آژانس فارس _کرمان؛ زهرا بامی: شنیدن نام عشایر همیشه ذهن انسان را به یک فضای سبز و حضور زن و مردی که پنیر کوک و کره و گاو شیری تولید می کنند ، می برد ، زنانی که بچه ها را به پشت می بندند و مشک را از دوغ آویزان می کنند و از طرفین تکان می خورند . اجاق گاز می سوزد و یک گلدان روی آن می جوشد ، در طرف دیگر زنان نان می پزند و کودکان بازی می کنند ، چادرهای سیاه برپا می کنند و آنها مهد نوزادانی هستند که بزرگ می شوند و با والدین خود کار می کنند.
جو بسیار سرگرم کننده و لذت بخشی است. گویی بهشت اینجاست و ما همیشه در غم عشایری هستیم که به دور از دود و سر و صدا و شلوغی شهر و با وجود رنج مهاجرت و مشکلات جاده چنین زندگی می کنند اما چه زندگی زیبایی دارند برای خودشان انتخاب کردند.
اما در این سال ها خشکسالی های پی در پی ، به ویژه برای قبایل رفسنجانی ، زیبایی گذشته را از زندگی عشایر دور کرد و علی رغم اینکه آنها مجبور نبودند برای دام های خود غمگین شوند ، حتی اگر در دشت زندگی می کردند ، چنین درد قلبی داشته باشید.
مهمترین مشکل عشایر آب و خوراک دام است / دولت از آن حمایت نمی کند
گروهی از عشایر رفسنجان موضوع کمبود آب و علوفه را مطرح کردند و خواستار حمایت مسئولان شدند.آنها معتقدند که پس از خشکسالی حضور مسئولان در میان عشایر کاهش یافته و دلیل آن عدم پاسخگویی مسئولان در برابر مشکلات آنها را حل کنید.
یکی از بزرگان قبایل رفسنجان ، که در منطقه سارسسمه زندگی می کند ، در پاسخ به سوال خبرنگار فارس در مورد مشکلات آنها گفت: “بدیهی است که این چیزی است که باید گفته شود” ؛ مشکل اصلی عشایر ما تأمین آب و علوفه به خصوص علوفه است که به دلیل خشکسالی دام های ما تغذیه نمی شود و مجبوریم گوسفندان را با قیمت پایین و وزن کم بفروشیم.
وی از عدم حمایت دولت گفت: “ما در زندگی خود چنین خشکسالی و گرانی را ندیده ایم ، افزایش قیمت کاه ، جو و سایر مواد اولیه در حال افزایش است و مشکل عشایر را دو چندان می کند. دولت خواستار خوراک یارانه ای است.” ، اما فقط ، زیرا واسطه ها قیمت را چند برابر می کنند تا به عشایر و پرورش دهندگان برسند و خون ما را در یک فنجان می ریزند.
بزرگ قبیله عشایری رفسنجان می افزاید: دولت باید مواد اولیه را بدون واسطه و یارانه واقعی در اختیار ما بگذارد ، نه فقط چند دست و سود اصلی نصیب برندگان خواهد شد.
عشایر به کسی نمی بارند / سخت ترین و بدترین سال زندگی عشایر
وی با بیان اینکه عشایر ثابت کرده اند که باری برای کسی نیستند ، افزود: اما شرایط فعلی نیاز به کمک دولت به عشایر دارد که متأسفانه دولت به هیچ وجه کمک نمی کند.
وی گفت: “من بدترین و سخت ترین سال زندگی خود را می بینم ، خشکسالی در گذشته وجود داشته است ، اما آنقدر ما را تحت فشار قرار نداده است ، گرانی ها باعث شده است که نتوانیم کمر خود را صاف کنیم.” ، با اشاره به اینکه او 70 ساله است. یک فرزند قبیله است.
محمدعلی محمدرضایی همچنین خاطرنشان می کند: حدود 160 هزار راس دام سبک در این منطقه داریم که همیشه تولید زیادی گوشت ، شیر ، پنیر کوارک ، ماست و … داشته اند اما در این وضعیت آب و علوفه خبری نیست از تولید گذشته و تولید ما کاهش یافته است ، اما امید ما به خدا است.
وی همچنین در پایان با هشدار محمدرضائی گفت: به دلیل کمبود آب و کمبود علوفه دام را از این طریق می فروشیم و از دست دادن دام و مراجعه به مسئولان فاجعه بار خواهد بود.
“مردم در حال کشش هستند.”
حضور 460 خانوار عشایری در رفسنجان
غلامرضا محمدرضائی مسئول عشایر منطقه رفسنجان با بیان اینکه جمعیت عشایری رفسنجان 460 خانوار ساکن منطقه سرچشمه است ، به مشکل کمبود آب و خوراک در منطقه اشاره کرد.
وی به آب رسانی سیار به منطقه عشایری عسل سرچشمه در رفسنجان اشاره می کند و می گوید عشایر پشتیبانی نمی شوند.
با این حال ، با توجه به اینکه جمعیت عشایری این شهر زیاد نیست ، از طرف دیگر ، آنها مهمترین اقشار جامعه محسوب می شوند؛ از آنجا که آنها همچنین تولیدکننده هستند و نیازهای اساسی غذایی جامعه را تأمین می کنند ، علی رغم معدن بزرگ مس و در برابر خسارات وارده به این معدن در منطقه ، عشایر منطقه باید حمایت بیشتری داشته باشند و نگاه مسئولان به عشایر نزدیکتر است. و آنها را فراموش کنید.
فاجعه ای که این عضو عشایر در رفسنجان از آن صحبت می کند نیز باید جدی گرفته شود ، زیرا علیرغم فروش گوسفندان جوان و سبک که دیروز در عید قربان شاهد فداکاری بودیم. این فاجعه دور از انتظار نیست.
انتهای پیام / 80016 / ب