معرفی درخت ویستریا
ویستریا یا پیچ گلیسین بومی ژاپن و گیاهی بالارونده به طول ۴ متر یا بیشتر با برگهای شانهای با ۱۳ الی ۱۹ برگچه و گلهای معطر به رنگ آبی متمایل به بنفش و ارغوانی متمایل به آبی است. گلها در خوشههایی به طول ۱۳ الی ۲۵ سانتی متر همزمان با برگها در بهار ظاهر شده و در خوشه از سمت نوک آن باز میشود. ساقههای گیاه در جهت عقربههای ساعت به دور تکیه گاه میپیچند.
گل های آن سفید، بنفش، آبی به طول 15 تا 20 سانتی متر هستند که در بهار نمایان می شوند و معمولا در اواسط ماه فروردین به اوج خود می رسند. گل ها قبل از گسترش شاخ و برگ در هر خوشه همزمان باز می شوند و عطری شبیه به انگور دارند.
این گیاه در سال 1816 از چین به اروپا و شمال امریکا آورده شده است و به عنوان یکی از محبوب ترین درختان زینتی باغ و خانه های غرب تبدیل شده و از پرکاربردترین درختان در فضای سبز به شمار می رود. در برخی از مناطق شرقی ایالات متحده ، ویستریا به عنوان گونه مهاجم معرفی شده است.
گیاه شناسی ویستریا
این جنس دارای حدود ۶ گونه گیاه پیچنده، بومی آسیای شرقی و آمریکای شمالی است. زیباترین گیاه در بین گیاهان بالارونده است. خوشههای آویزان و طویل، گل بسته به گونه و واریته به رنگ سفید، صورتی، آبی و یاسی میباشند و در اواخر بهار و اوایل تابستان همزمان و یا پیش از باز شدن برگها روی گیاه ظاهر میشوند. برگهای شانهای آن نیز جزای بوده و در پاییز به زرد طلایی تغییر رنگ میدهند که به زیبایی آن میافزاید. ساقههای آن زمانیکه به دور یک درخت به عنوان تکیه گاه میپیچند به مرور زمان قوی شده و گاهی مانع از رشد درخت میگردد و تنه آن را از شکل عادی خارج میکند.
ویستریا درختچه ای مقاوم، خزان دار با طول عمر زیاد ، بالا رونده چوبی ، سریع الرشد (در شرایط محیطی مناسب سالی 3 متر رشد می کند.) برگ های آن متناوب و به فرم مرکب شانه ای فردهستند. دو گونه مهم آن به شرح زیر است:
ویستریا ژاپنی:
بومی ژاپن و گیاهی بالارونده به طول ۴ متر یا بیشتر با برگهای شانهای با ۱۳ الی ۱۹ برگچه و گلهای معطر به رنگ آبی متمایل به بنفش و ارغوانی متمایل به آبی است. گلها در خوشههایی به طول ۱۳ الی ۲۵ سانتی متر همزمان با برگها در بهار ظاهر شده و در خوشه از سمت نوک آن باز میشود. ساقههای گیاه در جهت عقربههای ساعت به دور تکیه گاه میپیچند.
ویستریا چینی:
بومی چین است و شاید رایجترین گلایسین است؛ و یکی از بهترین گیاهان بالارونده است که طول آن به ۱۸ الی ۳۰ متر میرسد. برگها حاوی ۹ الی ۱۳ برگچه بیضوی تا بیضوی متمایل به مستطیلی است. گلهای یاسی تیره یا ارغوانی روشن و معطر به طول ۵/۲ سانتیمتر، پیش از ظهور برگها در بهار ظاهر میشوند. این گلها در خوشههایی به طول ۳۰-۲۰ سانتی متر یا بیشتر تشکیل و به طور همزمان باز میشوند و نهایت به تشکیل غلاف بذر نرم و مخملی میانجامد.
نیازهای اکولوژیک ویستریا
نور:
پیچ گلیسین گیاهی است که تقریبا به نور زیادی نیاز دارد و بایستی در مکانهای آفتابگیر کاشته شود.
خاک:
این گیاه به خاکهای لومی با زهکش مناسب نیاز دارد و خاکهای سنگین را نمیپسندد. به خاکهای گچی و آهکی حساس است و PH۵/۵ تا ۵/۶ (کمی اسیدی) بهترین حالت برای این گیاه است.
