زولبیا خانگی یک شیرینی محبوب ایرانی است که از خمیری نازک و ترد تهیه می‌شود و در شربت غلیظ شکر غوطه‌ور می‌شود. این شیرینی به طور سنتی در ماه رمضان، به ویژه در سفره افطار، سرو می‌شود.
مواد لازم:
* آرد قنادی: ۱ لیوان
* نشاسته گندم: ۲ قاشق غذاخوری (اصلا نشاسته ذرت جایگزین نشه)
* روغن جامد هم دمای محیط: ۱ قاشق غذاخوری (اگر ندارین کره بزنین)
* زعفران غلیظ (یا رنگ)
* گلاب: دو سه قاشق
* ماست پرچرب (بهتره باشه): ۲ قاشق غذاخوری
* مایه خمیر: ۱ قاشق مرباخوری
* آب ولرم: سه چهارم لیوان (تقریبیه، بستگی به آبخور آردتون داره)
طرز تهیه:
1. مایه خمیر رو با کمی آب ولرم و شکر فعال کنید.
2. آرد، نشاسته، روغن جامد، زعفران، گلاب، ماست و مایه خمیر رو توی یه کاسه بزرگ بریزید و خوب مخلوط کنید.
3. آب ولرم رو کم کم اضافه کنید و هم بزنید تا یه مایه صاف و یکدست به دست بیاد. (حالت ماست سفت باید باشه. هر چی بیشتر هم بزنین، رقیق‌تر میشه. همون اول آب بیشتر از این مقدار نریزین.)
4. روی کاسه رو با سلفون بپوشونید و به مدت ۱ ساعت توی دمای محیط استراحت بدید.
5. یه قابلمه کوچک رو تا نصف از روغن پر کنید و روی حرارت ملایم قرار بدید تا داغ بشه.
6. مایه زولبیا رو توی قیف بریزید و با یه حرکت دورانی، زولبیا رو توی روغن داغ بریزید.
7. زولبیاها رو بعد از چند ثانیه از توی روغن خارج کنید و توی شربت (آموزش شربت توی پست قبلی هست) بغلتونید.
8. زولبیاها رو روی یه توری فلزی یا دستمال کاغذی قرار بدید تا خنک بشن.
نکات:
* مایه خمیر باید سالم باشه.
* روغن باید در حدی باشه که زولبیاها توی اون شناور باشن.
* اگر زیاد زولبیا نمی‌خواید، نصف مواد رو درست کنید.
* حتماً از رینگ استفاده کنید یا مثل من قابلمه کوچک باشه که مثل رینگ عمل کنه.
* غلظت شربت خیلی مهمه. نباید غلیظ باشه چون به خورد زولبیاها نمی‌ره. رقیق هم باشه، زولبیاها سریع نرم میشن.
* تا گرم هستن رو هم نچینین.
* در حد چند ثانیه بیشتر توی شربت نباشن چون زیادی شیرین میشن.
نوش جان!