بیوگرافی فردریش ویلهلم نیچه

فردریش ویلهلم نیچه

(FV Nietzsche) (متولد 15 اکتبر 1844 – درگذشته 25 اوت 1900). فیلسوف بزرگ و مشهور آلمانی که یکی از مشهورترین اندیشه‌های او نقد فرهنگ، دین و فلسفه مدرن بر اساس پرسش‌های اساسی درباره مبانی ارزش‌ها و اخلاق بود.

نوشته های او سبک جدیدی در آلمانی بود.

او در 15 اکتبر 1844 در روکن، لایپزیک، پروس به دنیا آمد. همزمان با تولد فردریک ویلیام چهارم، پادشاه وقت پروس، پدرش نام پسرش را فردریک ویلهلم گذاشت.

پدر فردریش کشیشان لوتری و اجداد مادری او همگی کشیشان بودند. فردریش نیچه اولین ثمره ازدواج آنها بود. آنها دو فرزند دیگر دارند: الیزابت و جوزف. وقتی نیچه پنج ساله بود، پدرش بر اثر فلج مغزی درگذشت و او با مادر، خواهر، مادربزرگ و دو عمه اش زندگی می کرد. این محیط زنانه و مذهبی بعدها تأثیر عمیقی بر نیچه گذاشت. خواندن و نوشتن را از چهار سالگی آغاز کرد و از 12 سالگی شعر گفتن را آغاز کرد. نیچه در همان محل تولد تحصیل کرد.

پس از عید پاک 1865، او الهیات را ترک کرد (در نتیجه از دست دادن ایمان خود به مسیحیت). نیچه در یکی از آثار خود با عنوان “هرج و مرج طلب” او می نویسد: «در واقع، تنها یک مسیحی واقعی بود که بر روی صلیب کشته شد. در 17 اوت 1965 بن را ترک کرد و به لایپزیگ رفت تا نزد ریشل لغت شناسی بخواند و در دانشگاه لایپزیگ با فلسفه یونان آشنا شد. در پایان اکتبر یا اوایل نوامبر، او یک نسخه از کتاب جهان به مثابه اراده و بیان اثر آرتور شوپنهاور را بدون هیچ قصد قبلی از کتابفروشی می‌خرد. تا آن زمان بی خبر از کتاب، خیلی زود به دوستانش خبر داد که «شوپنهاور» شده است.

در سن 23 سالگی در جنگ فرانسه و پروس به خدمت سربازی فراخوانده شد و در پادگان به عنوان یک سوارکار ماهر شناخته می شود:

“اینجا بود که برای اولین بار فهمیدم که اراده برای برتر و قوی تر زندگی کردن به معنای کوچکی نبرد برای زندگی نیست، بلکه در اراده مبارزه با اراده قدرت و اراده ماوراء طبیعی است!”

در مارس 1868 به دلیل مجروحیت، آموزش نظامی او متوقف شد و به عنوان امدادگر در پشت خط مقدم منصوب شد.

نیچه از بیست و چهار سالگی (از 1869 تا 1879) به عنوان استاد فیلولوژی کلاسیک در دانشگاه بازل و معلم زبان یونانی در دبیرستان منصوب شد. در 23 مارس دکترای خود را بدون آزمون از دانشگاه لایپزیگ دریافت کرد. تمدن رنسانس در ایتالیا داشته است. او از پیروان فلسفه آرتور شوپنهاور فیلسوف مشهور آلمانی و دوستی نزدیک با واگنر آهنگساز آلمانی بود. او بعداً خود را منزوی کرد و از همه دوستانش دور شد.

او در حین تدریس در دانشگاه بازل با واگنر آشنا شد. قسمت دوم تولد تراژدی نیز تا حدی به موسیقی واگنر می پردازد. نیچه این آهنگساز را «مینوتور پیر» می نامد. برتراند راسل در کتاب تاریخ فلسفه غرب درباره نیچه می گوید: «ابر مرد نیچه بسیار شبیه زیگفرید (جنگجوی افسانه ای آلمانی) است با این تفاوت که یونانی هم صحبت می کند.

در پایان دهه 1870، نیچه مشتاق روشنگری اندیشه فرانسوی بود، در حالی که بسیاری از افکار و عقاید او در آلمان در میان فیلسوفان و نویسندگان جای خود را پیدا کردند. در سال 1869، نیچه تابعیت “پروس” خود را کنار گذاشت و تا پایان عمر بی تابعیت ماند. او با سرگردانی در آلمان، سوئیس و ایتالیا و زندگی در یک پانسیون، بیشتر آثار معروف خود را خلق کرد. نیچه برای مسیحیت خالص احترام زیادی قائل بود، که معتقد بود مسیحیت می تواند «در همه اعصار» ظاهر شود، و کاملاً در تضاد با باورهای مذهبی واگنر بود.

Le Andre Andre As Salome دختر باهوش و خوش اخلاق یک افسر ارتش روسیه بود که دردناک ترین عشق نیچه شد. او می گوید: «قالب را در برابر چنین روحی خالی خواهم کرد و از کدام ستاره ها به زمین افتادیم تا اینجا به هم برسیم.

جنون و مرگ

این اولین کلماتی بود که نیچه در اولین ملاقاتش با سالومه به زبان آورد. فردریش نیچه پس از سالها آمیختگی با دنیای فلسفه و مجادله و شکست عشقی، ده سال آخر عمر خود را در جنون محض یخ زد و چه غم انگیز است که آثارش آنقدر موفق شدند که از نظر روحی سالم بود. . برایش مهم نبود که آن را با چشمان خود ببیند.

سرانجام در سال 1889 به دلیل ضعف سلامت و سردردهای شدید مجبور به استعفا از دانشگاه و ترک استادی شد تا پس از یک بیماری طولانی بر اثر سکته در 25 اوت 1900 در وایمار درگذشت.

1872: اولین اثر نیچه به نام تولد تراژدی منتشر شد.

1873: بازتاب های نابهنگام I: دیوید اشتراوس

1874: تأملات نابهنگام II: در مورد سودمندی و بی فایده بودن تاریخ برای زندگی

تأملات نابهنگام III: شوپنهاور به عنوان یک معلم

1876: تأملات نابهنگام چهارم: ریچارد واگنر در بیروت

1878: مرد بسیار انسانی است

1879: گزیده‌ها و توصیه‌ها (اولین مکمل انسانی بسیار انسانی؛ منتشر شده در فوریه)

The Displaced and His Shadow (ضمیمه دوم بسیار انسانی؛ منتشر شده در 1880)

1880: Dawn Writing (انتشار 1881)

1881: دانش نوشتن مبارک (منتشر شده در پاییز 1882)

1883: بهمن: نگارش قسمت اول همان است که زرتشت گفته است

خرداد: نوشتن قسمت دوم همان چیزی است که زرتشت گفته است

1884: نگارش قسمت سوم گفته زرتشت (دی)

1885: نگارش قسمت چهارم این گفتار زرتشت (فروردین)

1886فراتر از خوب و بد نوشته و منتشر شده است.

در سپتامبر و اکتبر، او مقدمه هایی را برای نسخه جدید Pipines می نویسد

1887: شجره نامه اخلاق نوشته و منتشر شد.

1888پرونده واگنر نوشته و منتشر شد