ایسنا / اصفهان معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان گفت: در سال 1996 چالش اصلی سیستم بهداشتی و درمانی استان این بود که تعداد تخت های بیمارستانی متناسب با جمعیت و استانداردهای برخی از شهرهای ایران و خاورمیانه نیست. 13000 تختخواب.
بهروز کلیداری در سخنرانی درباره تغییر در سیستم تحویل مراقبت های بهداشتی (بخش پزشکی) ، که بعد از ظهر امروز (سه شنبه ، 13 تیر) در حاشیه اولین کنگره استان اصفهان و توسعه ملی ، چالش ها و فرصت ها برگزار شد پیش از این ، با استناد به “بحثهای زیادی در مورد اینکه سیستم بهداشتی ما چگونه است و چگونه است ، وجود دارد ، اما تجربه قبلی نشان می دهد که ما می توانیم تغییراتی ایجاد کنیم تا سیستم بهداشتی را به یک سیستم ارائه خدمات با کیفیت تبدیل کنیم” ،
وی با بیان اینکه آنچه در سال های اخیر در حوزه سلامت همه ما را تحت تأثیر قرار داده این است که منابع کافی برای تعریف مجدد ساختارهای مختلف در حوزه بهداشت را نداریم ، افزود: در سال 1992 طرحی به نام طرح تحول سلامت مهمترین ویژگی این بود که برای اولین بار موفق به ایجاد جهش قابل توجهی در سهم سرانه بهداشت از تولید ناخالص داخلی در کشور شد و سهم سرانه بهداشت در تولید ناخالص داخلی به حدود 7 درصد رسید ، اما برای بسیاری دلایل خارج امروزه جای بحث است که در طی دوره چهار ساله اجرای این طرح ، خلا gapهایی وجود داشت که اندازه گیری نشده بود و در سال 1996 ما در زمینه بهداشت و درمان در کشور با عوارض بیشتری روبرو بودیم.
موتور اصلی موبایل برای ایجاد ثبات و بهبود سیستم بهداشتی
معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با بیان اینکه این شکاف ها نباید باعث شود ما متغیر مهم سهم سلامت از تولید ناخالص داخلی را نادیده بگیریم ، گفت: موتور اصلی برای ایجاد ثبات و بهبود سیستم بهداشتی افزایش است سهم سلامت سرانه تولید ناخالص داخلی ، به طوری که در برخی از کشورهای پیشرفته این سهم بین 15 تا 20 درصد است و یک بازار بزرگ مبادله مالی در این سیستم می تواند با قوانینی که بر آن حاکم است ، اقدامات و واکنش ها را به خدمات با کیفیت تبدیل کند.
وی گفت: سهم فعلی سرانه مراقبت های بهداشتی از تولید ناخالص داخلی کشورمان بین 8 تا 9 درصد است و ما با کشورهای اول جهان فاصله زیادی داریم. “این متغیر اصلی است و اگر ما نتوانیم این سهم را هر چقدر تلاش کنیم افزایش دهیم.” ما با روش های روزمره روبرو هستیم که هر روز باید مشکلات روزمره را حل کنیم و هرگز به فکر ارائه خدمات بهتر نیستیم.
کلیدری یادآور شد: در سال 1996 ، چالش اصلی سیستم بهداشتی در استان اصفهان این بود که تعداد تخت های بیمارستانی متناسب با جمعیت و استاندارد برخی از شهرهای ایران و خاورمیانه نیست ، در حالی که ما یک استان محسوب می شدیم ، اما تعداد تخت های بیمارستانی در استان 6300 تخت بود. بر این اساس ، ما یک برنامه درمانی کوتاه مدت در استان برای افزایش تعداد تخت های بیمارستانی تدوین کرده ایم.
وی توضیح داد که وزارت بهداشت طرحی را تهیه كرده و آن را تحت عنوان چشم انداز 1404 به دانشگاه های علوم پزشكی ابلاغ كرده است: “بر اساس این سند در بالای زنجیره ، ما نقشه راهی برای درمان استان و هدف این بود که تخت های بیمارستانی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به 13000 تا 14000 تخت افزایش یابد. تلاش ها انجام می شود و مجوزهای بخش های مختلف در حال تسهیل است و تاکنون به 13000 مجوز بیمارستان رسیده ایم.
معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ادامه داد: در زمینه درمان ، ما همیشه با چالش تهیه سند روبرو هستیم و این یکی از فنی ترین اسنادی است که برای ارائه بستر مناسب داریم برای خدمات ، اما متغیرهایی وجود دارد که به شدت بر این سند تأثیر می گذارد. “این چالش برانگیز است ، بنابراین از عوامل اجتماعی گرفته تا عوامل دولتی و سیاسی ، به شدت بر سیستم تأثیر می گذارد.
توسعه بیمارستان با 5٪ اشتغال
وی با اشاره به اینکه در بسیاری از قسمت ها خدمات پزشکی توسعه داده ایم ، اگرچه با نیازهای منطقه همخوانی ندارد ، افزود: بیمارستانی را احداث و تجهیز کردیم که در بهترین شرایط 5٪ اشغال تخت ندارد و منطقه توسعه ماهانه 400 تا 500 میلیون تومان یارانه باید به این بیمارستان تزریق شود. به نظر می رسد توسعه اتفاق افتاده است ، اما نتیجه خدمات رضایت بخش نیست.
یک س keyال اساسی این است که چرا باید اجازه دهیم از متغیرها برای یک حوزه خاص داده شده استفاده شود و تصمیم گیری شود؟ وی گفت: در برخی از کشورهای پیشرفته بیمارستان سطح سوم حدود 300 کیلومتر از سطح اول فاصله دارد و در این سیستم ساختارهای دیگر با توجه به نیاز تعریف می شود اما در استان ما گاهی اوقات دو بیمارستان با فاصله پنج کیلومتر تحمل نمی شود . در صورت عدم رسیدگی به این چالش ، منابع زیادی هدر می رود و رضایت لازم در بین شهروندان حاصل نمی شود.
وی نیروی کار را دومین متغیری دانست که در زمینه درمان و بهداشت در کشور وجود دارد و توضیح داد: در سال 1996 ، با شهرهای مختلفی در حومه شهر که نیروی انسانی می خواستند در بیمارستان ها ملاقات کردم و سردرگمی وجود داشت که این وضعیت باید ساماندهی شود . بیمارستان های استان در چهار نوع تعریف شده و نیروی کار مربوطه مشخص شد که نیازی به فوق تخصصی در نقشه راه بیمارستان نیست و یک بیمارستان در وزارت بهداشت ارائه شد تا بتوانیم کادر متخصص در استان استخدام کنیم.
کلایدر با اشاره به اینکه تولید این نیروی کار به تدریج در برخی از زمینه های اصلی مختل شده است ، توضیح داد: “بعلاوه ، انگیزه کمبودی وجود داشت زیرا زمینه پشتیبانی از نیروی کار ماهر هرگز پایدار نبود و انگیزه بسیاری از کارگران ایجاد شده بود.” بیمارستانها ما نیروهای زیادی را تحت فشار قرار می دهیم تا قوانین خدمات را رعایت کنند و در نتیجه نیروها گروه ما را ترک می کنند.
یک راه حل برای غلبه بر چالش ها
وی با بیان اینکه در کشور و استان هرگز سیستم حسابرسی واحدی نداشته ایم و این موضوع متناسب با منافع افراد در حال تغییر است ، گفت: از آنجا که آماده سازی زیرساخت ها متناسب با نیازها نبود ، منابع شهر اصفهان در زمینه نیازهای القایی ، مشکلی که در دهات و کشور با آن روبرو هستیم ، اما آنچه در این زمینه مهم است این است که بتوانیم یک نقشه راه کاملاً ثابت ایجاد کرده و انگیزه نیروی کار را ایجاد کرده و بر ناآرامی ها غلبه کنیم ، و سیستم حسابرسی واحد روستایی ، در این صورت می توانیم بر چالش های موجود غلبه کنیم.
به گزارش ایسنا ، معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با بیان اینکه تغییر کار دشواری است و به راحتی امکان پذیر نیست ، گفت: آنچه به ما کمک می کند فرار از یک سیستم متمرکز در کشور و تمرکز بر مدیریت درمان است. از انتقال وزارت بهداشت به دانشگاه های علوم پزشکی و انتقال به یک سیستم متمرکز ، یعنی نه به این دلیل که نیروهای و زیرساخت های ما بتوانند از چارچوب حسابرسی تعریف شده فرار کنند ، بلکه برای تعریف یک سیستم غیرمتمرکز در کشور و یک سیستم متمرکز در استان ها . در این حالت ، می توانیم اتفاقات خوبی را در زمینه درمان ببینیم.
انتهای پیام