حتما فیلم Lament for a Dream اثر دارن آرنوفسکی را دیده اید. موسیقی معروف کلینت منسل که از رادیو و تلویزیون پخش می شود.
داستان در مورد سوء استفاده از همه چیز است! سارا، یک بیوه معتاد به تلویزیون، از شوهر فقیدش پسری به نام هری دارد. هری که معتاد است، بیشتر وقت خود را با ماریون (طراح شکست خورده) و بهترین دوستش تایرون (فروشنده) می گذراند.
هری و تایرون سعی می کنند از فروش مواد مخدر پول زیادی به دست آورند. سارا به تلویزیون خود می چسبد و آرزوی شرکت در مسابقه تلویزیونی مورد علاقه اش را دارد و معتقد است حضورش در تلویزیون بی خطر است. او زیر نظر یک پزشک قلابی شروع به رژیم غذایی می کند تا ظاهر خوبی داشته باشد، اما گرفتار قرص هایی می شود که در واقع دارو هستند.
اگرچه هری و تایرون موفق به جمع آوری پول قابل توجهی می شوند، اما در نهایت این پول خرج مواد مخدر هر سه می شود و گم می شود.
هری و تایرون به دست پلیس می افتند و ماریون که تنها مانده و در بوکس می ماند، تبدیل به یک فاحشه می شود. سارا پس از مدت کوتاهی دچار حمله عصبی می شود و در بیمارستان روانی بستری می شود.
در فیلم همه فکر می کنند همه چیز تحت کنترل آنهاست اما اینطور نیست. نه اعتیاد به تلویزیون، نه اعتیاد به داروهای کاهش وزن، نه اعتیاد به مواد سرخوشی و … در نهایت چیزی که بو می دهد تمام زندگی آنهاست.
می دانید، زمانی که داروها برای اولین بار یا برای اولین بار استفاده می شود، افراد می توانند آنچه را که به عنوان اثرات مثبت داروها شناخته می شود، دریافت کنند، اما به تدریج مسموم می شوند و این مسمومیت آنها را در چرخه ای قرار می دهد که به سرعت به فعالیت های لذت بخشی منجر می شود. .
تصمیم اولیه برای استفاده از مواد مخدر یا هر اقدام اعتیادآور دیگر اغلب داوطلبانه است!
با گذشت زمان، اگر مصرف مواد ادامه یابد، فعالیت‌های لذت‌بخش کمتر لذت‌بخش می‌شوند و سوءمصرف مواد برای ایجاد احساس «عادی» در افرادی که سوءمصرف می‌کنند ضروری می‌شود.
به این وابستگی تماشای مزخرفات سطح پایین ماهواره ای و غیرماهواره ای هم اضافه می کنید. اضافه کردن جوک و جوک به شبکه های اجتماعی …
بله، تصمیم اولیه برای استفاده از مواد مخدر یا هر فعالیت اعتیادآور دیگر اغلب داوطلبانه است. همانطور که به درستی اطلاع رسانی شد، خانواده های این افراد اولین داوطلبانی هستند که به آنها در پیشگیری از اعتیاد کمک می کنند. اما برای کمک به معتادان چه کنیم؟
معمولاً به معتادان در حال بهبودی توصیه می شود از افراد، مکان ها و چیزهای مرتبط با اعتیاد خود دوری کنند. محققان بر این باورند که مغز انسان بین مواد مخدر و محیطی که در آن خرید و مصرف می شود ارتباط دارد. این بازنمایی های ذهنی نشان دهنده نوعی یادگیری ناخودآگاه است که نقش مهمی در دشواری فرار از چنگال اعتیاد دارد.
مواد اعتیاد آور دوپامین آزاد می کنند. نورون های آزاد کننده دوپامین، مانند معلمان، به سایر نواحی مغز (دانش آموزان) می آموزند که به محیطی که تجربه خوشایند در آن رخ داده است توجه کنند و بین آن تجربه و علت آن ارتباط برقرار کنند.
این روند کمی شبیه شرطی کردن سگ پاولوف است. معتاد بین تجربه مصرف ماده و مکانی که ماده را خریده است ارتباط برقرار می کند و همانطور که زنگ سگ پاولوف او را به یاد غذا می انداخت و او را شور می کرد، بازگشت به آن مکان نیز آن تجربه را به معتاد یادآوری می کند. او . .
بهترین کمک ما به این افراد این است که از تجربه مکرر یک چیز مشابه جلوگیری کنیم. این رفتار ممکن است کمی قطعی باشد، اما بدانید که فرد معتاد اگر به درستی از بیماری و تحقیر خود مطلع شود، داوطلبانه برای رفع آن تلاش می کند.
همانطور که معتقدیم دولت باید شرایط و شرایطی را برای کار داوطلبانه مدنی ایجاد کند، ما نیز باید شرایطی را برای معتادان خود ایجاد کنیم. حفظ سلامت محیط زندگی، آپارتمان، شهرک، پارک، مدرسه، سینما و…
با این حال، شما نمی توانید تلویزیون را روشن کنید، مگر اینکه آن را خاموش کنید! یا اینترنت را خاموش کنید! البته اینترنت قابل تغییر است اما …