تشخیص و علت انواژیناسیون در کودکان و نوزادان

تشخیص و درمان انواژیناسیون یا انسداد روده در نوزادان و کودکان

انواژیناسیون روده وارد کردن قسمتی از روده به قسمت مجاور است. معمولا قسمت پروگزیمال وارد قسمت دیستال می شود. یعنی قسمت دیستال قسمت پروگزیمال را به صورت غلاف می پوشاند. بلع اغلب در انتهای ایلیوم در اطراف دریچه ایلیاک رخ می دهد.
اما گاهی ممکن است در روده بزرگ و سایر قسمت های روده کوچک نیز رخ دهد.بیشتر انواژیناسیون 2 سال پیش اتفاق می افتد که 60 مورد آن بین 4 تا 11 ماهگی است.

عللی که بر ایجاد حالت تهوع تأثیر می گذارد عبارتند از:

1- علل پاتولوژیک مانند ضربه به شکم، شیردهی مصنوعی، سرفه شدید در یک سری سیاه سرفه، انواع تومورهای روده و ….

2- علل تشریحی و فیزیولوژیکی مانند: انقباضات شدید روده – حالت تشنجی و ناهنجاری های مادرزادی روده. قسمتی از روده که درگیر انواژیناسیون است از 3 قسمت تشکیل شده است:
1- لوله داخلی (قوس کمانی که وارد طاق کمانی مجاور می شد).
2- لوله وسط – قسمت انعطاف پذیر شیلنگ.

3- غلاف یا لوله بیرونی. قوس کمانی حاوی لوله داخلی و میانی. روده به طور کامل یا ناقص توسط انواژیناسیون مسدود می شود. در نتیجه قسمتی از روده که بالای محل انواژیناسیون قرار دارد. حرکات را تشدید می کند و این قسمت به تدریج منبسط می شود و در اثر این حرکات شدید در روده ها درد ایجاد می شود. بیمار بیمار به دو صورت آب و املاح حیاتی خود را از دست می دهد:
1- استفراغ

2- عدم جذب یا عدم جذب شدید روده ای. علائم بالینی این بیماری عبارتند از: درد، استفراغ، مدفوع خونی، رنگ پریدگی، بی حالی، بی تفاوتی به دیگران. انواژیناسیون در بزرگسالان عمدتاً ناشی از کارسینوم روده بزرگ است. بنابراین انواژیناسیون بزرگسالان محاوره ای است. اساس درمان قبل از عمل آسپیراسیون معده و روده، تنظیم تعادل آب و الکترولیت است. روش بعدی آسپیراسیون این است که لوله آسپیراسیون را وارد معده کرده و محتویات معده را خارج کنید.

سه روش درمانی برای انواژیناسیون وجود دارد:
1- درمان با فشار هیدرواستاتیک با باریم انما.
2- درمان جراحی.
3- درمان ترکیبی به معنی جراحی و فشار هموستاتیک هر دو با هم است که در این مطالعه همه توضیح داده شده است. عوارض بعد از عمل اسهال، بریتونیت، شوک، کم آبی بدن. سموم که مهمترین عامل مرگ و میر، تب، عوارض ریوی است.