بیوگرافی پروین اعتصامی

پروین اعتصامی، شاعر نامدار معاصر ایران، یکی از سخنوران تراز اول زبان فارسی است که خود را با تواناترین مردان سخنور یکی دانسته و به قول اساتید و سخنوران امروزی، امتیاز را از آنان گرفته است.

در جامعه ما با همه تلاش ها و نظام فکری اسلام برای تربیت عموم مردم و شکوفایی فکری و تقویت استعدادهای زن و مرد را لازم می داند که باز هم برای زنان به دلیل وجود نظام مردسالار، امکان تعلیم و تربیت و پرورش ذائقه توانایی کم است علمای زن ایران در مقابل خیل عظیم مردانی که در این راه گام برمی دارند. ناچیز به نظر می رسد و پروین در این زمینه بی نظیر است.

راز موفقیت این بانوی پرتلاش فرهنگ و ادب فارسی علاوه بر استعداد ذاتی او؛ معجزه تربیت و توجه پدر بدنامش این است که زن ایرانی علیرغم کمبود امکانات آموزشی و کمبود مدارس دخترانه در تربیت او کوشید و دختر با استعداد با سرمایه معنوی خود به جایگاهی که شایسته آن بود رسید.

پدر پروین میرزا یوسف اعتصام (اعتصام الملک) فرزند میرزا ایراهیم خان مستوفی ملقب به اعتصام الملک اهل آشتیان بود که در جوانی برای پناهندگی به آذربایجان به تبریز رفت و در آنجا زندگی کرد. تا آخر عمرش . .

یوسف اعتصام الملک در سال 1291 هجری شمسی در تبریز به دنیا آمد. ادبیات عرب، فقه، اصول، منطق، کلام، حکمت قدیم، ترکی و فرانسه را در تبریز آموخت و کاملاً در لغات عربی غرق شد. تنها در بیست سال از عمر خود کتابی نوشت (کلاید الادب فی شرح اتواک الذهب) که بحثی از شرح صد نفر از مقامات محمود بن عمر الزمخشری در پندها و تصمیمات و مواعظ و اخلاق بود. عربی که به زودی تبدیل به کتاب درسی شد.مصری تنظیم می شود. اندکی بعد کتاب او (ثورة الهند یا المراعت السابرا) مورد تمجید ادبیات نیل قرار گرفت.

کتاب او (تربیت زنان) با ترجمه تحریر المراعه توسط کاسم امین مصری در سال 1318 هجری شمسی و در زمانی که تعصب عمومی و ناآگاهی عمومی نسبت به اهمیت آموزش زنان در جامعه ایران وجود داشت، منتشر شد.

اعتصام الملک یکی از پیشگامان واقعی تجدد ادبی در ایران و به حق یکی از پیشروان تحول نثر فارسی است. او با ترجمه شاهکارهای نویسندگان بزرگ جهان، نقش مهمی در پرورش استعدادهای جوانان داشت. وی علاوه بر ترجمه بیش از 17 جلد کتاب در بهار 1328 هجری شمسی، مجموعه ای استثنایی و ارزشمند ادبی به نام (بهار) را منتشر کرد که در 24 شماره توانست با شگردهای علمی-ادبی-اخلاقی-تاریخی-اقتصادی و گوناگونی مفید به چاپ برساند. دو نسخه. به روشی خوب و مطلوب ارائه شود.

زندگینامه، خاطرات

رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی از شاعران نامدار معاصر در ۲۵ اسفند ۱۳۹۰ در تبریز و از همان ابتدا زیر نظر پدر دانشمند و سخنورش که کتابی (آموزش زنان) را منتشر کرد متولد شد. برای نشان دادن اعتقاد خود و آگاهی از نیاز به آموزش دختران.

در کودکی با پدرش به تهران آمد. ادبیات فارسی و ادبیات عرب به سراغش آمد و از محضر اساتید فضل و دانشی بهره برد که در خانه پدری جمع می شدند و با استعداد سرشار و استعداد استثنایی خود همواره آنان را به وجد می آورد. در هشت سالگی شعر گفتن را آغاز کرد و به ویژه با تنظیم قطعات زیبا و ظریفی که پدرش از کتاب های خارجی (فرانسوی-ترکی و عربی) ترجمه می کرد، به تجربه و پرورش ذوق پرداخت.

