مسعود پزشکیان در اولین مصاحبه تلویزیونی در مقام ریاست جمهوری نیز بر همان مدار، رفتار و گفتار پیشه کرد. نه وعده داد نه شعار، نه گفت که بهمان می کند نه کاری کارستان، نه جملات پرطمطراق گفت نه پروتکل مدار، اتفاقا در جای جای گفت و گو با خبرنگاران صدا و سیما بر خلاف انتظارات و قواعد دیپلماتیک پاسخ داد و اصرار داشت همانی باشد که بود و این یعنی من همان عنصر کیمیایی و منحصر به فرد خودم را دارم و پیش و پس از قدرت تغییری نکرده ام و با شما مردم صادق هستم.
گفتگوی تلویزیونی شنبه شب مسعود پزشکیان اولین حضور او در پخش زنده صدا و سیما و ارتباط مستقیم با مخاطبان نبود، همین دو، سه ماه پیش او از همین پنجره و دریچه بارها خود را به افکار عمومی عرضه و توانست گوی سبقت را از رقبا ربوده و نهمین رئیس جمهوری تاریخ ایران نام بگیرد؛ اما این اولین مصاحبه رئیس دولت چهاردهم در مقام و منصب تازه با عموم ملت ایران بود و از آنجا که بر خلاف روسای جمهوری پیشین او نه در مقام منتخب و نه رئیس دولت مستقر بروز و ظهور رسانه ای عمومی نداشت، توجهات مضاعفی نسبت به این گفتگوی زنده جلب شده و آن را در کانون و زیر ذره بین رسانه های داخلی و خارجی و شبکه های اجتماعی قرار داد.
شاید بسیاری از اهالی سیاست و رسانه، مسعود پزشکیان را در قامت یک سخنور قهار و سیاستمدار کیاس نمی دانند و مدل ارتباطات اجتماعی او را در تراز برخی روسای جمهوری قبلی ارزیابی نمی کنند و چنین مدل گفتاری و برون نمایی رسانه ای را در قواره و پرنسیپ یک رئیس دولت نمی پندارند و قائل به این هستند که این نقطه ضعف پزشکیان در مقام ریاست جمهوری است!
آنان با پیش فرض های نهادینه شده خود به چنین قیاس و استنتاجی می پردازند در حالیکه باید گفت این تفاوت و تمایز نه نقطه ضعف که رمز تفوق و برتری او در رقابت با نامزدهای ریاست جمهوری و علت العلل برکشیدن او از صندلی بهارستان به راس هرم اجرایی در پاستور بود و حالا نیز می تواند برگ برنده او در تعاملات با توده های عام و فراگیر مردم باشد.
به طور معمول سیاستمداران منتخب بعد از قله زنی در موسم و موعد انتخابات و در اوج بروز و ظهور تبلیغاتی، به هنگامه ای که با زمین سفت و سخت واقعیت و سیاست ورزی با ممکنات و مقدورات مواجه می شوند و مجبور به تصمیمات سخت می شوند، با فاصله گیری از فضای فانتزی و تبلیغاتی، در شیب نزولی محبوبیت قرار می گیرند اما می توان ادعا کرد که پزشکیان متفاوت در گفتار و شعار اینجا هم مسیری متفاوت را پیموده و دستاورد دیگرگونه ای در حال رقم زدن است.
برای درک درست موضوع باید رجعتی داشته باشیم به فضای تبلیغات انتخاباتی، جایی که دکتر مسعود پزشکیانِ نامزد انتخابات ریاست جمهوری دوره چهاردهم بر خلاف رقبا نه تنها شعارهای معیشتی و عوام پسندانه نداد که حتی حاضر نشد برای جذب و جلب رای دهندگان به وعده درمانی حداقلی متوسل شود و حتی بگویید که برنامه خاص و یک دستورالعمل تازه برای تغییر وضعیت دارد، او به جای آن در هر فرصت و موقعیتی تاکید می کرد که برنامه ندارد، وعده ای نمی دهد که نتواند عمل کند، سر تهییج و تقابل با ساختار ندارد اما در کنار مردم است، برای بهبود وضعیت تلاش می کند و مختصر و مفید شق القمر نخواهد کرد، او حتی برغم حساسیت ها بواسطه برخی عملکردهای ناصواب پیرامون شعائر و نمادهای دینی و مذهبی، مدام به نهج البلاغه رجوع کرده و بنیان کلام خود را بر آن استوار می کرد.
حال سوال اینجاست که چه شد و چگونه شد که این رویکرد متفاوت و ناهمگون با رسم زمانه، مقبول افتاد و در برابر همه صحنه آرایی های دیگران، دل مردمان ربود و او را بر مسند ریاست جمهوری قرار داد؟! پاسخ خیلی ساده و صریح و شفاف است. صداقت او، مردی که نه در کلام و گفتار حتی در رفتارورزی روزمره و مدل راه رفتن و پوشش، مثل مردمان کوچه و بازار بود و مردم این تفاوت را دال بر صداقت و قرابت و هم‌جنسی با خود گرفتند و بدو میل و تمایل یافتند.
عطف به همین عقبه او در اولین مصاحبه تلویزیونی در مقام ریاست جمهوری نیز بر همان مدار، رفتار و گفتار پیشه کرد. نه وعده داد نه شعار، نه گفت که بهمان می کند نه کاری کارستان، نه جملات پرطمطراق گفت نه پروتکل مدار، اتفاقا در جای جای گفت و گو با خبرنگاران صدا و سیما بر خلاف انتظارات و قواعد دیپلماتیک پاسخ داد و اصرار داشت همانی باشد که بود و این یعنی من همان عنصر کیمیایی و منحصر به فرد خودم را دارم و پیش و پس از قدرت تغییری نکرده ام و با شما مردم صادق هستم.
این بود که اولین مصاحبه او در مقام ریاست جمهوری توامان با بازخوردهای مثبت و واکنش های همدلانه عمومی بود. البته این نکته را نیز باید گوشزد کرد که در عین حال او در چند جای این گفت و گو نشان داد که سوار بر کار است و بی اطلاع از مشکلات و یا بی راه حل برای معضلات نیست، آنجایی که در لفافه به ماجرای اسب زین شده کنایه زد و از فقدان نقدینگی برای تامین بدهی دولت گذشته گفت یا جایی که با اشاره به تکلیف رشد 8 درصدی در برنامه هفتم گفت که تحقق آن نیازمند جذب سرمایه گذاری خارجی 100 تا 150 میلیارد دلاری است و بدون تعامل با جهان پیرامونی چنین چیزی ممکن و میسر نیست.
به هر تقدیر پزشکیان نشان داد که در عین تفاوت در گفتار و رفتار با اسلاف پیشین، خودش در پیش و پس از قدرت تفاوتی نکرده و همان سیاستمدار صادقی است که توانست با صداقتش جاذبه ایجاد کند و قصد ندارد که این برگ برنده را به ثمن بخس از کف دهد.