رطوبت:
به رطوبت متوسط و منظم نیاز دارد. خشکی را به خوبی تحمل میکند و به رطوبت فراوان حساس است.
کوددهی
کود دهی قبل از زمان گلدهی برای پدیدار شدن گلهای زیبا ضروری است. در بهار و تابستان (در هر دو موعد گلدهی) کود دهی انجام میشود. در مورد نسبت کود دهی NPK آن اطلاعاتی در دست نیست، اما کود سوپر فسفات به میزان ۶۸ گرم و سولفات پتاسیم به میزان ۴۸ گرم در هر متر مربع خاک به این گیاه داده میشود تا گلدهی تحریک شود و گلهای زیبایی پدیدار شوند.
روش کاشت و تکثیر ویستریا
ویستریا از طریق کاشت بذر، خوابانیدن، و پیوند قابل افزایش است. از آنجا که زمان ظهور گلها مدتی زمان میبرد و ممکن است در گیاهان حاصل از بذر رنگ مورد نظر حاصل نشود، بهتر است با پیوند افزایش مییابد.
به چندین روش ویستریا را میتوان تکثیر نمود: ۱- (قلمه) قلمه چوبی یا قلمه نیمه چوبی را از شاخههای جانبی در ابتدا یا اواسط تابستان تهیه میکنند و در خزانه قرار میدهند. ۲- (خوابانیدن) خوابانیدن سر شاخهها در پاییز صورت میگیرد. ۳- (پیوند زدن) راه تجاری تکثیر گلایسین است که در اوایل بهار صورت میگیرد. ۴- (بذر) بذرها دارای خواب نیستند و جوانه زنی شان به خوبی صورت میگیرد. در فروردین یا اردیبهشت میتوان بذرها را کاشت. البته خیس کردن بذور به مدت ۲۴ ساعت در آب قبل از کاشت، جوانه زنی را سرعت میبخشد. بذرهایی که مربوط به سال جاری هستند بهترین جوانه زنی را دارند و با گذشت زمان، به سرعت قوه نامیه شان کاهش مییابد.
هرس درختچه ویستریا
به خاطر کنترل رشد زیاد و به منظور تولید گل بیشتر، هرس سالیانه انجام میگیرد. در هر سال، دو نوبت هرس بایستی انجام شود:
۱- هرس پائیزه
۲- هرس زمستانه
هرس پائیزه در مهر ماه صورت میگیرد. در این هرس شاخههای سال جاری تا ۳۰ سانتی متری شاخه اصلی قطع میشوند و بایستی۴ تا ۶ برگ روی هر شاخه باقی گذاشته شود. هرس زمستانه در اواخر زمستان (بهمن ماه یا اسفند ماه) صورت میگیرد. در این هرس شاخههای جانبی را قطع میکنند به طوری که باقیماندهی شاخه دارای ۲ تا ۳ جوانه باشد. این جوانهها تبدیل به گل خواهند شد. گلها در این درختچه در شاخههای سال قبل پدیدار میشوند و در طی هرس کردن نباید شاخهها را کاملا قطع نماییم. بلکه بایستی ۲ تا ۳ جوانه باقی بگذاریم.
آفات و بیماریهای ویستریا
آفات و بیماریها گاهی اوقات بیماری لکه برگی به این گیاه حمله میکند. قارچهای عسلی و حشرات مکنده ای، چون شتهها و شپشکها نیز به این گیاه آسیب میرسانند. مشکلات محیطی و فیزیولوژیکی گیاه گلیسین به خاکهای گچی و آهکی حساسیت دارد. خاکهایی با PH قلیایی برای این گیاه مناسب نیستند. کمبود آهن و فسفر و پتاسیم خاک به این گیاه صدمه میرساند و سبب کاهش تعداد گلها میشود و همان طور که ذکر شد یخبندانهای بهاره سبب ریختن گلهای آن میشود.
هشدار: تمام قسمت های گیاه پیچ گلیسین حاوی یک گلیکوزید به نام wisterin است که در صورت بلع سمی است و ممکن است باعث تهوع، استفراغ، درد معده و اسهال شود. پیچ گلیسین در بسیاری کودکان ایجاد مسمومیت کرده است که اسهال و استفراغ خفیف تا شدید از رایج ترین اثرات آن بوده است.
بیشتر بخوانید:
اصول کاشت و نگهداری گل آگلونما در خانه
از پرورش گل ابری چه می دانید؟؟
نگهداری و تکثیر گیاه کاکتوس