همه چیز در مورد بیماری بوون
بیماری بوون بیماری پوستی نادر افراد مبتلا پلاک های قرمز روی پوست خود دارند. این بیماری اغلب قسمت هایی از پوست که در معرض نور خورشید هستند را درگیر می کند بیماری بوون تنها لایه اپیدرمی پوست را درگیر می کند. ضایعات ناشی از این بیماری معمولاً دردناک نیستند یا ممکن است بدون هیچ علامتی ظاهر شوند. در بیشتر موارد، درمان بسیار موفقیت آمیز است.بیماری بوون یک نوع سرطان پیش سرطانی در نظر گرفته می شود، اگرچه خطر ابتلا به سرطان پوست در بین بیماران کمتر از 10 درصد است. این اختلال معمولاً افراد مسن را تحت تأثیر قرار می دهد.
علت دقیق بیماری بوون ناشناخته است، اگرچه عوامل خطر مانند اثرات خفیف نور خورشید بی اهمیت نیستند.بیماری بوون در سال 1912 توسط دکتر JT Bowen وارد ادبیات پزشکی شد. این بیماری به نام کارسینوم سلول سنگفرشی نیز شناخته می شود و به طور کلی به عنوان یکی از اشکال اولیه و غیر تهاجمی کارسینوم سلول سنگفرشی در اپیدرم شناخته می شود. داخل اپیدرم به این معنی است که بیماری در داخل لایه اپیدرمی پوست است.
علائم و نشانه های بیماری بوون
به طور معمول، بیماری بوون منجر به یک پوست خشک را در زیر پلاک ایجاد کنید ایستگاه ها این ضایعات ممکن است صاف یا کمی برجسته باشند.این ضایعات معمولاً بدون علامت هستند، اما گاهی اوقات ممکن است خارش، زخم، خونریزی یا درد در بیشتر موارد، تنها یک ضایعه روی پوست وجود دارد، اما حدود 10 تا 20 درصد بیماران دارای ضایعات متعددی هستند که می تواند در قسمت های مختلف بدن ایجاد شود. آنها را می توان در نور خورشید دید، اما می توان آنها را در هر نقطه از بدن، حتی در قسمت هایی از پوست که در معرض نور خورشید قرار نمی گیرند، یافت.
به طور منظم، سر، گردن، کف دست و سینه آنها می توانند تحت تأثیر این بیماری قرار گیرند. اندازه ضایعه می تواند از چند میلی متر تا چند سانتی متر متفاوت باشد.افراد مبتلا به بیماری بوون در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست هستند. تخمین زده می شود که خطر کمتر از 10٪ باشد. اما این شانس می تواند در بیماران با سیستم ایمنی ضعیف افزایش یابد.این بیماری به عنوان نوعی سرطان سلول سنگفرشی شناخته می شود. کارسینوم سلول سنگفرشی دومین سرطان پوست شایع در جهان است.
علل بیماری بوون
علت دقیق بیماری بوون ناشناخته است. اعتقاد بر این است که نور بیش از حد خورشید و پیری دو عامل اصلی این اختلال هستند. افرادی که پوست سفید دارند و افرادی که در معرض نور خورشید زیاد هستند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری بوون هستند. افرادی که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می کنند (این داروها معمولاً برای درمان اختلالات خود ایمنی تجویز می شوند). ) همچنین نسبت به افراد عادی در معرض خطر بیشتری هستند.
افراد با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) آنها در معرض خطر بیماری بوون هستند. ویروس های پاپیلومای انسانی گروهی از بیش از 150 ویروس مرتبط هستند که برخی از آنها می توانند باعث سرطان شوند.
HPV 16، 18، 34 و 48 باعث بیماری بوون در دستگاه تناسلی می شود. HPV 16 اغلب با پیشرفت بیماری بوون همراه است. HPV 16 نیز عامل برخی از موارد سرطان دهانه رحم است. HPV 2، 16، 34 و 35 کمتر با بیماری بوون مرتبط هستند. به نظر می رسد قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آرسنیک یک عامل خطر برای این بیماری باشد. آرسنیک عنصری فلزی بدون طعم و رنگ است و کاربردهای تولیدی و تجاری فراوانی دارد.با توجه به ادبیات پزشکی، آرسنیک می تواند در عرض 10 سال یا بیشتر باعث بیماری بوون شود. در گذشته آرسنیک در آب آشامیدنی وجود داشت و بعدها در داروهای مختلف پزشکی استفاده شد. امروزه قرار گرفتن در معرض آرسنیک بسیار کمتر رایج است.
روش های تشخیص بیماری بوون
تشخیص بیماری بوون بر اساس شناسایی علائم خاص، سابقه پزشکی بیمار و ارزیابی دقیق بالینی است. اما این اختلال این قابلیت را دارد که به راحتی با سایر اختلالات پوستی مانند اگزما یا پسوریازیس اشتباه کنید، زیرا می تواند علائمی مشابه علائم این بیماری ها داشته باشد. اما گاهی اوقات می توان با معاینه پوستی معمولی آن را تشخیص داد. تشخیص بیماری بوون را می توان با بیوپسی از بافت آسیب دیده تایید کرد. بیوپسی نمونه ای از بافت آسیب دیده را می گیرد و آن را زیر میکروسکوپ بررسی می کند.بیوپسی می تواند به تشخیص بیماری بوون از سایر اختلالات پوستی که علائم مشابهی دارند کمک کند. نمونه باید به اندازه کافی عمیق باشد تا سرطان سلول سنگفرشی را رد کند.
