به نام او هر چه بخواهد همان می شود
بخشی از آنچه در شماره صد و هزارم منتشر شد روزنامه نوشتم باید 2000 بنویسم. عدد و در 3000، 4000 و هزاران بعدی تکرار می کنم.
در صدمین شماره روزنامه نوشتم که انتشار صدمین شماره روزنامه اتفاق مهم است؟
در شماره 1000 نوشتم که در دنیای امروز، انتشار هزارمین شماره روزنامه ها «حادثه» است؟
در صدمین شماره «حادثه» توضیح دادم که «پیتر بروک» نمایشنامه نویس معروف در یکی از تئاترهایش، پروانه ها را می سوزاند. یکی از تماشاگران به او گفت: نباید پروانه را بسوزانی. این ظالمانه است. بروک پاسخ داد: پروانه مصنوعی است. بیننده گفت: پس فردا شب از مصنوعی بودن پروانه روی صحنه خبر خواهم داد. بروک گفت: در این صورت، من یک پروانه طبیعی را می سوزانم.
«اتفاق» یعنی وقتی فیلم سینما سینما تمام شد، فیلم جدیدی وارد ذهن تماشاگر می شود.
«اتفاق» یعنی زمانی که در تئاتر پرده می افتد، نمایش جدیدی در ذهن بینندگان شروع به پخش می کند.
«رویداد» یعنی وقتی رمان تمام می شود، داستان جدید در ذهن خواننده زنده می شود.
«تصادفی» یعنی وقتی یادداشت‌ها و مقاله‌ها را می‌خوانم، خواننده تغییری در من ایجاد می‌کند که نمی‌توانم موضوع را نادیده بگیرم و سؤالات جدیدی در ذهنم ایجاد می‌شود.
بدون شک با این همه مشکلات اجتماعی و اقتصادی باید بپذیریم و تورم من گران و کمبود کاغذ و عدم مطالعه مردم و رشد دنیای مجازی و دوری جوانان از رسانه های مکتوب و رسمی و فشار سازمان های بالادستی و فرهنگ های توطئه و توهم و هزار مشکل دیگر در انتشار روزنامه و مجله. و کتاب، انتشار صدمین و هزارمین شماره یک روزنامه یا مجله، می تواند «رویداد» برای جامعه ای مثل جامعه ما مهم باشد.
در کشوری که بیش از صد سال از چاپش می گذرد و هنوز بعد از چندین شماره از «سرزا» چاپ نشده است، اعداد 10، 100، 1000 و 2000 قطعا می توانند اعدادی ماندگار باشند که حداقل باید به آنها احترام بگذارم. دوستان.
این صفرهای بی ارزش وقتی در کنار شماره یک یا دو قرار می گیرند، تصویری از مردانگی یا زنانگی نویسنده ای است که بدون درآمد چند تریلیون و با دستمزدهای کم، استقامت و عشق به این کشور را ماهرانه انجام می دهد.
خروج 2000. تعدد روزنامه های تخصصی «حادثه» بزرگی است که نشان از مقاومت و عشق دارد که ردپای یک «حادثه» مهم در آن دیده می شود. پروانه می سوزد؛ جنون به وجود آمد؛ فرهادی کوه بزرگی را برید. سیاوشی آتش روشن کرد و آن قهرمانان و قربانیان توسط مقاماتی که قرار بود آنها را ببینند، دیده نشدند. سازمان های مسئول و نمایندگان مجلس مدت ها ندیدند و از ارسال پیام خشک و خالی خودداری کردند.
همانطور که قبلا نوشتم، من نشریاتی را که بین 1 تا 10 راکد هستند، “مرگ یک کودک” می نامم.
مجلات در حال مرگ را بین 10 تا 100 شماره برای نوجوانان می دانم که در هوا به آنها «مرگ نوجوان» می گویند.
مجلات نشریاتی هستند که از سنین پایین شروع می شوند و تجربه انتشار بین 100 تا 1000 شماره را خواهند داشت. این گروه به لحظات شگفت انگیزی دست می یابد. آنها در جوانی به بزرگانی با تجربه تبدیل می شوند که شور جوانی را با تفکر دقیق ترکیب می کنند. اگر بمیرند به آنها می گویم “کوچک”.
چهار روزنامه نگار بسیار خوش شانس هستند که از پل ساراتوف عبور کرده و به میانسالی رسیده اند. آنان مردان و زنان شجاعی هستند که دوران کودکی، نوجوانی و جوانی را به سلامت طی کرده و با علم و عملی غنی در عرصه دشوار چاپ، تعداد خود را از 1000 تا 10000 منتشر کرده اند. توقف آنها «مرگ میانسالی» خردمندان است.
کسانی که این خوشبختی را پیدا می کنند پنج رقمی می شوند و پیری را تجربه می کنند، در هر کشوری که هستند باید باور کنیم که یک “حادثه تاریخی” اتفاق افتاده است. باید اسکار مقاومت، ایثار و استقامت را دریافت کنید.
به خاطر ندارم که در تاریخ مطبوعات ایران و جهان چندین نسخه پنج رقمی وجود داشته باشد، اما می دانم که در دنیا نشریاتی هستند که انتشارشان را یک قرن جشن می گیرند و ما مطبوعات در لذت انتشار سهیم هستیم. 1000 و 2000 ما. اعداد با شما خوانندگان عزیز سپاسگزاریم خدایی را که ما را برای گذر مرگ آماده کرد و فکر تنهایی را از ذهنمان دور کرد.
به یاد داشته باشید که ما در زمانی زندگی می کنیم که تولید کلمه در روز میلیاردها دلار ارزش دارد. وسعت دانش، اخبار و انتشار اطلاعات از طریق اینترنت و رایانه و سیاراینستاگرام، تلگرام، یوتیوب، توییتر، واتس اپ و ده ها اپلیکیشن دیگر مرزهای ذهنی را درنوردیدند و به اعداد باورنکردنی فرامرزی رسیدند و به راحتی در دسترس همگان قرار گرفتند و دانش در مسیری دیگر است. و دانشمندان می گویند که این تازه آغاز راه جدیدی است و باید منتظر صبح دولت او باشیم.
در چنین شرایطی از انتشار روزنامه ای از سال 2000 بسیار خرسندیم و می خواهیم بتوانیم نقش کوچک یا بزرگی در رشد دانش داشته باشیم و به مسئولیت خود افتخار کنیم.