل می شود ، به این ترتیب یک کشور می تواند تصمیم و اراده خود را به منصه ظهور برساند.
در این زمینه ، نویسنده معتقد است که مفهوم بازدارندگی توسط ارتش در زمینه های دیگر مانند مسائل سیاسی و اقتصادی گسترش یافته است. نیروی بازدارنده جمهوری اسلامی ایران قادر است با افزایش هزینه محاسبات استراتژیک طرف های درگیر و اتکا به م componentsلفه های بازدارنده آن ، ناظری قدرتمند برای حفظ تمامیت ارضی و استقلال سیاسی باشد. اصلی ترین نکته در تحقق بازدارندگی اقتصادی ، مقابله با جنگ روانی در جبهه مخالف به منظور تأثیرگذاری بر افکار عمومی ملت ایران تلقی می شود.
با این حال ، تجربه دولت ها نشان می دهد که گاهی از تحریم ها به عنوان ابزاری می توان برای منافع سیاسی یک کشور سو استفاده کرد. اهمیت تشخیص قانونی بودن یا نامشروع بودن تحریم ها و همچنین استفاده روزافزون کشورهای قدرتمند از این روش علیه کشورهای در حال توسعه ، لزوم بررسی این موضوع را نشان می دهد. در این راستا ، تحریم های اقتصادی بین المللی علیه ایران به رهبری آمریکا نیز قابل ارزیابی است. در این راستا ، حقوق بشر شهروندان مانند حق دسترسی به داروها ، بهداشت و غذا مستقیماً تحت تأثیر تحریم ها است. در حقیقت ، در دنیای امروز ، کشورها برای تأمین نیازهای حقوق بشر ملت خود ، باید از سطح مشارکت در بازار تجارت برخوردار باشند.همچنین ، حق تجارت به عنوان یکی از حقوق اساسی دولت ها مبنای اقتصادی و اقتصادی است. توسعه اجتماعی ، که یکی از حقوق است. آنها شهروند محسوب می شوند. تا زمانی که دولت ها حق دسترسی به بازار تجاری را نداشته باشند ، قادر به تأمین الزامات تجهیز زیرساخت های پزشکی بهداشتی و آموزشی نخواهند بود که حق بهداشت ، بهداشت و آموزش را تضمین می کنند.
به همین دلایل ، تحریم های اقتصادی به عنوان وسیله ای برای نقض حقوق بشر مورد استفاده قرار گرفته است ، نه به عنوان ابزاری برای حفظ صلح. با این تفاسیر می توان گفت که حوزه روابط بین الملل زمینه مقابله مقامات است و رژیم تحریم نیز در این چرخه قدرت فعالیت می کند. با این حال ، جمهوری اسلامی ایران تلاش کرده است تا از همه پایگاه های دیپلماتیک به سازوکاری صلح برسد. ایالات متحده با زیر پا گذاشتن تمام معیارهای بین المللی و ورود به یک جنگ اقتصادی تمام عیار با کشورمان ، دیپلماسی را شکست داد. جنگی که البته به نفع ماست ، از جمله جنگی که ظرفیت داخلی کشور را بیش از پیش پرورش می دهد و بازدارندگی کشور را به آستانه بالاتری می رساند.
* کارشناس سیاست خارجی
310 310