در تیرماه 1303، درست مانند سال 1924، مدرسه دخترانه آمریکایی را که توسط خانم شولر اداره می شد در ایران با موفقیت به پایان رساند و در هنگام فارغ التحصیلی خطبه ای با عنوان «زن و تاریخ» ایراد کرد.

او در این سخنرانی از ظلم مرد نسبت به شریک زندگی خود که در غم و شادی او شریک است صحبت کرد.

«اگرچه پروین در همان ابتدای تحصیل در آمریکا از دانش بالایی برخوردار بود، اما تواضع ذاتی او به حدی بود که مشتاق یادگیری یک موضوع جدید و موضوعی بود که می توانست بیابد.

خانم سرور مهکامه محصص، دوست صمیمی پروین، که گویا بیش از دوازده سال با او ارتباط و مکاتبه داشته است، او را پاک فکر، پاک اندیش، بدن پاک، بشاش، خوش اخلاق، متواضع به عنوان یک دوست توصیف می کند. زنده ماندن از طریق حقیقت و عشق. .

پروین در تمام سفرهایی که به همراه پدرش در داخل و خارج از ایران انجام داد شرکت کرد و در سفرهایش دید، اطلاعات خود را گسترش داد و تجربیات جدیدی کسب کرد.

این شاعر آزاده با نظر بلند پیشنهاد ورود به دربار را نپذیرفت و از مدال وزارت معارف ایران سرباز زد.

پروین در 16 تیر 1313 با پسر عمویش ازدواج کرد و چهار ماه بعد از ازدواجش در کرمانشاه به خانه شوهرش رفت.

شوهر پروینا افسر نیروی انتظامی بود و زمانی که به او پیوست، رئیس شهربانی کرمانشاه بود. روحیه نظامی او با روحیه لطیف و آزاد پروین در تضاد بود. او که در خانه ای پر از مظاهر معنوی و ادبی و به دور از هر کثیفی بزرگ شده بود، ناگهان پس از ازدواج وارد خانه ای شد که خالی از لذت نبود و طبیعی است که دو فطرت متضاد هم نمی توانستند همزیستی کنند و مدت ها طول کشید و ازدواج از هم پاشید و پروین پس از دو ماه و نیم اقامت در خانه شوهرش طلاق گرفت.

اما تلخی شکست را با خونسردی و متانتی شگفت آور تحمل کرد و تا آخر عمر از آن حرفی نزد و گلایه نکرد.

پس از آن اتفاق چشمگیر، پروین مدتی به عنوان کتابدار در کتابخانه دانشگاه تهران مشغول به کار شد و به سرودن اشعار ناب خود ادامه داد. تا اینکه آیال در 34 سالگی او را از جامعه ادبی گرفت تا پس از آن سال ها توانست عالی ترین پدیده های ذوق و اندیشه بشری را وارد ادبیات فارسی کند. اما شب 15 فروردین 1320 هورشیدی بر اثر ابتلا به تیفوس در تهران درگذشت و پیکرش را به کومی بردند و در آرامگاه خانوادگی کنار قبر پدر دانشمندش به خاک سپردند.

در تهران و استان‌ها، نویسندگان و شاعران زن و مرد، ترانه‌ها و مقالاتی در مطبوعات برپا کردند و مراسم یادبودی برای او برگزار کردند.

در سال 1314 با تألیف پدر ادیب و گرانقدرش نخستین چاپ دیوان پروین اعتصامی شاعر توانای ایران منتشر شد. شد.

پروین نیز بخشی از مرثیه سنگ قبر خود را سروده که اکنون بر لوح نمایندگان حرمش حک شده است.

