اضطراب موقعیتی چیست؟ علائم، علل، روش های مقابله و درمان
در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، اضطراب موقعیتی به عنوان یک وضعیت جداگانه ذکر نشده است. اما اگر این نوع اضطراب دارای ویژگی هایی مانند ایجاد اختلال در زندگی روزمره باشد، ممکن است در دسته فوبیاهای خاص قرار گیرد. فوبیای خاص یک ترس غیرمنطقی و شدید از یک موقعیت یا شیء خاص است. در این مقاله به طور مفصل به بررسی اضطراب موقعیتی پرداخته ایم. تشویق شدن.
علائم اضطراب موقعیتی
علائم این نوع اضطراب می تواند شامل موارد زیر باشد:
اسهال؛
تعریق؛
سرگیجه؛
دهان خشک؛
سبکی سر؛
تحریک پذیری؛
تنش عضلانی؛
حالت تهوع؛
خشم؛
بی قراری؛
مشکل در تمرکز؛
افزایش ضربان قلب و تنفس سریع.
علاوه بر موارد فوق، ممکن است فرد دچار اضطراب یا اختلالات خواب نیز شود. حتی گاهی اوقات ممکن است فرد دچار حملات پانیک شود. گاهی اوقات، برای اجتناب از این علائم، فرد ممکن است از قرار گرفتن در موقعیت هایی که می داند باعث اضطراب می شود اجتناب کند.
درک تفاوت بین اضطراب موقعیتی و اختلال اضطراب فراگیر (GAD) مهم است. اختلال اضطراب فراگیر یک حالت دائمی نگرانی است، در حالی که اضطراب موقعیتی معمولاً در یک موقعیت خاص رخ می دهد.
علل اضطراب موقعیتی
این اضطراب می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. گاهی اوقات این اضطراب به این دلیل است که افراد نمی دانند در موقعیت های مختلف چه انتظاری داشته باشند یا چگونه واکنش نشان دهند.
گاهی اوقات ممکن است در موقعیت هایی نیز رخ دهد که افراد قبلاً تجربه ناخوشایندی داشته اند. برای مثال، اگر تجربه بدی در سخنرانی عمومی داشتید، ممکن است دفعه بعد که در موقعیتی مشابه قرار گرفتید، احساس اضطراب کنید. به طور کلی، حساسیت به اضطراب ممکن است احتمال اضطراب موقعیتی را افزایش دهد.
محرک های اضطراب موقعیتی
اضطراب موقعیتی می تواند با تجربیات یا موقعیت های مختلف مرتبط باشد. برخی از رایج ترین محرک ها عبارتند از:
اولین روز مدرسه؛
مصاحبه برای شغل؛
اولین روز کاری؛
اولین ملاقات؛
سفر به مکان جدید؛
دور بودن از خانه؛
سخنرانی عمومی؛
ملاقات افراد در مهمانی ها؛
وظیفه رهبری یک گروه؛
صحبت با غریبه ها؛
موقعیت های اجتماعی
باید بخوانید:
تغییرات بزرگ و مهم زندگی مانند روز عروسی، تولد نوزاد یا رفتن به دانشگاه نیز می تواند باعث این نوع اضطراب شود.
طبیعی است که در موقعیت هایی که نمی دانید قرار است چه اتفاقی بیفتد، احساس اضطراب کنید. بسیاری از مواقع با آشنایی بیشتر با این موقعیت ها، اضطراب موقعیتی نیز کاهش می یابد.
شناسایی اضطراب موقعیتی
اگر شک دارید که آیا اضطراب موقعیتی دارید یا نه، با پزشک خود مشورت کنید. پزشک علائم شما را ارزیابی می کند تا مشخص کند که آیا این علائم به اضطراب موقعیتی یا نشانه ای از فوبیا یا سایر اختلالات اضطرابی مربوط هستند. پزشک در مورد ماهیت، مدت و شدت علائم اضطراب از شما سؤالاتی می پرسد. همچنین می توان از آن برای رد یا تایید برخی بیماری ها استفاده کرد
آنها ممکن است باعث علائم اضطراب، معاینه فیزیکی یا آزمایش خون شوند یا به آنها کمک کنند.
مقابله با اضطراب موقعیتی
این اضطراب می تواند چالش برانگیز و ناراحت کننده باشد، اما بیشتر اوقات می توانید با استفاده از چندین استراتژی مقابله ای مختلف آن را مدیریت کنید. در اینجا چند راه حل مفید برای مقابله با این وضعیت وجود دارد.
1. خودتان را آماده کنید
اضطراب موقعیتی معمولاً زمانی رخ می دهد که احساس می کنید برای مقابله با یک موقعیت ناآشنا آمادگی ندارید. اطمینان از آمادگی کافی برای هر اتفاقی می تواند اضطراب را کاهش دهد.
2. خود را در معرض ترس های خود قرار دهید
مواجهه درمانی رویکردی است که معمولاً برای مقابله با فوبیا و اضطراب استفاده می شود. اساس مواجهه درمانی این است که خود را در معرض چیزی قرار دهید که از آن می ترسید تا با آن آشنا شوید و ببینید که شرایط چندان ترسناک نیست، این روند را به تدریج شروع کنید، به تدریج خود را به موقعیتی برسانید که شما را مضطرب می کند.
3. افکار منفی را به چالش بکشید
درگیر شدن در تفکر فاجعه آمیز “چه می شود اگر …”، جایی که شما بدترین نتایج ممکن را تصور می کنید، یک الگوی تفکر منفی رایج است که می تواند باعث اضطراب موقعیتی شود. وقتی متوجه شدید که درگیر این نوع تفکر هستید، افکار خود را با افکار واقع بینانه و مثبت جایگزین کنید.
4. از تکنیک های آرام سازی استفاده کنید
چند تکنیک تمدد اعصاب را یاد بگیرید و تمرین کنید. به این ترتیب می توانید زمانی که دچار اضطراب موقعیتی می شوید از آنها استفاده کنید. تنفس عمیق و تجسم دو رویکرد مفیدی هستند که می توانید برای آرام شدن سریع از آنها استفاده کنید. آرام سازی پیشرونده عضلانی (PMR) یکی دیگر از ترفندهای مفید است.
تمرین منظم این راهبردهای مقابله ای می تواند به کاهش اضطراب شما در طول زمان کمک کند. هر چه بیشتر با ترس های خود روبرو شوید، احتمال ابتلا به اضطراب موقعیتی کمتر می شود.
درمان اضطراب موقعیتی
در بیشتر موارد، اضطراب موقعیتی را می توان با استفاده از راهبردهای خودیاری کنترل کرد. البته در مواردی که اضطراب فرد بسیار ناراحت کننده می شود یا زندگی روزمره او را مختل می کند، ممکن است فرد نیاز به درمان حرفه ای داشته باشد. روان درمانی، دارودرمانی یا ترکیبی از آنها ممکن است مفید باشد.
پزشک ممکن است داروهای ضد اضطراب مانند آلپرازولام، کلونازپام یا لورازپام را برای کمک به کنترل علائم اضطراب تجویز کند. پزشک شما همچنین ممکن است روان درمانی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) یا مواجهه درمانی را توصیه کند.