بیماری های خطرناکی که از سگ به انسان منتقل می شود

سگ حیوانی محبوب این روزهاست که تب رفتارش در فضای مجازی بسیار داغ شده است غافل از اینکه این حیوان ناقل بیماری های زیادی است و می تواند صاحب خود را از طریق پوست و مو آلوده کند در حالی که ظاهرا دوستداران حیوانات اطلاعات صحیحی در این زمینه دارند. آنها از این موضوع اطلاعی ندارند و این حقایق علمی را انکار می کنند.

به گزارش سلام نو به نقل از شفاآنلاین، عفونت قارچی یکی از بیماری های شایع قابل انتقال از سگ به انسان است. بیماری درماتوفیتوز توسط یک قارچ درماتوفیت ایجاد می شود و باعث عفونت پوست می شود. عفونت قارچی درماتوفیز یا کرم حلقوی یک بیماری شایع در انسان و سگ است و بسیار مسری است. این بیماری به صورت قطره های مدور روی پوست سگ دیده می شود.

درماتوفیت ها به سه گروه طبقه بندی می شوند. گونه های جانور دوست معمولا در حیوانات یافت می شوند و بسیاری از آنها می توانند به انسان منتقل شوند. گونه های انسانی نیز اغلب در انسان یافت می شود. گونه های خاک دوست ساپروفیت های خاک نشین هستند.

قارچ های درماتوفیت می توانند پوست، مو و پنجه حیوان را آلوده کنند. علت نامگذاری این بیماری، علامت دایره ای شکل آن بر روی پوست است. قطرات سکه معمولا روی پوزه، پنجه ها و گوش های سگ ظاهر می شود. این نواحی معمولاً با التهاب، ریزش مو و لایه برداری پوست همراه هستند. توله سگ های زیر یک سال بیشتر مستعد ابتلا هستند. این بیماری یک بیماری مشترک بین سگ و انسان است، سرعت انتشار بسیار بالایی دارد و می تواند به سگ های دیگر منتقل شود و در نتیجه افراد بیشتری را تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری از طریق تماس مستقیم با سگ، انسان یا اشیاء آلوده منتقل می شود.

بلاستومیوز در سگ هایی که در مناطق مرطوب زندگی می کنند شایع تر است. رطوبت خاک این مناطق به رشد این نوع قارچ کمک می کند.

کریپتوکوکوزیس

سگ ها اغلب از نوع حادتری از این نوع عفونت قارچی رنج می برند. قارچ ها بیشتر در خاک، به ویژه خاک مناطقی که کبوتر و سایر پرندگان در آن زندگی می کنند، دیده می شود. مانند بلاستومیازیس، سگ‌ها هاگ‌های کریپتوکوک را به ریه‌های خود حمل می‌کنند و به عفونت‌های ریوی مبتلا می‌شوند. سپس این عفونت به تمام نقاط بدن سرایت می کند و علائمی مانند بی حالی، سرفه، مشکلات بینی و چشم یا ضایعات پوستی، تشنج و سایر مشکلات عصبی را ایجاد می کند. کوتز معتقد است که درمان قارچ کریپتوکوکوزیس دشوار است. داروهای ضد قارچ خوراکی باید یک سال یا بیشتر ادامه یابد تا سگ به طور کامل بهبود یابد. البته متاسفانه برخی از سگ ها تسلیم این بیماری می شوند.

کوکسیدیوئیدومیکوزیس

دکتر کارول هیل هاوس، دامپزشک در پانهندل، تگزاس، می گوید: با استنشاق گرد و غبار و خاک حاوی هاگ کوکسیدیا، سگ ها می توانند به عفونت قارچی کوکسیدیا (تب دره) مبتلا شوند. این نوع قارچ در مناطق بیابانی و کم آبی با خاک شنی به خوبی رشد می کند. بادهای شدید، گرد و غبار، زلزله، ساخت و ساز و حتی برداشت محصول باعث می شود تا هاگ قارچ در هوا پخش شود و به مناطق دیگر سرایت کند.

هیل هاوس می گوید با استنشاق این نوع قارچ و مبارزه با آن، قارچ باعث سرفه مزمن می شود. در موارد دیگر، به خصوص اگر سیستم ایمنی سگ ضعیف باشد، سگ دچار عفونت شدید تنفسی می شود یا قارچ به سایر قسمت های بدن مانند استخوان ها و چشم ها سرایت می کند. تشخیص این نوع عفونت اغلب آسان نیست و باید از طریق رادیوگرافی، آزمایش خون و آزمایش سلول داسی شکل تشخیص داده شود. از طریق داروهای خوراکی، روند درمان این نوع قارچ طولانی مدت است، اما اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود، می توان از پیشرفت بیماری جلوگیری کرد.

هیستوپلاسموز

نوع دیگری از قارچ که در خاک وجود دارد هیستوپلاسما نام دارد که بیشتر در آب و هوای معتدل رشد می کند. این قارچ ها در خاک های غنی از نیتروژن مانند خاک های حاوی فضولات پرندگان بیشتر دیده می شوند و از طریق تنفس حیوانات وارد ریه ها می شوند. سگ های مبتلا علائمی مانند کاهش وزن، تب، سرفه، چشم های متورم، حالت تهوع و اسهال دارند. ترکیبی از آزمایش خون و ادرار و اشعه ایکس اغلب برای تشخیص مورد نیاز است. گاهی اوقات نمونه گیری نیز لازم است. روند درمان شامل داروهای ضد قارچ خوراکی برای مدت طولانی است، اما همیشه دسترسی محدود به خاک آلوده به فضولات پرندگان بهترین پیشگیری است.

آسپرژیلوزیس

عفونت آسپرژیلوس معمولاً بر دستگاه تنفسی سگ تأثیر می گذارد. آسپرژیلوس اغلب روی زیستگاه سگ ها در هر نقطه از کشور تأثیر می گذارد زیرا این قارچ در بیشتر خاک های مرطوب یافت می شود. به طور معمول، فرآیند درمان شامل بیهوش کردن حیوان و تزریق یک داروی ضد قارچ مایع به مجرای بینی حیوان است. اگر درمان ها انجام شود، بیشتر سگ ها به خوبی درمان می شوند، اما در برخی موارد مرحله دوم درمان ضروری است.

عفونت های قارچی معمولاً سرسخت هستند و درمان آنها معمولاً 3-2 ماه طول می کشد.اگر قارچ روی پنجه ها و ناخن ها تأثیر گذاشته باشد دوره درمان گاهی به 12-6 ماه می رسد. برخی معتقدند بهبودی این بیماری به معنای خطرناک نبودن آن است، در حالی که مسری بودن این بیماری عواقب جبران ناپذیری هم برای انسان و هم برای سگ های دیگر به همراه دارد.