این نقطه روی نقشه یه جزیره‌ایه به نام Tristan da Cunha که ۲۵۰ نفر توش زندگی میکنن و بهش میگن دورترین نقطه‌ی مسکونی جهان. این جزیره از مستعمرات انگلیسه. کد پستی انگلیس دارن ولی باند فرودگاه ندارن و اگه کسی بخواد بره اونجا باید از قایق استفاده کنه.
برق جزیره توسط سه دیزل ژنراتور بزرگ تامین میشه و البته تولید برق جیره‌بندی و محدوده و مردم سهمیه‌ی محدودی دارن که محدود شده به روزی چند ساعت. دلیلشم هزینه ی بالای تولید برق و مشکلات لجستیکیه. این ژنراتورها ۳-۴ ساعت تو صبح، ۳ ساعت عصر و ۱ ساعت هم در طول شب برق رو تامین میکنن.
مردم بیشتر از این برق برای پخت و پز و استفاده از لوازم خانگی استفاده میکنن. بعضی خونه‌ها پنل‌های خورشیدی دارن. نکته دیگه اینکه مردم اینجا اینترنت هم دارن هرچند که پهنای باندش محدوده. اتصال کابل فیبر نوری نداره و از اینترنت ماهواره‌ای استفاده میکنن.
مثل دارو و … ولی در کل، جز صدای امواج دریا، اونجا خبری نیست. یه سایت خسته‌ای هم دارن اخبار اینجا رو توش مینویسن:
tristandc.com/index.php
فقط یه عکس ازش توی گوگل مپ موجوده که اونم یه ایرانی آپلود کرده!
