طبق اخبار شما: گروهی از محققان روش هایی را که والدین در 14 فرهنگ مختلف کودکان خود را می خوابانند بررسی کردند و دریافتند که این روش ها با رشد خلق و خوی کودک مرتبط است.
اهمیت خواب خوب در طول رشد کودک به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. کیفیت خواب نامناسب و رفتار نامناسب منجر به عملکرد عصبی-رفتاری و پاسخ عاطفی ضعیف در کودکان می شود و ممکن است خطر آسیب روانی را در آینده ایجاد کند.
کریستی فام، نویسنده این مطالعه از دانشگاه ایالتی واشنگتن گفت: «تکنیک‌های خواب والدین با کیفیت خواب کودکان مرتبط است و اهمیت زمینه فرهنگی در رشد کودک مدت‌هاست که به رسمیت شناخته شده است». در این مطالعه، ما می‌خواستیم بررسی کنیم که آیا تفاوت‌های بین فرهنگی در والدین در خواباندن کودکان باعث ایجاد تفاوت در خلق و خوی کودکان نوپا می‌شود یا خیر.
فام و همکارانش در مطالعه‌ای که در مجله Frontiers in Psychology منتشر شد، تأثیر روش‌های مختلف فرزندپروری برای خواباندن کودکان را بر خلق و خوی کودکان در 14 فرهنگ مطالعه کردند. آنها دریافتند که روش های غیرفعال خواباندن کودکان (مانند در آغوش گرفتن، آواز خواندن و خواندن) با خلق و خوی کودک ارتباط مثبت دارد، در مقابل روش های فعال (مانند راه رفتن، رانندگی و بازی).
خلق و خوی کودکان نحوه تنظیم رفتار و مدیریت احساسات کودکان است. خلق و خوی متفاوت کودک می تواند بر سلامت روحی و جسمی کودک تاثیر بگذارد و خطر اختلالات بعدی را ایجاد کند. مزاج در روانشناسی به حالات شخصیتی انسان مانند درونگرایی و برونگرایی اطلاق می شود. محققان قبلاً مزاج را به سه دسته کلی تقسیم کرده اند:
نشاط (SUR) منعکس کننده تأثیرات مثبتی مانند لبخند زدن و خندیدن، نزدیک بودن، فعالیت و اشتیاق است.
تحریک پذیری منفی (NE) نشان دهنده اضطراب عمومی است، از جمله موقعیت هایی که ترس، خشم، غم و ناراحتی را برمی انگیزند.
کنترل تلاشگر (EC) شامل مهارت های نظارت مبتنی بر توجه و لذت بردن از فعالیت های آرام است.
هر یک از عوامل فوق به طور مستقل پیامدهای رفتاری، پیشرفت و بین فردی مانند مشکلات رفتاری، شایستگی اجتماعی و عملکرد تحصیلی را پیش بینی می کنند.
یک گروه بین المللی از محققان از 841 والدین کودکان از 14 فرهنگ (بلژیک، برزیل، شیلی، چین، فنلاند، ایتالیا، مکزیک، هلند، رومانی، روسیه، اسپانیا، کره جنوبی، ترکیه و ایالات متحده) خواستند تا پرسشنامه رفتار کودکی و پرسشنامه فعالیت. روزانه پر کنید. از آنها خواسته شد تا در مورد خلق و خوی کودک نوپا (بین 17 تا 40 ماه، 52 درصد مرد) و تکنیک هایی که برای خواباندن کودک استفاده می کردند، گزارش دهند.
فام گفت: با استفاده از مدل‌های رگرسیون خطی چندسطحی و روش‌های گروه‌محور، نقش واریانس بین و درون فرهنگی را در شیوه‌های حمایت از خواب در رابطه با خلق و خوی ارزیابی کردیم.
محققان دریافته‌اند که تفاوت در نحوه به خواب رفتن کودکان بین فرهنگ‌ها با ویژگی‌های خلقی متفاوت کودکان مرتبط است.
فام افزود: “نتایج مطالعه ما نشان می دهد که تکنیک های خواب والدین به طور قابل توجهی با ویژگی های خلقی فرزندان آنها در فرهنگ ها مرتبط است و به طور بالقوه بر رشد آنها تأثیر می گذارد.” به عنوان مثال، کشورهایی که بیشتر بر استراتژی‌های غیرفعال تکیه می‌کردند، کودکان نوپا با نمرات جامعه پذیری بالاتر (شادی بالاتر) داشتند. از سوی دیگر، خلق و خوی بدخلق یا مضطرب (برانگیختگی منفی بیشتر) به طور قابل توجهی با تکنیک های خواب فعال مرتبط بود.
والدین در ایالات متحده، فنلاند و هلند در استفاده از تکنیک های غیرفعال در صدر فهرست قرار دارند و کره جنوبی، ترکیه و چین در استفاده از تکنیک های غیرفعال در انتهای لیست قرار دارند. در مقابل، محققان دریافتند که والدین در رومانی، اسپانیا و شیلی برای استفاده از تکنیک‌های فعال در صدر فهرست قرار دارند، در حالی که ترکیه، ایتالیا و بلژیک در انتهای فهرست برای استفاده از تکنیک‌های فعال قرار دارند.
فام در پایان خاطرنشان کرد: نتایج مطالعه ما اهمیت بهبود کیفیت خواب را نشان می‌دهد و می‌توان دریافت که روش‌های خواباندن کودکان توسط والدین می‌تواند منجر به تدوین راهکارهایی برای کاهش خطر ابتلا به کودکان در آینده شود.