اولین کسی که نوروز را جشن گرفت چه کسی بود؟

یکی از این عیدها: عید فصاح [بروزن‌سفر] یا “عید پاک” [بروزن علم] این جشن توسط یهودیان برگزار می شود و اساساً یک جشن کشاورزی و فصلی است که قدمت آن به زمان خروج یهودیان از مصر و اخراج آنها توسط فرعون مرنپاتا باز می گردد.

از آنجا که دین مسیح آمد و بسیاری از یهودیان به آن آمدند، مسیحیان که قبلاً یهودی بودند این عید را برگزار کردند و آن را به یاد رستاخیز مسیح – پس از بر تخت نشستن او – تبدیل کردند. چرا که از نظر آنها حلق آویز شدن «مسیح» در شب عید فطر اتفاق افتاده است.

همانطور که مسیحیت در سراسر اروپا گسترش یافت، جشن های بت پرستی و فصلی نیز که برخی از آنها در اوایل بهار برگزار می شد، افزایش یافت. او سپس تعطیلات بهار را حفظ کرد، اما خلق و خوی مسیحی و مذهب را در آن اعمال کرد و نام یهودی را همان طور که بود باقی گذاشت. نام «فصاح» را به صورت زیر می بینیم:

به لاتین: Pascha، Pascua در ایتالیا، Pascua در اسپانیا، Pasques در فرانسه و Pasc در هلند.

در حالی که برخی از کشورهای اروپایی نام بت پرستی سابق را – مطابق با مسیحیت مدرن – حفظ کردند، آن را جشن گرفتند، انگلیس آن را عید پاک و آلمان اوسترن نامیدند.

ریشه این کلمه استرون و نام «خدای سحر» است که در اولین روزهای بهار جشن گرفته می شد.

داستان ها و افسانه های زیادی در مورد این عید وجود دارد که خواندن و مطالعه آنها به این صورت معروف است: ریشه آنها از بت پرستی است و وارد مسیحیت شدند. جشن «پیمان نیل» یادگاری از آیین مصر باستان است.

زمانی که اسلام وارد کشور ایران شد، از اعیاد باستان، عید نوروز را جشن می گرفتند. سال ایرانی از اولین روز بهار (31 اسفند) آغاز می شود که مزارع و صحراها با پوششی از سبزه های زیبا و گل های رنگارنگ آراسته می شوند. تاریخچه این جشن در این جشن باستانی است. یعنی از آغاز تشکیل گروه انسانی تا ایران، شاهان هخامنشی و ساسانی تا گشایش اسلامی آن را با مردم جشن می گرفتند. تاریخ چگونگی پیدایش و تغییر آن را ثبت نکرده است، اما افسانه های ایران باستان که در اوستا به دست ما رسیده و از فردوسی در شاهنامه گرفته شده است، نشان می دهد که جمشید شاه اولین کسی بود که این جشن را جشن گرفت. برخی از مورخان که به طور قطع نمی دانند، معتقدند جمشید همان پادشاه افسانه ای – سلیمان داوود – است که هفتصد سال حکومت کرد و توسط مردم و غول ها و درندگان و پرندگان سر بریده شد و گفتند که او ابزار بود. او به جنگ و کشاورزی و ریسندگی می پرداخت و از طرفداران شکارچیان و حیوانات وحشی بود و ایرانیان از زمان او این عید را جشن می گرفتند! اولین انگیزه این عید این است که «جمشید شاه» به شهر کوچ کرد، روزی می خواست به آذربایجان برود. بر تخت طلایی نشست و قومش آن را به گردن انداختند و چون از تخت فرود آمد خورشید بر شاه و تخت او تابید و مردم او را درخشنده و شادی دیدند و خود را در آن روز ساختند، او یک جشن بزرگ را انتخاب کرد.