بیوگرافی مارادونا

بیوگرافی مارادونا

نام کامل: دیگو مارادونا

ملیت: آرژانتین

متولد: 30 اکتبر 1960 در بوئنوس آیرس

پست: هافبک میانی – هافبک چپ

تعداد بازی های ملی: 90 بازی از سال 77 تا 94

افتخارات ملی: مسابقات قهرمانی جهان 86 مکزیک و نایب قهرمانی 90 ایتالیا، هفتاد و نهمین قهرمانی جوانان جهان

نام دیگو مارادونا در دنیای فوتبال بیش از آن که به خاطر نبوغ و خلاقیت و بازی استثنایی او باشد، به دلیل جنجال ها و اخباری است که از زمان بازی در ناپل ایتالیا همواره پیرامون این بازیکن مطرح آرژانتینی وجود داشته است.

دیگو یکی از با استعدادترین بازیکنان نسل فوتبال جهان است که در خانواده ای فقیر و پرجمعیت به دنیا آمد. او فوتبال را از آرژانتینوس جونیورز آغاز کرد و در سن 15 سالگی به تیم اصلی این باشگاه پیوست. زمانی که تنها 17 سال داشت به تیم ملی آرژانتین دعوت شد و در نیمه اول مقابل مجارستان بازی کرد.

توانایی بازی در عرض، پاس های بلند و کوتاه میلی متری، توانایی حفظ توپ و هوش کامل هدایت تیم در میانه زمین، شوت های ناگهانی و حیاتی، حفظ تعادل و قدرت عالی پا و بسیاری از ویژگی های دیگر بازیکن. فوتبالیست های درجه یک در مارادونا جمع شده اند و اگر شخصاً در سطح مطلوبی بود، بی شک در کنار بزرگان فوتبال جهان جزو ده فوتبالیست برتر جهان قرار می گرفت.

پس از اینکه سزار منوتی، سرمربی بزرگ تیم ملی آرژانتین، دیگو گو را به دلیل عدم ثبات اخلاقی و رفتاری و عدم بلوغ جوانان از تیم ملی برکنار کرد و نام او را در لیست تیم های جام جهانی 78 قرار نداد، مارادونا قهرمان شد. جام جهانی جوانان توکیو 79. آن را میدان فتح خود کرد و تیم ملی کشورش را به مقام قهرمانی جهان رساند..

زمانی که مارادونا در 166 بازی برای تیم باشگاهی آرژانتینوس جونیورز 116 گل به ثمر رساند، باشگاه معروف بوکا جونیورز آماده پرداخت پول خوبی برای خرید او بود. این بار رکورد او بهبود یافت و در 28 بازی 40 گل به ثمر رساند و در سال 1981 با بوکا جونیورز قهرمان آرژانتین شد. کم کم نام این جوان با استعداد آرژانتینی بر سر زبان ها افتاد و بارسلونا بیشترین مبلغ را پرداخت کرد و او را به جام جهانی برد. ایالت کاتالونیا از سال 1982 تا 1984، بارسلونا جایی بود که استعدادها و بازی های دیگو ظهور کرد. هافبک قدرتمند آمریکای جنوبی در سال 1983 بارسلونا را قهرمان اسپانیا کرد.

حالا تیم ایتالیایی ناپل او را می خواست و در سال 1984 مبلغ بسیار بالایی به او پیشنهاد کرد تا به ناپل برود. مارادونا هفت سال در ناپل ماند و در سال 1991 که از ایتالیا به آرژانتین بازگشت، معروف ترین و محبوب ترین ورزشکار ناپل بود. .

او ناپل را به دو قهرمانی در سال های 1987 و 1990 رساند. پس از بازگشت مارادونا به میهن، تیم ناپل دیگر نتوانست راست ایستاده و حتی به لیگ دوم بازی ها سقوط کند. در سال 1919، مارادونا به اتهام حمل و نقل و مصرف مواد مخدر از ایتالیا اخراج شد و به کشورش بازگشت و از همان سال به طور مرتب باشگاه را تغییر داد. معروف ترین باشگاهی که او پس از جام جهانی 1994 در آن بازی کرد، بوکا جونیورز بود که در سال های 1961 و 1971 در آن بازی کرد.

