منظور از ضرب المثل فوق که اغلب دانشمندان و اصطلاحات آن را به کار می برند، این است که انسان گاه چنان گرفتار گرفتاری و سختی می شود که رنج و مصیبت را که آسانتر و ساده تر از مصیبت اول است، بدبختی بزرگ می شمارد. پیروزی یا به قول مرحوم امیرقلی امینی: «از خوف بدی به بدی متوسل می شود و از ترس بدی در بدی». نمونه های زیادی در این مورد وجود دارد و خواننده این صفحه حتما آن را شنیده یا لمس کرده است:
کلمه غاشه در اصل به معنای زین اسب است زیرا از اسب پیاده می شوند و بر زین اسب سوار می شوند. همچنین لغت نامه ها معانی طاعت و درد شکم را ذکر کرده اند، اما در ضرب المثل فوق با استناد به آیه «هل اتیک الحدیث الغاشیه» از سوره 88 قرآن به معنای آتش و جهنم آمده است. آتش و در آخرین عبارت معاد و معاد که با این تعریف و توصیف بیان شده است، نتیجه می گیریم که منظور از مار مار قیامتی، یعنی ماری که برای مجازات گناهکاران در جهنم زندگی می کند، دستور خداوند متعال است.
جرارا از ترس عقرب به مار پناه برد
در جهنم یا جهنم به تناسب شدت و ضعف جنایت گنهکار، آن را هفت طبقه و بیشتر دانسته اند، مانند: حجیم، جهنم، سکر، سائر، لزی، حوییه، ختم، سکران، ساجین و سرانجام ویل که چاهی عمیق و بی پایان در ته جهنم است. طبق روایات، طبقه هفتم را تابوت می گویند که به شرح زیر است:
«… یکی از خصوصیات جهنم بعد از عصای آتشین و شعله دائمی آذر که گنهکاران پیوسته در آن می سوزند و پس از خاکستر شدن دوباره زنده می شوند، یکی از درجات و درجات آن است که به گناهکاران بزرگ تعلق می گیرد. در میان طبقه هفتم – تابوت – جایگاه ویرانگر و بدعت گذار است. دارای یک عقرب به نام عقرب جراره و یک مار به نام مار غشیه است که تا هفتصد راس برای آن شناسایی شده است. «اما عقرب های او چنان درنده اند که جهنمیان به مارها پناه می برند.
