به گزارش سلام نو، مسیح مهاجری در سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: مسئولان همیشه در حوادثی که باعث تعجب آنها می شود به دنبال معلول هستند و بیشترین کاری که انجام می دهند – اگر واقعاً تمام شود – مبارزه با آنهاست. . . همون دروغه .
این روش هیچ گاه علت اصلی این حوادث را که عامل این عوارض است از بین نمی برد. دستورات صادره برای نظارت بر مرگ این دختر 22 ساله کُرد با هدف روشن شدن ماهیت حادثه و علت مرگ وی است. این اقدام نیز ضروری است اما اجرای آن ریشه چنین حوادثی را نمی خشکاند.
این روزها با توجه به اینکه ممکن است یکی دو مامور گشت ارشاد اشتباه کرده باشند، عده ای نیروی انتظامی و تمام تلاش و خدمت این نیرو و همه فداکاری ها و جانفشانی های این گروه را برای حفظ امنیت کشور زیر سوال می برند. و مبارزه با شر و خائنان فراموش می شود. شکی نیست که یک یا چند نفر که در گشت زنی اشتباه کرده اند باید مجازات شوند اما نباید کل نیروی انتظامی را مقصر این اشتباهات دانست.
گوش دادن به پلیس به معنای برخورد با یک فرد معلول و فراموش کردن دلیل است
اگر پزشک اشتباه کند، نمی توان جامعه پزشکی را اشتباه دانست. مهمتر از آن، در چنین حوادثی، بازجویی از پلیس نیز نوعی برخورد با معلولیت و فراموش کردن علت است. با این روش نه تنها هرگز به نتیجه مطلوب یعنی خشکاندن ریشه برخوردهای غیرمنطقی و غیرانسانی با پدیده هایی مانند حجاب و حجاب نمی رسیم، بلکه دامنه این گونه مشکلات بیشتر می شود.
در اینکه امر به معروف و نهی از منکر یک تکلیف شرعی است که در صورت وجود شرایط باید انجام شود شکی نیست، اما سوال اساسی این است که آیا شرایط لازم را فراهم کرده ایم؟ وقتی شرایط امر به معروف و نهی از منکر فراهم نباشد مبارزه با منکر اعم از حیا و برهنگی و عوارض ناشی از آن مبارزه با معلولی است که هرگز زنده نمی ماند. . .
اگر در همه زمینه ها قانون را رعایت کنید، عدالت را در زمینه های اقتصادی، قضایی، اجتماعی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اخلاقی اجرا کنید، مردم را از فقر، بیکاری و محدودیت های زندگی نجات دهید و با مردم صادق باشید، بدون تضاد، بدون دخالت. . و رفتار شما نباید احساس شود، در چنین شرایطی مطمئن باشید که مردم به شما اعتماد خواهند کرد، آنها نه تنها بر اساس قانون، بلکه بر اساس خواسته های معقول و منطقی شما عمل خواهند کرد و به قوانین قانون پایبند خواهند بود. شما می توانید با جان و دل به درجات بالاتر از این برسید، یعنی بدون دخالت شما، اگر مردم متوجه شوند که فردی قانون یا احکام شرعی را رعایت نمی کند، با او برخورد می کنند و از گسترش آن جلوگیری می کنند. این به معنای مبارزه با عوامل اقدامات غیرقانونی در جامعه است.
اما اگر دست از مبارزه بردارید و به سراغ معلولان بروید و آن را به پلیس بسپارید، نه تنها این نیرو نمی تواند با آن مقابله کند، بلکه اگر ارتش، سپاه و بسیجیان را وارد صحنه کنید. و با کمک ارتش کشورهای همسایه نمی توانید مردم را مجبور به رعایت قوانین و تصمیمات شرعی کنید.
نتیجه این نیست که از اجرای قانون و امر به معروف و نهی از منکر دست بردارید، بلکه ابتدا نگاه خود را نسبت به مردم و نوع حکومت تغییر دهید و سپس از مردم بخواهید که قانون و احکام دین را رعایت کنند. مردم طبیعتا قانون و شریعت و اخلاق می خواهند و جامعه سالم را دوست دارند. اگر حاکمانی داشته باشند که مقید به عدالت باشند، خودشان در امر به معروف و نهی از منکر ایستادگی می کنند و به همین دلیل است که قرآن کریم این وظیفه بسیار مهم را بر عهده مردم گذاشته است. : المنکر…»