ویژگی های گفتار

او در اشعار خود از سبک پیشکسوتان به ویژه ناصرحسروف پیروی می کند و اشعار او بیشتر شامل مضامین اخلاقی و عرفانی است. پروین با زبانی ساده و شیوا پرسش های حکیمانه و اخلاقی را بیان می کند که خواننده را در هر کلاسی تحت تأثیر قرار می دهد. از نظر قدرت کلام و تسلط بر صناعت و آداب بلاغت با سخنوران معروف هم تراز است و در این میان به بحث و مناظره اهتمام ویژه دارد و این شیوه را که روش شاعران شمال بود احیا می کند. و غرب ایران پروین متاثر از سعدی و حافظ است و ترانه های او تلفیقی از سبک های خراسانی و عراقی است.

چاپ اول دیوان که مزین به دیباچه شاعر و خطیب ملک بهار شاعر و مشتمل بر نتایج مطالعه و تحقیق وی در تعیین ارزش ادبی و ویژگی های کلام پروین است، شامل بیش از صد و پنجاه قصیده و مثنوی است. در زمان شاعر پروین که از تأثیر پدر بزرگوارش در پرورش فطرت خود راسخ مطمئن است، دیوان خود را به او تقدیم می کند.

***

اثر نمونه

او این اثر را برای سنگ قبرش سروده است

که زمین سیاه دراز کشیده است

اختر چرخ ادبیات است

هر چند جز تلخی چیزی ندید

هر چه می خواهی حرفش شیرین است

صاحب این همه صحبت امروز

سائل الفاتحه و یاسین

دوستان به یاد او باشند

دوستی که دل ندارد دل غمگینی است

این کشور از نظر دید بسیار کشنده است

سنگ روی سینه بسیار سنگین است

به این تخت نگاه کنید و عبرت بگیرید

کسی که چشم به حقیقت دارد

هر کجا که هستید و هر کجا که می روید

اینجا آخرین خانه کیهان است

هر چه مرد ثروتمندتر باشد

پس از رسیدن به این نقطه، او فقیر است

جایی که از روی کنایه حمله می کند

چاره اطاعت و اطاعت است

زایمان کن و بکش و پنهان کن

دهر یک سنت دیرینه است

خرم انک که گاهی در این گرفتاری است

حافظه را راحت تر می کند

استعداد سرشار و استعداد شعری غیرمعمول پروین همیشه فضلا و دانشمندانی را که با پدرش معاشرت می کردند شگفت زده می کرد و به همین دلیل برخی گمان می کردند آن آهنگ ها از او نیست.

پروین اعتصامی بدون شک بزرگترین شاعر ایرانی است که در تاریخ ادبیات فارسی ظاهر شده است. قبل از چاپ دیوان، اشعار او در جلد دوم مجله بهار که توسط پدرش مرحوم یوسف اعتصام الملک (1302-1300) منتشر شده بود، به چاپ رسید و چندین بار به چاپ رسید.

مقدمه دیوان توسط استاد فقید محمد تقی ملک الشعرای بهار نوشته شده است که در مورد سبک سروده های پروین و ویژگی های اشعار او نوشته است.

آخرین کلمه

عمر پروین بسیار کوتاه بود، کمتر زنی در میان سخنگوها به اندازه پروین خوش شانس بود که در این مدت کوتاه شهرت همه جانبه داشت. پنجاه سال از درگذشت این شاعر پرآوازه می گذرد و همه اشعار پروین را می خوانند و به ستایش می پردازند و بسیاری از ابیات او به زبانی خاص و عام ضرب المثل شده است.

آهنگ پروین شیوا ساده و دلنشین است. مضامین گوناگون پروین مانند باغی پر از گیاهان است که به راستی روح را نوازش می دهد. اخلاق و همه تعابير و مفاهيم زيبا و عادلانه آن همچون ستاره‌اي درخشان بر مبل پروين مي‌درخشد، چنان كه استاد بهار از ترانه‌هايش مي‌گويد، اتلاف وقت، كسب كمال، همت، عمل سعادت و فضيلت.

بالاخره او محکمه نیکی و پاکی است.

منبع: زندگینامه شاعران و نویسندگان