روش های درمان بیماری بوون
هیچ درمان قطعی برای بیماری بوون وجود ندارد. اما راه های مختلفی برای کاهش علائم وجود دارد که همه آنها موفقیت آمیز هستند. انتخاب یک درمان خاص برای یک مورد خاص به عوامل متعددی از جمله
- محل آسیب دیدگی
- اندازه، ضخامت و تعداد ضایعات
- وجود یا عدم وجود علائم خاص
- سن فرد و سلامت عمومی.
انواع مختلفی از گزینه های درمانی برای افراد مبتلا به بیماری بوون وجود دارد. این درمان ها عبارتند از:
- شیمی درمانی موضعی
- سرما درمانی
- فقدان
- درمان فوتودینامیک
- عمل جراحي
اکثر درمان ها شانس موفقیت خوبی دارند. پاسخ دو بیمار به یک درمان خاص ممکن است متفاوت باشد. انتخاب برنامه درمانی برای بیماری بوون به بیمار و مناسب بودن فرد بستگی دارد.برخی افراد ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. پزشکان از این بیماران می خواهند صبر کنند. در میان آنها بیماران مسن با ضایعات کند رشد هستند.
شیمی درمانی
شیمی درمانی موضعی شامل استفاده مستقیم از کرم روی ضایعات است. دو داروی موضعی مورد استفاده برای درمان بیماری بوون عبارتند از:
- 5 فلوئورواوراسیل
- ایم وود 5.
این درمان ها را می توان به تنهایی یا در ترکیب با سایر روش های درمانی استفاده کرد. 5- فلوئورواوراسیل سلول های غیر طبیعی پوست را درمان می کند. به طور کلی باید یک یا دو بار در روز به مدت حداقل دو هفته استفاده شود. ایمیمودیوم 5% نیز معمولاً برای ضایعات ساق پا، ضایعات بزرگتر و اریتروپلازی از نوع کوئیرات در بیماری بوون استفاده می شود.
عمل جراحي
بسیاری از افراد مبتلا به بیماری بوون ممکن است برای برداشتن ضایعات به جراحی نیاز داشته باشند. این عملیات بسیار ساده و موفقیت آمیز است. نوع خاصی از جراحی به نام جراحی میکروسکوپی Mohs نیز ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به بیماری بوون توصیه شود، به ویژه افرادی که دارای ضایعات بزرگ در سر و گردن یا مناطقی هستند که نباید بافتی داشته باشند. بر اساس متون پزشکی، جراحی موهس بیشترین شانس بهبودی را در بین تمام گزینه های درمانی دارد.
سرما درمانی
کرایوتراپی همچنین می تواند برای درمان بیماری بوون استفاده شود. کرایوتراپی به معنای استفاده از سرماخوردگی شدید برای توقف و تخریب بافت ها و سلول های ضایعات پوستی است.کرایوتراپی یک درمان تهاجمی است. با استفاده از کرایوتراپی، ماده ای مانند نیتروژن مایع یا گاز آرگون مستقیماً به داخل ضایعه تزریق می شود. کرایوتراپی برای ضایعات منفرد یا کوچک موثر است.
سایر درمان ها
یکی دیگر از روش های جراحی که برای درمان افراد مبتلا به بیماری بوون استفاده می شود، کورتاژ یا الکتروکوتر است. با کورتاژ، ضایعه پوستی از بین می رود. این روش معمولاً تحت بیهوشی انجام می شود.فتودینامیک تراپی روشی است که در آن از یک داروی حساس به نور در ترکیب با یک نور خاص استفاده می شود. از این روش می توان برای درمان برخی از افراد مبتلا به بیماری بوون که ضایعات بزرگی دارند استفاده کرد.در طول درمان فتودینامیک، دارو جذب سلول های آسیب دیده می شود. سپس طول موج مشخصی از نور بر روی پوست تابانده می شود تا دارو را فعال کند و با اکسیژن ارتباط برقرار کند و ماده ای شیمیایی ایجاد کند که سلول های آسیب دیده را از بین ببرد.در گذشته، اشعه ایکس یا پرتودرمانی نیز اغلب برای درمان افراد مبتلا به بیماری بوون استفاده می شد. بخصوص در افرادی که کاندید مناسبی برای جراحی نبودند یا دارای ضایعات متعدد بودند استفاده می شود. اما امروزه رادیوتراپی کمتر از گذشته استفاده می شود.
روش های پیشگیری از بیماری بوون
مهمترین قدم در کاهش خطر ابتلا به بیماری بوون، محدود کردن یا جلوگیری از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید است. پوشیدن لباس، استفاده از ضد آفتاب و پرهیز از ضد آفتاب می تواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری بوون کمک کند.