P-LCR در آزمایش خون
نسبت پلاکت های بزرگ خون (P-LCR) شاخصی برای اندازه گیری پلاکت های بزرگ تر خون است.
از این شاخص برای بررسی فعالیت پلاکت هم استفاده می شود. شاخص های حجم پلاکت که با آنالیزورهای خودکار سلول های خونی تخمین زده می شود و برای تشخیص بیماری های مختلف با تعداد پلاکت غیر طبیعی کاربرد دارد.
در یک آزمایش تعداد پلاکت ها (PLT)، نسبت پلاکت های بزرگ (P-LCR)، دامنه توزیع پلاکتی (PDW) و متوسط حجم پلاکت (MPV) در 799 نفر با تعداد پلاکت نرمال بررسی شد، 74 بیمار با تعداد پلاکت بالا و 41 مورد با تعداد پلاکت پایین مشخص شدند.
افزایش درصد پلاکت های بزرگ (P-LCR) در بیماران مبتلا به هایپرلیپیدمی مشاهده می شود و احتمال بروز ترومبوز را نشان می دهد.
P-LCR در آزمایش خون نسبت پلاکت های بزرگ خون را نشان میدهد. در صورتیکه در حدود نرمال باشد ( که عدد ١٣ در فاصله ی نرمال تلقی میشود) هیچ مشکلی نیست.
در صورتیکه بیش از حد نرمال باشد، به خودی خود بیماری نیست بلکه نشانی از بیماری های پلاکتی است که بررسی های بیشتر را لازم میکند.
یکی از این موارد که در کودکان شایع تر است، به اسم پورپورای ترومبوسیتوپنی خودایمن است که عموما چند روز تا چند هفته بعد از یک سرماخوردگی یا بیماری ویروسی بروز میکند، ممکن است کبودی هایی روی پوست مشاهده شود و تقریبا در همه موارد بهبودی خودبخود دارد.
هم چنین این عدد در ارقام بزرگتر مورد اهمیت بالینی قرار میگیرد و در حد چند درصد جزیی ، اهمیتی ندارد و جای نگرانی نیست.
سطح P-LCR در بیماری ترومبوسیتوپنی
سطح PLC-R در بیماران مبتلا به ترومبوسیتوپنی کاهش بسیار زیادی از حد نرمال این شاخص داشت.
در بیمارانی که تعداد پلاکت بالایی در خونشان داشتند، PLC-R یا نسبت پلاکت های بزرگ خون در ترومبوسیتوپنی واکنش پذیر نسبت به ترومبوسیتوپنی نئوپلاستیک کاهش چشمگیری داشت.
سطح P-LCR در ترومبوسیتوپنی مخرب نسبت به افرادی که دارای ترومبوسیتوپنی هیپوپرولیفراتیو بودند افزایش داشت اگر چه از لحاظ آماری خیلی چشمگیر نبود.
سطح plcr نسبت عکسی با تعداد پلاکت ها و رابطه مستقیم با PDW و MPV دارد. نسبت پلاکت های بزرگ اگر به درستی استفاده شود می تواند به تشخیص های مختلف مربوط به تعداد غیر طبیعی پلاکت ها کمک کند.
نسبت پلاکت های بزرگ خون (P-LCR) نسبت پلاکت های بزرگ تر از 12 فمتولیتر (معیار پی ال سی آر در شمارش کامل پلاکت) <30% است.
پلاکت های بزرگتر معمولا تازه ساخته می شوند و حاوی ریزدانه های درون سلولی هستند. به همین دلیل آنها ترومبوژنیک (مواد لخته کننده خون) احتمالی بیشتری دارند. اندازه پلاکت های خون با میزان تغییر پلاکت خون تعیین می شود.
در مرحله رشد سلول های پیشگام، مگاکاریوسیت (سلول های چند هسته ای بزرگ تولید کننده پلاکت در مغز استخوان) فعالیت سیتوکین ها (به خصوص اینترلوکین 3 و اینترلوکین 6 ) نقش مهمی در گروه پلاکت ها دارند و منجر به پلاکت های بزرگتر با فعالیت بیشتر می شوند.
بیماری های مربوط به سطح بالای MPV و P-LCR
MPV بالا که به معنای پلاکت های بزرگ تر از اندازه نرمال هستند ممکن است باعث بروز بیماری های زیر شود.
-
فشار خون بالا -
دیابت -
نارسایی کلیوی -
فیبریلاسیون دهلیزی
میزان بالاتر MPV در افراد مسن، بیماران مبتلا به چاقی بیش از حد و افرادی که دخانیات استعمال می کنند هم دیده شده. P-LCR معمولا در شمارش کامل خون گزارش نمی شود. با این حال، بعضی از داده ها نشان می دهد در تشخیص بیماری ارزشی شبیه به میزان MPV دارد.
سطح P-LCR در بیماری های قلبی
در آمار کلی، میزان MPV بیشتر با افزایش خطر بیماری سرخرگ کرونری (CAD) مشاهده شد. سطح بالای MPV و P-LCR در بیماران مبتلا به کرونر قلب در مقایسه با بیمارانی بدون اسکلروز کرونر دیده شد.
در سندروم حاد کرونر (ACS) در بیماران مبتلا به سکته قلبی میزان MPV بالاتری نسبت به بیمارانی با بیماری سرخرگ کرونری ناثابت مشاهده شد.
در مواردی ثابت از سرخرگ کرونری، MPV بالا به شدت به درگیری سرخرگ کرونری مربوط بود و عاملی برای پیش بینی سندروم حاد عروق کرونر به حساب آمد.
در بیماران مبتلا به سکته قلبی حاد، گزارش شد که میزان MPV بالا در پدیده عدم ریپرفیوژن (خون رسانی مجدد به قلب یا مغز) مداخله کرونری زیرپوستی (PCI) را به دنبال دارد.
بنابراین شاخص های MPV و P-LCR در ترکیب با دیگر شاخص های پیش بینی کننده می تواند عامل مهمی در به نتیجه رساندن سیستم های استفاده شده در طولانی مدت برای پیش بینی سرخرگ کرونری ثابت و سندروم حاد کرونر باشد.
بیشتر بخوانید:
علت پایین بودن پلاکت خون چیست؟ آیا خطرناک است؟
دلایل اصلی بالا و پایین شدن PDW در آزمایش خون چیست ؟
PLT در آزمایش خون : بررسی مقادیر طبیعی PLT (پلاکت) آزمایش خون
خطرات بالا و پایین بودن آزمایش WBC خون