آزادی بهروز بوچانی از اسارت بعد ۲۲۶۹ روز !
بهروز بوچانی، که شش سال پیش به امید رسیدن به استرالیا راهی سفری دریایی شده بود، در مرتبه دوم تلاش برای ورود به این کشور به دام نیروی دریایی سلطنتی استرالیا افتاد و همراه ۷۵ پناهجوی دیگر به اردوگاه پناهجویان در جزیره مانوس فرستاده شد.
بهروز بوچانی سرانجام اجازه یافت برای شرکت در یک محفل ادبی به نیوزیلند برود و پس از ورود به اوکلند، قسم خورد دیگر هرگز به استرالیا و پاپوا گینه نو بازنمی‌گردد.
بهروز بوچانی که در سال‌های اخیر در دنیا به یک نویسنده تحسین‌شده و فعال حقوق پناهجویان تبدیل شده، اندکی پس از خروج از خاک پاپوا گینه نو به گاردین گفت: «من هرگز به آنجا برنمی‌گردم. می‌خواهم از آن سیستم و آن روند رها شوم. می‌خواهم جایی باشم که یک انسان به شمار روم، نه یک یک عدد، نه کسی با برچسب پناهجو.»
بهروز بوچانی در شش سال گذشته با نوشته‌هایش صدای زندانیان جزیره مانوس بود.
بهروز بوچانی به عنوان نویسنده ثابت با گاردین همکاری می‌کرد و خاطره‌هایش از سال‌های حضور در اردوگاه پناهجویان مانوس در پاپوا در قالب کتاب «رفیقی نه مگر کوهستان» برنده گران‌ترین جایزه ادبی استرالیا شد.
بهروز بوچانی یک روادید یک ماهه برای اقامت در خاک نیوزیلند دارد و امیدوار است بتواند پس از آن راهی آمریکا شود.
این نویسنده و شاعر کرد که ۳۶ سال پیش در استان ایلام به دنیا آمده، در مجموع ۲۲۶۹ روز در نظام پناهجویان دریایی استرالیا گرفتار بود و حالا می‌تواند در یک ماه آینده برای زندگی خود تصمیم بگیرد.
حساب بانکی بوچانی هم از آن جایزه ادبی ۱۲۵ هزار دلاری پر است و دست‌کم برای چند سال دغدغه مالی ندارد.