مارادونا چندی همچنین یک مربی مسابقه بود که به دلیل ناکامی اخراج شد.

در زمینه بازی های ملی، موفقیت مارادونا بسیار چشمگیر بود، بازیکنی کوتاه اما با شروع های انفجاری. هر لحظه که دیگو می خواست می توانست خط دفاع حریف را به هم بزند و با یک پاس ناگهانی به مهاجمان تیمش فرصت گلزنی بدهد.

بازیکن برجسته ای مثل او همیشه هدف رقابت سخت مدافعان حریف در زمین بود. قدرت بدنی کوچولوی آرژانتینی در سال هایی که هنوز به مواد غیرمجاز روی نیاورده بود غیرقابل تصور بود. او در ضربات آزاد به تمام معنا استاد بود. شوت های پای چپ او از پشت محوطه جریمه بعید به نظر می رسد که اشتباه باشد. او در جام جهانی اسپانیا و در بازی با برزیل به دلیل یک خطای غیرورزشی از زمین مسابقه اخراج شد.

حذف آرژانتین؛ اما جام جهانی 86 مکزیک برای او میدان متفاوتی بود. در آن سال او به اوج شهرت و تکامل در بازیگری رسید و در راس یک تیم خوب و ایده آل به رهبری دکتر کارلوس بیلاردو اجازه نداد جام قهرمانی از قاره آمریکا خارج شود. بازی های باورنکردنی مارادونا در مسابقات مقدماتی باعث شد تا مربیان تیم های مقابل چند بازیکن را برای کمک به مارادونا تعیین کنند.

اما پاس های متعدد و اشتباهات مانع از بازی و ارسال پاس های زیبا و واقعا استثنایی نشد. او در بازی با انگلیس بسیار هوشمندانه توپ را با دست وارد دروازه حریف کرد تا این گل به عنوان یک گل تاریخی در مسابقات جهانی ثبت شود. پس از آن با یک گل دیگر مانع از صعود بلژیک به دیدار فینال شد تا آرژانتین میزبان دیدار فینال جام جهانی مکزیک مقابل آلمان باشد.

درخشش او باعث شد که بازی سه بر دو به سود آرژانتین به پایان برسد و برای دومین بار آرژانتین قهرمان جام جهانی شود. مارادونا به عنوان بهترین بازیکن جام جهانی مکزیک انتخاب شد. چهار سال بعد و در جام جهانی ایتالیا، ستاره آرژانتین زمانی که مارادونا بازی زیبا و تحسین برانگیزی مقابل برزیل انجام داد تا تیم رقیب را از گردونه رقابت ها حذف کند، اوج گرفته بود.

دو تیم آلمان و آرژانتین این دیدارها را برگزار کردند. پس از اینکه تیم ملی آرژانتین به دلیل محرومیت دو بازیکن خود با 9 بازیکن به میدان رفت، ضربه پنالتی «آندریاس برمخ» ضربه ای به قلب مارادونا بود تا آرژانتین به مقام قهرمانی جهان بسنده کند. . سال 1994 و جام جهانی آمریکا پایان کار دیگو مارادونا در سطح ملی بود. مارادونای 34 ساله علیرغم اضافه وزن به اندازه کافی بالغ بود تا تیمش را رهبری کند. اما یک خطای اخلاقی و دوپینگ او در طول مسابقات باعث شد که او از بازی ها محروم شود و 15 ماه از بازی های بین المللی محروم شود.

پس از اخراج مارادونا، تیم ملی آرژانتین دست از کار نکشید و خیلی سریع از دور رقابت ها حذف شد. مارادونا با این کار غیراخلاقی از جاودانه شدن نامش به عنوان یک اسطوره در دنیای فوتبال و قرار گرفتن در کنار بزرگانی چون دی استفانو، پله، کرایف و بکن باوئر جلوگیری کرد. آخرین گل مارادونا تیراندازی به خبرنگارانی بود که سعی کردند از او در دوران محرومیت ملی اش عکس بگیرند. او همچنان قصد داشت در فوتبال حرفه ای مربی شود و حاضر نیست از دنیای فوتبال خداحافظی کند.

منبع: بیتوته